του Γιώργου Κυριακού
Στις 14 Αυγούστου η συγκέντρωση συμπαράστασης για τον Μπελέρη στη Χιμάρα ήταν μια καλή, αλλά λιγοστή στιγμή. Πέρα από τις συμμετοχές των βαρύγδουπων ονομάτων, των δημάρχων Μπακογιάννη και Ζέρβα, που συνέχισαν το ευχολόγιο για μια δίκαιη δίκη, η τηλεπαρουσία του αντιπροέδρου της Κομισιόν, Μαργαρίτη Σχοινά, συμπλήρωσε στο «αγκάθι-Μπελέρης» του ΥΠΕΞ Γεραπετρίτη, το «ανάχωμα-Μπελέρης». Η γραμμή αυτή, που εναρμονίζεται πλήρως με την πολιτική της Ε.Ε., δείχνει να μην ενδιαφέρεται για μια σειρά επεμβάσεων που έχουν συμβεί τα τελευταία 32 μεταπολιτευτικά χρόνια στην Αλβανία και έχουν διαπλάσει όρους εθνοκάθαρσης. Επίσης, συχνές δημοσιεύσεις και συνεντεύξεις που κηλιδώνουν την υπόθεση των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας συνάδουν με την άποψη της υφυπουργού Εξωτερικών Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου για «σκιές»(!) στην υπόθεση Μπελέρη. Στην ίδια γραμμή, τα κατ’ εξοχήν κυβερνητικά κανάλια προπαγάνδας («Καθημερινή», SKAI, ΕΡΤ) λειτουργούν ως πλυντήρια του Αλβανού πρωθυπουργού.
Και με τη μια και με την άλλη πλευρά, η ελλαδική εξωτερική πολιτική επιβεβαιώνει και υποστηρίζει έμμεσα (παρά τις «σκληρές» ανακοινώσεις) το ιδιαίτερο αυταρχικό καθεστώς των Τιράνων. Κατ’ επέκταση, αδιαφορεί για τις πιέσεις εναντίον των γηγενών Ελλήνων – και ιδιαίτερα των Χιμαριωτών. Οι χαμηλοί τόνοι για την Αλβανία επιβάλλονται από το ευρωπαϊκό διευθυντήριο, που έχει ως στόχο την οριστική κατάταξη της Αλβανίας στη Δύση, άρα και την αποδέσμευση χρηματικών πακέτων ως αμοιβή. Από την άλλη, η οικονομική διείσδυση των επιχειρήσεων και των εργολαβιών της ελλαδικής οικονομικής ελίτ πρέπει να πραγματοποιείται απρόσκοπτα, και να εγκρίνονται οι προβλεπόμενες χρηματοδοτήσεις από το ευρωΤαμείο Ανάκαμψης. Γίνεται έτσι όλο και πιο φανερή η αποστασία του ελλαδικού κράτους, η οποία επισύρει κινδύνους για την ίδια την ύπαρξη του ελληνισμού. Διότι η ενεργοποίησή μας για την περίπτωση της Χιμάρας αποτελεί, εκτός των άλλων, μια ένδειξη επιβίωσης απέναντι στο τουρκικό ενεργούμενο των Βαλκανίων.
