Μετά τα συλλαλητήρια για την ονομασία της ΠΓΔΜ σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, αλλά και αυτό στην Ορεστιάδα για τους δύο στρατιωτικούς που κρατούνται στις φυλακές της Αδριανούπολης, ήρθε ακόμα μια εκδήλωση παλλαϊκής συσπείρωσης, αυτή τη φορά στη Μυτιλήνη.
Αφορμή, η επίσκεψη του πρωθυπουργού για ακόμα ένα περιφερειακό συνέδριο. Με τη συνοδεία μιας κουστωδίας υπουργών-διαφημιστών του έργου της κυβέρνησης, αλλά και ισχυρών αστυνομικών δυνάμεων για την αποτροπή λαϊκών αντιδράσεων.
Η Λέσβος έχει φορτωθεί τόσο με τα προβλήματα της οικονομικής πολιτικής (ΦΠΑ) όπως και με το μεταναστευτικό. Είναι ένα νησί που έδειξε αξιοθαύμαστη στάση απέναντι στους πρόσφυγες το καλοκαίρι του 2016 και που τώρα ασφυκτιά από τις συνέπειες της συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας, η οποία προβλέπει τη μετατροπή των ελληνικών νησιών σε πρώτο φράχτη ελέγχου των «μεταναστευτικών ροών».
Αυτά τα δύο προβλήματα, ένωσαν ολόκληρο το νησί απέναντι στο ψέμα της κυβέρνησης και τα υποκριτικά λόγια των υπευθύνων της Ε.Ε. και οδήγησαν σε μια πρωτόγνωρη συγκέντρωση την ημέρα της επίσκεψης του πρωθυπουργού. Τι αχαριστία των κατοίκων απέναντι στα τόσα καλά που κάνουν οι κυβερνώντες…
Το αστείο είναι πως όλοι βρίσκονταν εκεί, στη συγκέντρωση (ανένταχτοι πολίτες, καταστηματάρχες, επιμελητήρια, εμπορικός σύλλογος, δημοτικές αρχές, αναρχικοί, αριστεροί) εκτός από τους ακροδεξιούς και φασίστες που βλέπουν παντού το μέγαρο Μαξίμου και οι κονδυλοφόροι του…
Από το «συνέδριο» απουσίαζαν οι τοπικές αρχές και όσοι βρίσκονταν στο συλλαλητήριο, εκτός από την περιφερειάρχη Βόρειου Αιγαίου. Περιορίστηκαν, δηλαδή, στο «μεταξύ μας» ακριβώς γιατί μια άλλη ενότητα είχε χτιστεί μέσα στον πληθυσμό του νησιού. Αυτή είναι που ακυρώνει την κυβερνητική προπαγάνδα για δήθεν ισοδύναμα σε όλους τους τομείς (ΦΠΑ, hot spots κ.λπ.).
Η κινητοποίηση είχε βέβαια σαφή αντικυβερνητικό χαρακτήρα. Γιατί η κυβέρνηση δεν είναι ο φίλος του λαού, η δύναμη που «κάνει ό,τι μπορεί» για να απαλύνει τον πόνο του, η πηγή του φωτός και της ελπίδας ενάντια στον κακό νεοφιλελευθερισμό (κι όμως, τέτοια γράφουν τα non paper). Είναι αυτή που εφαρμόζει όλες τις νεοφιλελεύθερες συνταγές και μετατρέπει τη χώρα σε αποικία.
Η παλλαϊκή απάντηση της Λέσβου, αποκτά ευρύτερη σημασία. Δείχνει εμπράκτως τρόπους συσπείρωσης, έκφρασης, και δράσης συνόλων που δεν μπορούν χωριστά από μόνα τους να παράξουν μεγάλα γεγονότα και την απαραίτητη σήμερα ενότητα.
Ο τόπος έχει ανάγκη από μια μαζική εθνική ενότητα που θα στηρίζεται στην παλλαϊκή κινητοποίηση, μέσα από ακηδεμόνευτους δρόμους, χωρίς κομματικά καπελώματα και μικροπαραταξιακές διασπαστικές νοοτροπίες. Για την επιβίωση της χώρας, την αντιμετώπιση των απειλών, την ενότητα της κοινωνίας, την ανάπτυξη και έκφραση δημοκρατικών προοδευτικών δυνάμεων. Η λαϊκή και εθνική κυριαρχία προϋποθέτουν έναν ενεργοποιημένο λαό!
