Είμαστε σε ένα σταυροδρόμι, θα πάμε αριστερά, δεξιά, ίσα… Όχι, δεν είμαστε μπροστά σε κανένα σταυροδρόμι. Θα σκάψουμε τον δρόμο που θα διαβούμε, αυτή είναι η διαφορά. Θα σκάψουμε τον δρόμο. Δεν έχουμε έτοιμο δρόμο, δεν θα κάνουμε επιλογή ανάμεσα σε δρόμους. Εμείς θα φτιάξουμε τον δρόμο που θα διαβούμε για να –το έχω πει, το ξαναλέω– να φέρουμε τον λαό στην εξουσία
Θέλουμε να δώσουμε σε όλους ζωή, θέλουμε να μην υποτάσσουμε κανέναν άνθρωπο σε καμιά αντίληψη, πουθενά. Θέλουμε τον συνάδελφό μας, τον συνάνθρωπό μας να είναι δίπλα μας στον αγώνα για την ανθρωποποίηση του ανθρώπου. Ο δρόμος της Αριστεράς είναι δύσκολος, δεν είναι εύκολος, αλλά εδώ σας θέλω. Τα εύκολα είναι για άλλους, για εμάς είναι τα δύσκολα…
Η ομιλία του Μανώλη Γλέζου στο Resistance Festival 2017
Ο Μανώλης Γλέζος αποτελεί ένα σύμβολο του ελληνικού λαού. Ένα σύμβολο αντίστασης όχι μονάχα απέναντι στους Γερμανούς κατακτητές το ‘40, αλλά και απέναντι στη σύγχρονη Ευρωκρατία και την ολιγαρχία. Το μεσημέρι του Σαββάτου, στις 30 Σεπτεμβρίου, συμμετείχε στο Resistance Festival 2017. Μίλησε σε ένα σεμινάριο για την κατάσταση στην Ελλάδα από το 2015 μέχρι σήμερα, παρουσία όλων των ξένων αντιπροσωπιών και πολλών ελλήνων. Αποσπάσματα από την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ομιλία του δημοσιεύουμε σήμερα, 77 χρόνια από την απόφαση του λαού μας να αγωνιστεί ενάντια στο ναζιφασισμό.
Παρακάτω δημοσιεύουμε γραπτά αποσπάσματα από την ομιλία του Μ. Γλέζου
Με ιδιαίτερη συγκίνηση πήρα την πρόσκληση για να βαδίσουμε μαζί τα χνάρια του δρόμου της Αριστεράς και να προσπαθήσουμε, να επιχειρήσουμε να δούμε πού οδηγεί αυτός ο δρόμος.
Το μεγάλο ερώτημα για όλους μας, και για τους Έλληνες και για όλο τον κόσμο, είναι «Ποιος είναι ο δρόμος της Αριστεράς»;. Θα ενωθούμε όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς που πιστεύουμε στην Αριστερά, στην πρόοδο; Αυτό έγινε και απότυχε. Όλοι μαζευτήκαμε στον ΣΥΡΙΖΑ και απότυχε. Άρα κάτι άλλο λείπει. Μήπως λείπουν οι αρχές; Δηλαδή, μας εμπιστεύεται ο κόσμος, ερχόμαστε στην εξουσία, για να εφαρμόσουμε τι; Με ποιο σκοπό; Να αντιμετωπίσουμε μονάχα την κρίση με απαλλαγή από τα δάνεια; Αυτό είναι μόνο;
Σήμερα πάρα πολλά κόμματα της Αριστεράς είναι εναντίον των δανείων. Το ΚΚΕ, η ΚΟΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η ΛΑΕ κοκ. Εάν ενωθούν όλα με αυτήν την πολιτική εναντίον των δανείων θα λύσουμε το πρόβλημα; Το θέτω σε όλους σας ως ερώτημα. Θα λυθεί το πρόβλημα; Κατά τη δική μου γνώμη όχι. Μήπως η ενότητα θα βοηθήσει, των δυνάμεων αυτών; Κατά τη δική μου γνώμη ούτε αυτή. Τι είναι τότε αυτό που κατά τη γνώμη μου – δεν είναι υποχρεωτικό να το αποδεχτείτε, θέλω να το αντικρούσετε αυτό που λέω, θα το πω παρακάτω. Σκεφτείτε στο μεταξύ πώς θα αντικρούσετε την άποψή μου αυτή.
Ας μου επιτραπεί εδώ να πω κάτι που συνάντησα πολλές φορές τώρα που ήμουνα στις Βρυξέλλες ευρωβουλευτής. Ερχόντουσαν πολλοί νέοι άνθρωποι να με δουν, να δουν αυτόν τον γέροντα που ακούγανε ότι υπάρχει στη Βουλή, τι διάολο είναι; Και πιάναμε τη συζήτηση. Τελικά, μου λέγανε ότι εκείνο που τους απασχολεί είναι να μην αποφασίζει άλλος γι’ αυτούς. Απάντηση δική μου: Δηλαδή μόνο αυτό σ’ απασχολεί; Να αποφασίζει άλλος για σένα; Εάν δεν συμπληρώσεις ότι όχι μονάχα δεν θέλω να αποφασίζει άλλος για μένα, αλλά θέλω και να συμμετέχω στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, τότε δεν κάνεις τίποτα. Συμφωνήσανε μαζί μου.
Το πρόβλημα δεν είναι να έρθουμε εμείς στην εξουσία, αλλά να φέρουμε τον λαό στην εξουσία. Εμείς μπορούμε να είμαστε μονάχα εγγυητές. Εγγυητής ότι εάν μας εμπιστευτεί ο κόσμος, δεν θα κάνουμε τίποτε άλλο παρά να φέρουμε τον λαό στην εξουσία.
Ο ελληνικός λαός στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο
Αγαπητοί φίλοι, όλοι σας γνωρίζετε την συμμετοχή της Ελλάδας στον 2 Παγκόσμιο Πόλεμο και τη συνεισφορά της. Θέλω όμως να σας δώσω ορισμένα στοιχεία για να τα χρησιμοποιήσετε. Ο ελληνικός λαός αντιστάθηκε απέναντι στην εισβολή των ξένων 217 μέρες, ο επόμενος που έχει μεγάλο ποσοστό είναι η Νορβηγία για 60 ημέρες, άλλοι 30 μέρες, άλλοι 20 και άλλοι αυθημερόν. (…)
Η Ελλάδα ματαίωσε όλα τα σχέδια του Χίτλερ, ο ελληνικός λαός έθεσε στο περιθώριο –δεν μπόρεσε πια να την αξιοποιήσει– την περίφημη μεραρχία αλεξιπτωτιστών του Χίτλερ. Λένε οι στρατιωτικοί ότι κατάφερε η Ελλάδα να θέσει σε εφαρμογή τον «στρατηγό χειμώνα» σε βάρος του γερμανικού στρατού που πήγε να πολεμήσει με καλοκαιρινά ρούχα στην Ρωσία. Οι σύμμαχοι, πιο πολύ κι από την Γερμανία, έχουν αναγνωρίσει αυτή την προσφορά του ελληνικού λαού; Αυτό και μόνο ρωτάω, έχουν αναγνωρίσει αυτή την προσφορά της Ελλάδας; Άλλο που δεν το έχουν ζητήσει οι ελληνικές κυβερνήσεις…
Τιμή σε αυτούς που έφυγαν
Θέλω να σας θέσω το πρόβλημά μου, ποιο είναι. Σαν άνθρωπος τι είναι το πρόβλημά μου; Ότι πεθαίνουνε οι σύντροφοί μου κι εγώ μένω ζωντανός. Τι σημαίνει αυτό για μένα; Κάτι που θέλω να σας το κοινοποιήσω. Πριν από κάθε μάχη μαζευόμασταν και μιλάγαμε και για τα ανθρώπινα. «Αν εμένα με βρει το βόλι κι εσύ ζήσεις, μην με ξεχάσεις. Όταν θα περπατάς στην θάλασσα και θα ακούς τον παφλασμό των κυμάτων, θα τον ακούς και για μένα. Κι όταν θα πας στο δάσος να κάνεις ένα περίπατο και ακούς το θρόισμα των φύλλων, θα το ακούς και για μένα. Κι όταν χορεύεις, θα χορεύεις και για μένα. Κι όταν πίνεις κρασί, θα πίνεις και για μένα. Κι όταν λες καλημέρα στον κόσμο, θα το λες και για μένα.» Όλοι αυτοί ζουν μέσα μου, όλοι αυτοί μου μιλάνε κι έχω υποχρέωση να ανταποκριθώ στα σχέδιά τους, στις απόψεις τους, στα όνειρά τους. Θα με ρωτήσει κάποιος «δε νιώθεις καμία ευχαρίστηση γι’ αυτό που κάνεις σε όλη αυτή τη διαδρομή;». Θα σας πω κάτι που δεν θα το φανταζόσασταν ποτέ. Έρχονται οι βασανιστές μου, αυτοί που με βασάνισαν με τα ίδια τους τα χέρια, αυτοί που με βασάνισαν με εντολές και μου ζητάνε συγγνώμη. Μην ξεχνάτε, δεν ζούμε για να εκδικηθούμε τίποτα! Δεν ζούμε για να πάρουμε κεφάλια. Δεν ζούμε για τον θάνατο, ζούμε για τη ζωή.
