Τούτες τις μέρες η ευχή που βγαίνει αυθόρμητα από το στόμα όλων μας είναι «να είναι καλύτερο το 2021» σε σχέση με το 2020 που μας «τρέλανε» με την πανδημία, η οποία μας άλλαξε όλη τη ζωή. Η ζημιά μεγάλη, όχι μόνο επειδή πλησιάζουμε τα δύο εκατομμύρια νεκρών στον κόσμο, αλλά και εξαιτίας του φόβου που διαδόθηκε και της επαφής μεταξύ των ανθρώπων που χάθηκε, του αγγίγματος που απαγορεύτηκε. Η μεγαλύτερη ζημιά (που θα επιφέρει και άλλες ασθένειες) έρχεται από την κατάργηση γενικά του δημόσιου χώρου και της προσωπικής άμεσης επαφής.
Αν ο άνθρωπος είναι «ζώον πολιτικόν» και κοινωνικό ον, η μοντελοποίηση που απεργάζονται (γιατί συμβαίνει κι αυτό, και μάλιστα με φρενήρεις ρυθμούς, και δεν το κρύβουν) κτυπά αυτά τα βασικά και κύρια χαρακτηριστικά του ανθρώπου. Αν μέχρι τώρα ο στόχος της χειραφέτησης ήταν να ανθρωποποιήσουμε τον άνθρωπο απαλλάσσοντάς τον από διάφορες αλλοτριώσεις και δεσμά, τώρα επιχειρείται μια απο-ανθρωποποίηση τεραστίων διαστάσεων, κλίμακας πρωτόγνωρης στην ανθρώπινη ιστορία. Ο εξανδραποδισμός (η μετατροπή σε ανδράποδα) του μεγαλύτερου μέρους των κοινωνιών είναι ο στόχος. Η πανδημία προσφέρει πεδίο λαμπρό για μεγάλες εφαρμογές και επιταχύνσεις μιας νέας μοντελοποίησης…
Επομένως για να είναι καλύτερο το 2021 δεν φτάνουν οι ευχές και η απλή αναμονή του εμβολίου. Πρέπει να κατακτηθεί η κοινωνικότητα και να ξαναλειτουργήσει ο δημόσιος χώρος και η επαφή ανάμεσα στους ανθρώπους. Με μάσκες; Και με μάσκες, και με εμβόλιο, και με μέτρα προστασίας της υγείας. Κυρίως όμως με επαφή και λειτουργία των δημόσιων χώρων. Κοινωνία χωρίς «Αγορά του Δήμου» είναι ακρωτηριασμός και μάλλον κατατεμαχισμός του θύματος. Οι ελίτ το έχουν βρει: εγκλεισμός, καραντίνα, και λειτουργία της Οικονομίας (σκέτη Αγορά). Περιορισμός στο σπίτι με τηλε-εργασία, τηλε-εκπαίδευση, τηλε-εμπόριο, αύριο και τηλε-ψηφοφορίες και τηλε-εκλογές, πολλή αστυνόμευση, και λοκντάουν κατά περίσταση. Κατάργηση του Δήμου, άδειασμα πλήρες της Δημοκρατίας και προώθηση της δικτατορίας των «υγιών» και πιστοποιημένων ελίτ.
Καλύτερη χρονιά το 2021 θα είναι αν εμποδιστούν όλα αυτά που τάχα γίνονται «για το καλό μας» (θυμόμαστε το τραγούδι του Μηλιώκα;). Αυτός είναι ένας στόχος, και δεν φτάνει από μόνος του. Χρειάζονται και άλλοι. Για παράδειγμα, συμπληρώνονται 200 χρόνια από την Επανάσταση του ’21. Για να είναι καλύτερη η χρονιά –ακόμα και με μάσκες και χωρίς πολλά εμβόλια– δεν πρέπει να αφεθεί ούτε αυτό το κεφάλαιο στα χέρια της κυρίας Αγγελοπούλου και των ελίτ.
Και σε επίπεδο συνείδησης πρέπει να συντελεστεί μια μετάβαση: από την κατάσταση που δεν έχουμε στόχους, να αρχίσουμε να θέτουμε στόχους και να παλεύουμε για αυτούς. Μόνο έτσι νοείται η κοινωνικότητα, η αλληλεγγύη, η φιλία και η συντροφικότητα ανάμεσα στους ανθρώπους μιας κοινωνίας και μιας χώρας που πέρασε πολλά και εξακολουθεί να έχει έντονο υπαρξιακό πρόβλημα. Γιατί 10 χρόνια με μνημόνια και αποικιοποίηση, με ένταση του τουρκικού επεκτατισμού και διεκδικήσεις σε βάρος της χώρας, και τώρα με πανδημία (μαζί με οικονομική ύφεση μεγάλης κλίμακας) αποδυναμώνουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την ίδια την ύπαρξη της χώρας…
Με τη βοήθειά σας, με τη στήριξή σας, θα τα λέμε και το 2021. Ο Δρόμος, με χίλιες δυο δυσκολίες, προσπαθεί να είναι ένα αξιοπρεπές και σκεπτόμενο εγχείρημα. Όσο θα έχουμε αυτά τα χαρακτηριστικά, θα συνεχίζουμε. Καλή χρονιά αγαπημένοι φίλοι του Δρόμου!
