Του Περικλή Π. Βασιλόπουλου. Η διαμόρφωση της εσωτερικής τρόικας (κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ, πάγια συντηρητική Ν.Δ. και καιροσκοπικό ΛΑΟΣ), ως συνέχεια της εξωτερικής και επικυρίαρχης τρόικας με πρωτεργάτη το imperium της γερμανικής κυβέρνησης, ξεδιάλυναν και οριοθέτησαν τις συντεταγμένες της ελληνικής συγκυρίας.
Υφίσταται καθ’ υπολογισμό και με αρκετή δόση αυθαιρεσίας μια ομάδα 30.000 πολιτών, με τους κολαούζους τους, που επιδιώκουν και μέχρι στιγμής το κατορθώνουν να επιβληθούν πάνω στις σκέψεις και στις συνειδήσεις της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών.
Η μέθοδος είναι γνωστή από παλιά· λέγεται τρομοκράτηση. Η διαχείριση του φόβου σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο είναι δύσκολη υπόθεση. Ενδεχομένως θα ήταν χρήσιμος ο απλός συλλογισμός, που λέει το εξής: «Πώς είναι δυνατόν αυτό το φθαρμένο, από πολλές απόψεις, πολιτικό block εξουσίας να δύναται να αναλάβει το ίδιο, να βγάλει τον τόπο από τα πολυεπίπεδα αδιέξοδα;». Η επίκληση του αρχαίου «λόγον διδόναι», μπορεί και πρέπει να γίνει εφόδιο μιας βαθιάς κριτικής, με την οποία θα πρέπει να εξοπλιστούμε όλοι μας, αν πραγματικά προσβλέπουμε σε κάποιο ατομικό και συλλογικό ξέφωτο. Οι καιροί, όντως, δεν προσφέρονται για τέτοιες δρομολογήσεις. Κυριαρχεί το εφήμερο και αυτό που μου εκμυστηρεύτηκε σε ανύποπτο χρόνο κάποιος τέως σύντροφός μου στο ΠΑΣΟΚ. Μου είπε: «Περικλή, τώρα ισχύει ο σώζων εαυτόν σωθείτω».
Το να κλείνουμε τα μάτια και κυρίως τα αφτιά μας σε ό,τι εκπέμπεται από τα κατεστημένα φερέφωνα των ΜΜΕ είναι ίσως μια καλή αρχή, μια αμυντική λειτουργία. Πρόκειται για πραγματική απάτη, που ως μόνο προφανή στόχο έχουν την επιδείνωση του φόβου και της απόγνωσης.
Η σκέψη και κυρίως ο αναστοχασμός, μαζί με τις συζητήσεις με άτομα που αξίζουν να χαρακτηρίζονται φίλοι μας, σίγουρα μπορούν να βοηθήσουν στην ανάληψη πρωτοβουλιών από εμάς τους ίδιους, στην αναζήτηση ενός τρόπου ζωής που αξίζει να τη ζει κανείς. Η εναλλακτική προοπτική έχει πια όνομα· λέγεται ζούγκλα, και όχι βέβαια συμβατή με εκείνη κάποιου τηλεοπτικού αστέρα.
Σε μια προσπάθεια αυτοπροσδιορισμού, το αποτέλεσμα, όποιο κι αν είναι, θα είναι τουλάχιστον δική μας επιλογή.
Η μέθοδος είναι γνωστή από παλιά· λέγεται τρομοκράτηση. Η διαχείριση του φόβου σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο είναι δύσκολη υπόθεση. Ενδεχομένως θα ήταν χρήσιμος ο απλός συλλογισμός, που λέει το εξής: «Πώς είναι δυνατόν αυτό το φθαρμένο, από πολλές απόψεις, πολιτικό block εξουσίας να δύναται να αναλάβει το ίδιο, να βγάλει τον τόπο από τα πολυεπίπεδα αδιέξοδα;». Η επίκληση του αρχαίου «λόγον διδόναι», μπορεί και πρέπει να γίνει εφόδιο μιας βαθιάς κριτικής, με την οποία θα πρέπει να εξοπλιστούμε όλοι μας, αν πραγματικά προσβλέπουμε σε κάποιο ατομικό και συλλογικό ξέφωτο. Οι καιροί, όντως, δεν προσφέρονται για τέτοιες δρομολογήσεις. Κυριαρχεί το εφήμερο και αυτό που μου εκμυστηρεύτηκε σε ανύποπτο χρόνο κάποιος τέως σύντροφός μου στο ΠΑΣΟΚ. Μου είπε: «Περικλή, τώρα ισχύει ο σώζων εαυτόν σωθείτω».
Το να κλείνουμε τα μάτια και κυρίως τα αφτιά μας σε ό,τι εκπέμπεται από τα κατεστημένα φερέφωνα των ΜΜΕ είναι ίσως μια καλή αρχή, μια αμυντική λειτουργία. Πρόκειται για πραγματική απάτη, που ως μόνο προφανή στόχο έχουν την επιδείνωση του φόβου και της απόγνωσης.
Η σκέψη και κυρίως ο αναστοχασμός, μαζί με τις συζητήσεις με άτομα που αξίζουν να χαρακτηρίζονται φίλοι μας, σίγουρα μπορούν να βοηθήσουν στην ανάληψη πρωτοβουλιών από εμάς τους ίδιους, στην αναζήτηση ενός τρόπου ζωής που αξίζει να τη ζει κανείς. Η εναλλακτική προοπτική έχει πια όνομα· λέγεται ζούγκλα, και όχι βέβαια συμβατή με εκείνη κάποιου τηλεοπτικού αστέρα.
Σε μια προσπάθεια αυτοπροσδιορισμού, το αποτέλεσμα, όποιο κι αν είναι, θα είναι τουλάχιστον δική μας επιλογή.
* Ο Περικλής Π. Βασιλόπουλος
είναι επίκουρος καθηγητής Χειρουργικής.
είναι επίκουρος καθηγητής Χειρουργικής.
Σχόλια
