του Νίκου Δ. Κανέλλου*
Ένα δυο τραγούδια ξεχωρίζουν, ίσως, μουσικά, τα υπόλοιπα μοιάζουν τόσο πολύ μεταξύ τους που είναι εμφανής η ποιοτική τους κατωτερότητα…
Αν αυτό είναι το μουσικό πρόσωπο της Ευρώπης κρίμα για κάθε νότα που γράφτηκε, για κάθε σταγόνα αίμα που χύθηκε και για κάθε γραμματοσειρά της κλασικής ελληνικής / ευρωπαϊκής παιδείας.
Να ξεκαθαρίσω:
1. Η «διαφορετικότητα» που επικαλούνται ή η «πολυμέρεια» είναι το επιχείρημα μιας στάσιμης ευτέλειας που θα θάψει, στο τέλος, την Ευρώπη, εμάς και τους ίδιους.
Διαφορετικότητα υπάρχει σε όλα και συμφωνώ αλλά εκδηλώνεται όταν είναι ανώτερη αξία και όταν δημιουργεί… χωρίς να επιβάλλεται.
Πολλά τα λεφτά βεβαίως… σε μια Ευρώπη που μαστίζεται από άνισες και σκληρές συνθήκες ανάπτυξης/ανείπωτης φτώχειας.
2. Αν την Eurovision τη νέμεται πια, σχεδόν ολοκληρωτικά, μια συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων, με λαμπρές πάντα εξαιρέσεις, ας τη διοργανώνουν για την πάρτη τους και μόνο…
«Διασκεδαστική» είναι αλλά όχι να μας εκπροσωπεί…
Διευκρινίζω ότι δεν αναφέρομαι στις φυσικές ή σεξουαλικές προτιμήσεις αλλά στο επιθετικό ξεκατίνιασμα που με τον τρόπο που εκδηλώνεται αγνοεί την αδυσώπητη κοινωνική πραγματικότητα.
3. Ο φανατισμός στο «φαίνεσθαι» και στις δηλώσεις όλων των διαγωνιζομένων, των εκπροσώπων των χωρών που συμμετέχουν δείχνει ότι είναι βαθειά η κοινωνική κρίση και βαθύς ο βούρκος…
4. Καλά περνάνε τα παιδιά ..
Μην τους ενοχλείτε
Υ.Γ.: Και μια αποκάλυψη για να το γνωρίζετε:
Το 1978,η τότε Πρόεδρος της εθνικής επιτροπής της Eurovision έξοχη Νίκη Γουλανδρή με επέλεξε ως μέλος της επιτροπής μαζί με τον Κώστα Τουρνά και άλλους. Τώρα το πράγμα παράγινε δεν νομίζετε;
Αν ήταν στο χέρι μου θα απέκλεια κάθε ελληνική συμμετοχή.
* Ο Νίκος Δ. Κανέλλος είναι πρέσβης ε.τ.
