Αγαπητέ Δρόμε,
Πάντα είχα την απορία για το «συνδυασμό» που κάνουν ορισμένοι δημοσιογράφοι και δη διευθυντές εφημερίδων. Να γράφουν αυτά που πρέπει στο έντυπο που εργάζονται –αυτά που είναι αποδεκτά και αρεστά σε ένα βαθμό- και από την άλλη να έχουν ένα δικό τους έντυπο για να ξεχαρμανιάζουν.

Μου προκάλεσε μεγάλη εντύπωση όταν διάβασα το κύριο άρθρο στο ΠΡΙΝ του Γ. Δελαστίκ, την περασμένη Κυριακή, όπου μεταξύ άλλων γράφει: «Είτε συγκροτούσαν είτε όχι “αντιμνημονιακό” αριστερό μέτωπο το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΝ και οι διαφωνούντες με το Μνημόνιο του ΠΑΣΟΚ, δεν επρόκειτο ποτέ η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να συμμετάσχει σε αυτό. Άλλος είναι ο δικός μας ρόλος. Δεν υπήρξε ποτέ στόχος μας η αναζήτηση λύσεων βελτίωσης της κατάστασης εντός του συστήματος. Γι’ αυτό και πορευόμαστε δύο δεκαετίες τώρα έναν εξαιρετικά δύσβατο πολιτικό δρόμο που για την ώρα έχει μικρή πολιτική ανταπόκριση, χωρίς αυτό να μας αποθαρρύνει. Αλλού αναζητούμε εμείς τους συμμάχους μας, όχι στο κοινοβούλιο».

Τότε θυμήθηκα ότι είχα διαβάσει άλλα στην εφημερίδα Έθνος –που τυχαίνει να παρακολουθώ- όπου είχε χαρακτηρίσει ιδιαίτερη ευκαιρία για την Αριστερά την υποψηφιότητα Μητρόπουλου. Έψαξα, λοιπόν, και βρήκα τι υποστήριζε λίγες μέρες πριν (13/9) σε άρθρο με τίτλο Η χαμένη ευκαιρία της αριστεράς: «Υπάρχει επίσης ένα εξέχον στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που εξελέγη με τις περισσότερες σχεδόν ψήφους από όλους στο Εθνικό Συμβούλιο του κυβερνώντος κόμματος, ο Αλέξης Μητρόπουλος, ο οποίος ενσαρκώνει την κατηγορηματική αντίθεση της βάσης και του κόσμου του ΠΑΣΟΚ κατά του Μνημονίου οικονομικής υποτέλειας, έχοντας κάνει τιτάνια δουλειά εναντίον του Μνημονίου από τηλεοράσεως και όχι μόνο… Το τελικό αποτέλεσμα όλης αυτής της κατάστασης είναι πως η μόνη σοβαρή υποψηφιότητα από όλες αυτές, εκείνη του Αλέξη Μητρόπουλου, που όντως εμφανίζει για την ώρα μια αξιοσημείωτη δυναμική, αποσπάται ουσιαστικά από την Αριστερά εξαιτίας της στάσης των τάσεων του ΣΥΝ και των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ… Πέρα όμως από την εκλογική καταγραφή, το πολύ βασικότερο για την Αριστερά είναι ότι θα παραμείνει αναξιοποίητη αυτή η μοναδική ευκαιρία ύπαρξης τόσων ΠΑΣΟΚογενών διαφοροποιημένων από τα αριστερά στελεχών και μαζών ψηφοφόρων.
Αφού και τώρα δεν μπόρεσαν τα κόμματα της Αριστεράς να σφυρηλατήσουν μορφές συνεργασίας και ενωτικής δράσης μαζί τους, είναι αμφίβολο αν θα το κατορθώσουν ποτέ στο μέλλον.»
Αν λοιπόν ισχύει ότι χάθηκε μια ευκαιρία για την Αριστερά που δεν αξιοποίησε όπως έπρεπε τον εξαίρετο Μητρόπουλο, μην μας κάνουν τους καμπόσους για την καθαρότητα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και αρχίζουν τα «ποτέ!» και «πάντα!» και «κάργα αντικαπιταλιστικά» ή το «πρότυπο ενότητας», γιατί θα θυμηθώ και πολλά άλλα πρόσφατα (Πατρινά) και λίγο παλιότερα (ΣΕΚίτικα) και θα χαλάσουμε τις καρδιές μας…

Ευχαριστώ για την φιλοξενία
Κώστας Πετεινιάδης

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ