Αν δει κανείς τα δελτία ειδήσεων τις τελευταίες εβδομάδες, θα νομίσει πως η χώρα μας είναι ο νούμερο ένα στόχος, τρομοκρατικών δικτύων και σκοτεινών κατασκόπων. Η κυβέρνηση, τα ΜΜΕ, η ΕΥΠ και η αντιτρομοκρατική δίνουν τον τόνο: «Πρέπει να νοιώσεις απειλή».
Δεν γνωρίζουμε αν η υπόθεση με τη Ρωσίδα κατάσκοπο στο Παγκράτι έχει αληθινή βάση ή είναι άλλη μια επικοινωνιακή φούσκα της ΕΥΠ και ξένων μυστικών υπηρεσιών. Δεν μπορεί κανείς να πει με σιγουριά αν υπάρχουν στοιχεία που δένουν την υπόθεση με τους δύο συλληφθέντες Πακιστανούς ή αν η Ισραηλινή Μοσάντ σε συνεργασία με τις ελληνικές αρχές έφτιαξαν ένα αφήγημα για να εντείνουν τη στοχοποίηση της Τεχεράνης. Ένα είναι σίγουρο, ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζονται αυτές οι απειλές ή «απειλές», δεν έχει σαν στόχο να θωρακίσει την ελληνική κοινωνία απέναντι στις προκλήσεις μιας ταραγμένης περιόδου αλλά να εντείνει την ανασφάλεια και τον φόβο (χωρίς μεγάλη επιτυχία είναι η αλήθεια) στην κοινωνία, για να στοιχειοθετήσει επ’ αυτής την επέκταση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης στο όνομα της ασφάλειας.
Ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζονται οι απειλές ή «απειλές», δεν έχει σαν στόχο να θωρακίσει την ελληνική κοινωνία απέναντι στις προκλήσεις μιας ταραγμένης περιόδου αλλά να εντείνει την ανασφάλεια και τον φόβο στην κοινωνία, για να στοιχειοθετήσει επ’ αυτής την επέκταση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης στο όνομα της «αναγκαίας» ασφάλειας
Τα τελευταία αυτά περιστατικά γεννούν πολλά ερωτήματα για τον τρόπο που δρα το πραγματικό «βαθύ κράτος» στη χώρα μας, εκεί που συναντιέται το Μαξίμου με την ΕΥΠ και τις ξένες μυστικές υπηρεσίες:
- Είναι τυχαίο πως οι υποθέσεις αυτές βλέπουν το φως της δημοσιότητας σε μια στιγμή δύσκολη πολιτικά για την κυβέρνηση, λειτουργώντας αντικειμενικά σαν μοχλός αποπροσανατολισμού μετά το έγκλημα στα Τέμπη και επιδιώκοντας να διαμορφώσουν ένα κλίμα ανασφάλειας σε προεκλογικό μάλιστα χρόνο;
- Γιατί δεν συνελήφθει η φερόμενη ως Ρωσίδα κατάσκοπος ενώ παρακολουθούνταν στενά εδώ και καιρό σύμφωνα με το αφήγημα της ΕΥΠ; Πώς γίνεται να υπάρχει τρομοκρατικό δίκτυο (δύο ολόκληρων μελών!) που να ετοιμάζει μια τόσο μεγάλης κλίμακας επίθεση και να μην έχουν εντοπιστεί ούτε γιάφκα ούτε οπλοστάσιο; Γιατί και οι δύο υποθέσεις έχουν τόσα κενά που αυξάνουν κατακόρυφα τον βαθμό δυσπιστίας της ελληνικής κοινωνίας για την αξιοπιστία των ελληνικών αρχών;
- Είναι σύμπτωση ότι η υπόθεση των, υποκινούμενων από το Ιράν, Πακιστανών που σύμφωνα με την Μοσάντ στόχευαν εβραϊκούς στόχους στην Αθήνα, έρχεται σε μια στιγμή πολιτικής κρίσης και απονομιμοποίησης του καθεστώτος Νετανιάχου, τόσο από τις κινητοποιήσεις στο εσωτερικό της χώρας όσο και από το εβραϊκό λόμπι στη Δύση. Σχετίζεται με την πρόθεση της πιο επιθετικής πτέρυγας του Σιωνισμού να οξύνει την αντιπαράθεση με το Ιράν και να σύρει και τους «συμμάχους» της σε αυτή τη σύγκρουση;
- Από πότε η χώρα μας είναι στόχος του Ιράν; Οι διαρροές των ελληνικών αρχών (προφανώς καθ’ υπόδειξη της Μοσάντ), κάνουν λόγο για σχέσεις των συλληφθέντων απευθείας με την ταξιαρχία των Ιρανών Φρουρών της Επανάστασης, δηλαδή με το ίδιο το κράτος του Ιράν; Το αφήγημα μπάζει ειδικά αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι το σιιτικό Ιράν (ακόμη και αν δεχτούμε ότι δρα ως τροφοδότης της τρομοκρατίας) δεν σχετίζεται με τυφλές επιθέσεις εναντίων πολιτών ή εβραϊκών στόχων (σε αντίθεση με σουνίτες εξτρεμιστές τύπου Αλ-Κάιντα ή ISIS) αλλά αντιπαρατίθεται σκληρά με το σιωνιστικό καθεστώς του Ισραήλ.
- Πόσο είναι θωρακισμένη η χώρα μας απέναντι στην πραγματική υβριδική απειλή της ύπαρξης σημαντικού μουσουλμανικού πληθυσμού, που συγκεντρώνεται στη χώρα μας ως αποτέλεσμα της πολιτικής της Ε.Ε. να μετατραπεί η χώρα μας σε φράχτη και χώρο εγκλωβισμού μεταναστευτικών ροών προς την Ευρώπη; Πόσο προετοιμασμένη είμαστε απέναντι στις προσπάθειες εργαλειοποίησης τέτοιων πληθυσμών (ακόμη και σε εξτρεμιστική κατεύθυνση), όχι από το μακρινό Ιράν, αλλά από τη («φίλη» και «σύμμαχο») Τουρκία;
- Τι συμβαίνει με τη δράση ξένων μυστικών υπηρεσιών στη χώρα μας; Πόσο διάτρητη είναι η εθνική μας ασφάλεια, ακόμη και η ίδια η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών; Μήπως αντί για το κατασκοπευτικό θρίλερ με τη Ρωσίδα κατάσκοπο Μαρία Τσάλα από το Παγκράτι, θα έπρεπε να μας προβληματίζει η ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή της Ισραηλινής Μοσάντ (αλλά και της CIA και άλλων δυτικών μυστικών υπηρεσιών) στα εγχώρια πράγματα, που θυμίζει άλλες εποχές; Υποκλοπές και ύποπτα λογισμικά, μπίζνες με άρωμα παρακράτους σε Ελλάδα και Κύπρο, τώρα καθ’ υπόδειξη αντιτρομοκρατική υστερία. Μάλλον μαζεύονται πολλά.
Έχουμε μπει για τα καλά σε προεκλογικό χρόνο. Φαίνεται ότι διάφοροι μηχανισμοί ενεργοποιούνται για να διαμορφώσουν το κλίμα. Το πολιτικό σύστημα και οι ελίτ μοιάζουν να είναι συμφιλιωμένοι με τη λογική αυτή των πραγμάτων και να τους ενδιαφέρει μόνο το μεταξύ τους μοίρασμα της πίτας. Όμως η πρόκληση για τη χώρα παραμένει: Είμαστε χώρος, οικόπεδο προς εκποίηση και μπίζνες, πεδίο γεωπολιτικών ανταγωνισμών των μεγάλων δυνάμεων ή μια «κανονική χώρα» που υπερασπίζεται και ενισχύει την κυριαρχία της σε μια περίοδο μεγάλων ανακατατάξεων και τρανταγμάτων που φτάνουν να απειλούν την ίδια την βιωσιμότητα και την υπόσταση μας ως τέτοια;
