Έπειτα, λοιπόν, από τη συστράτευσή του με τον Στέφανο Μάνο, τους εναγκαλισμούς και τα φιλιά με τον χουντ-Άνθιμο, ο νέος δήμαρχος της ταλαίπωρης Θεσσαλονίκης μας «προσκαλεί» την ερχόμενη Δευτέρα στην «τελετή των αποκαλυπτηρίων του ανδριάντα του επί 14 χρόνια πρωθυπουργού της χώρας, του επί 10 χρόνια Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας -φευ!- Κωνσταντίνου Καραμανλή» στην αρχή της Νέας Παραλίας.
Κι αν μεν οι ενέργειες του νέου δημάρχου έχουν να κάνουν με το θυμικό του και με τα προσωπικά του, ουδέν πρόβλημα. Όταν, όμως, αφορούν θέματα υψίστης σημασίας, όπως με τα χρέη που άφησε ο κ. Παπαγεωργόπουλος, με τη μαύρη «τρύπα» των υπεξαιρεθέντων από το ταμείο του Δήμου, με τη χρηματοδότηση του «φιλανθρωπικού έργου» της Μητρόπολης, αλλά και με την απαλλαγή της πόλης από τις κιτς κουρελαρίες ή τα αντιαισθητικά γλυπτά, με την κατάληψη των πεζοδρομίων από τα τροχοφόρα και τα τραπεζοκαθίσματα των… αναξιοπαθούντων καταστηματαρχών, τότε μάλλον ο κ. Μπουτάρης και οι συνεργάτες του πρέπει να θυμηθούν τις νωπές ακόμα υποσχέσεις τους, για τις οποίες τους εξέλεξαν οι Θεσσαλονικείς.
Αν, δηλαδή, ο κ. Μπουτάρης συμφωνεί, όπως τώρα δείχνει ολοκάθαρα, με την τοποθέτηση του ανδριάντα του Καραμανλή στη Νέα Παραλία, τότε προς τι όλος ο θόρυβος και ο κουρνιαχτός που ξεσήκωσε;
Μη ξεχνάμε την πρόσφατη πολιτική ιστορία
Πολλά μπορεί να υποθέσει κανείς για τις παλινωδίες του δημάρχου. Αλλά θα περίμεναν όσοι τον εμπιστεύθηκαν μιαν οριστική διευθέτηση αυτών των αισθητικών αλλά και πολιτικών προβλημάτων που αναφέρονται στην ονοματοθεσία οδών και πλατειών, στην τοποθέτηση γλυπτών ή εικαστικών συνθέσεων, λάβαρων, εορταστικών φωτισμών κ.λπ.
Ειδικά, δε, όταν αναφέρονται σε πολιτικούς, των οποίων οι πράξεις ακόμη προκαλούν διχασμούς, θα πρέπει να αποφεύγονται οι ταυτίσεις, η επιλεκτική μνήμη και ο ανιστόρητος εξωραϊσμός της προσωπικότητάς τους. Όπως π.χ. η τοποθέτηση από τον Δήμο Καλαμαριάς του κακότεχνου ανδριάντα του Ανδρέα Παπανδρέου στην ανατολική είσοδο του Δήμου, στην οδό Εθνικής Αντίστασης, λίγο μετά το θάνατο του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ.
Και η παρουσία του Κωνσταντίνου Καραμανλή στη Θεσσαλονίκη, πέρα από τη βαρβαρότητα που έζησε η πόλη κατά την πρώτη οκταετή πρωθυπουργία του, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη και το βαρύ τραυματισμό του Γ. Τσαρουχά, έχει να επιδείξει μια σειρά αισθητικών και λειτουργικών καταστροφών, όπως π.χ.
• Η καθιέρωση της αντιπαροχής που κακοποίησε τη φυσιογνωμία της πόλης και οδήγησε στην κατεδάφιση αρχιτεκτονημάτων υψηλής αισθητικής.
• Η κατάργηση του τραμ προς όφελος των μετόχων του ΟΑΣΘ (που πέτυχαν μιας παγκόσμιας πρωτοτυπίας αποικιακή σύμβαση).
• Το «πνίξιμο» της Πάνω Πόλης ανάμεσα σε άθλιες πολυκατοικίες.
• Η καταστροφή της παραλίας από το Λευκό Πύργο ώς το αρχαίο λιμανάκι του Κελαρίου, πριν από το Καραμπουρνάκι.
Οι νεότεροι αγνοούν και οι παλαιότεροι ξεχνούν τα λιμανάκια από το Φάληρο ίσαμε την Καρυωτάκη, τις ξύλινες σκάλες, τα ταβερνάκια, τη θάλασσα που έγλειφε τις αυλές του (νέου) 5ου Γυμνάσιου και του Καλαμαρί, τη βίλα Όλγα ή το Αλατίνι.
Το σημερινό πλακόστρωτο της «βόλτας» είναι έργο Καραμανλή, το θηριώδες «Μακεδονία Παλλάς» ομοίως, το παλατάκι της Φρειδερίκης κ.λπ.
Όλα αυτά τιμούμε, στήνοντας ανδριάντα στον «εθνάρχη», καθώς και τις «επιδόσεις» των κυβερνήσεών του στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως: τη μη διεκδίκηση των πολεμικών αποζημιώσεων από το γερμανικό κράτος, την αποφυλάκιση του «δήμιου της Θεσσαλονίκης», του ναζιστή εγκληματία Μαξ Μέρτεν, εφτά μόλις μήνες μετά την καταδίκη του σε 25ετή κάθειρξη, την ενσωμάτωση των δοσίλογων στις παρακρατικές συμμορίες που οδήγησαν στη στυγερή πολιτική δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη, στην προώθηση σε καίριες και ευαίσθητες κρατικές θέσεις των κατοπινών απριλιανών πραξικοπηματιών-μήπως γι’ αυτό μετέτρεψε σε «στιγμιαίο» αδίκημα το διαρκές τους έγκλημα;
Να αποσυρθεί ο ανδριάντας
του Κ. Καραμανλή
Το διαφορετικό πρόσωπο που επέδειξε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μεταπολιτευτικά -όχι φυσικά αυτό που θέλουν να προβάλλουν οι εκ συμφέροντος υμνητές του- είναι μια άλλη, αμφιλεγόμενη ιστορία.
Όμως, η τελική αποτίμηση των πολιτικών προσώπων γίνεται, συνήθως, όταν έχουν εκλείψει οι γενιές τις οποίες κυβέρνησαν ή ποδηγέτησαν. Είναι, επομένως, τουλάχιστον εκ του πονηρού η σπουδή της τέως δεξιάς διοίκησης του δήμου για τη χωροθέτηση-εγκατάσταση του ανδριάντα, όταν μάλιστα είναι πολιτικά υπόλογη για την κακοδιαχείριση των υποθέσεων του δήμου.
Η σημερινή διοίκηση ας μην επικαλείται «τη συνέχεια της δημοτικής αρχής» και των αποφάσεών της, κατά τα πρότυπα της σημερινής ανυπόληπτης κυβέρνησης. Άλλο τόσο θλιβερό είναι να λένε ότι βάζουν τώρα το άγαλμα για να καταλαγιάσει ο θόρυβος και μετά θα το μετακινήσουν σε άλλο σημείο της πόλης. Όσοι έζησαν τις «βόλτες» του αγάλματος του έφιππου βασιλιά Κωνσταντίνου στο Βαρδάρη, κάτι γνωρίζουν.
Εκτός κι αν ο «εναλλακτικός» κ. Μπουτάρης θέλει τον ανδριάντα του Κ. Καραμανλή του πρεσβύτερου να έχει την πόλη πίσω του, με γυρισμένη την πλάτη στο μέλλον που της στέρησε με την πολιτική του. Όσο για την οπτική του επαφή με τον «στρατηλάτη εκπολιτιστή» Μ. Αλέξανδρο, που τόσο ενόχλησε τους αγρυπνούντες ιστοριοφύλακες της ακροδεξιάς, ας μην ανησυχούν. Ο μαρμαρωμένος «εθνάρχης» δεν είναι «ισοϋψής» με τον «μέγιστο των Ελλήνων», γιατί μετά βίας φτάνει λίγο πάνω από τα γόνατα του πιστού Βουκεφάλα(!) Βλέπετε, όταν η ιστορία επαναλαμβάνεται, μετατρέπεται και σε φάρσα.
Καλούμε, λοιπόν, τον κ. δήμαρχο όχι μόνο να μην τελέσει τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα, αλλά και να τον αποσύρει οριστικά, γιατί προσβάλλει όχι μόνο την αισθητική αλλά και την ιστορική-κοινωνική μνήμη της πόλης μας. Μια μνήμη που δεν έχει ανάγκη από αγάλματα, αλλά πρέπει να ξαναζωντανέψει και να γίνει «επισκέψιμη» ως πηγή γνώσης για το σήμερα και το αύριο της πόλης και της χώρας.
* Ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης είναι δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Θεσσαλονίκης
