του Στάθη*
Η άσκηση πατριωτικής πολιτικής δεν αφήνει κανένα περιθώριο στον εθνικισμό. Αντιθέτως η πολιτική που άσκησε η κυβέρνηση εν σχέσει με τη FYROM ανοίγει τον δρόμο στον εθνικισμό των Σκοπιανών και στον εθνικισμό των Ελλήνων.
Πολιτικές όπως εκείνη του Κατευνασμού απέναντι στην Τουρκία ή της εκτέλεσης ιμπεριαλιστικών εντολών, όπως συνέβη με το Σκοπιανό, βαθαίνουν την υποτέλεια. Και η υποτέλεια θέτει πάντα σε κίνδυνο την εθνική ακεραιότητα, αφού πρώτα καταστρέψει τη λαϊκή κυριαρχία και εκχωρήσει την εθνική ανεξαρτησία.
Ο κυρίαρχος εθνομηδενισμός ανοίγει τον δρόμο στον εθνικισμό. Ο οποίος αρπάζει την ευκαιρία να εμφανισθεί ως πατριωτισμός, ενώ είναι ακριβώς το αντίθετο, όπως απέδειξε η συνεργασία των εθνικιστών με τους ναζιστές στην Κατοχή ή η προδοσία τους στο Κυπριακό λόγω της υποτέλειάς τους στους Αμερικανούς.
Δεν πάνε, από ιστορική άποψη, πολλά χρόνια από την εποχή που οι αριστεροί διαδήλωναν για να υποστηρίξουν τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της Κύπρου.
Σήμερα ο κυρίαρχος εθνομηδενισμός έχει διαστρέψει τις έννοιες υποκαθιστώντας, φέρ’ ειπείν, τον διεθνισμό με μια νεοταξίτικη προσαρμογή στην παγκοσμιοποίηση και ένα φλούφλικο ου μην αλλά και λιγούρικο κοσμοπολιτισμό.
Σ’ αυτόν τον βάλτο λιμνάζει πολύ χρυσάφι για βρώμικες δουλειές, όπως η εξουθένωση της ταυτότητας των λαών και η ταξική υποδούλωση των πολιτών.
Μέσα στη σύγχυση που ο κυρίαρχος εθνομηδενισμός έχει δημιουργήσει αναπαράγοντας με όχημα τη γονατισμένη Αριστερά κάθε λογής αμερικανιά, από τον πολυπολιτισμό έως τον αυτοπροσδιορισμό και από τον μεταμοντερνισμό έως την πολιτική ορθότητα, πολλοί λαοί, πολλές κοινωνίες διαισθάνονται υπαρξιακό κίνδυνο και αντιδρούν όπως η καταψήφιση του Σχεδίου Ανάν απέδειξε ή τώρα αποδεικνύουν στη Γαλλία τα «κίτρινα γιλέκα».
Το θέμα είναι τεράστιο (κι όπως πάντα στα Προτεκτοράτα γελοίο). Οπωσδήποτε οι μαθητές δεν μπορούν να λύσουν το «Μακεδονικό», αλλά όποιος δεν καταλαβαίνει την αγωνία των παιδιών για το πλαίσιο της ύπαρξής τους ως προσώπων, είναι βλαξ. Ή πονηρός εθνομηδενιστής, άλλων αφεντικών υπηρέτης
Η στείρα υστερία περί ανόδου της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη και αλλού δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το εν λόγω φαινόμενο, όσον ο εθνομηδενισμός τροφοδοτεί τον εθνικισμό κι όσον η αλήθεια σπρώχνεται στη λήθη (όπως γίνεται με τα εγκλήματα του φασισμού), επιτρέποντας έτσι τη νεκρανάστασή του (όπως στις Βαλτικές χώρες ή την Ουκρανία) και την επανεμφάνισή του με άλλα προσωπεία όπως στην Ιταλία, τη Γερμανία, την Ουγγαρία και αλλού (με τρομακτικές μάλιστα αναλογίες ως προς τη διαδρομή του).
Η απίσχναση της αστικής δημοκρατίας προς όφελος της οικονομικής δικτατορίας και η ενσωμάτωση μεγάλου μέρους της Αριστεράς στην παγκοσμιοποίηση διά του εθνομηδενισμού αποσυνθέτουν τις κοινωνίες, δημιουργούν προτεκτοράτα και μετατρέπουν τους πολίτες σε ανδράποδα.
Για να γίνονται όλα αυτά κι επειδή έγιναν όλα αυτά, η δημόσια συζήτηση για όσα συμβαίνουν κατ’ αυτάς στα σχολεία και εν μέσω των μαθητών πρέπει να διεξάγεται σε επίπεδο Πολάκη-Αδώνιδος ή εθνομηδενισμού-χρυσαυγιτισμού.
Και μόνον απ’ αυτό, μπορεί να καταλάβει κανείς το αισχρό επίπεδο στο οποίο έχουμε εκπέσει. Αισχρό αλλά επικίνδυνο. Η Χρυσή Αυγή τρυπώνει όπου μπορεί (εις ό,τι αφορά τα μαθητικά) και το δηλητήριο του εθνικισμού διαχέεται σε ανήσυχες ηλικίες.
Ηλικίες κατά τις οποίες η ενσυναίσθηση του πολιτισμού μας και η συμμετοχή σε αυτόν, κατ’ εξοχήν διαμορφώνονται: όπως και η κριτική (ή όχι) στάση.
Το θέμα είναι τεράστιο (κι όπως πάντα στα Προτεκτοράτα γελοίο). Οπωσδήποτε οι μαθητές δεν μπορούν να λύσουν το «Μακεδονικό», αλλά όποιος δεν καταλαβαίνει την αγωνία των παιδιών για το πλαίσιο της ύπαρξής τους ως προσώπων, είναι βλαξ.
Ή πονηρός εθνομηδενιστής, άλλων αφεντικών υπηρέτης.
* Αναδημοσίευση από το www.topontiki.gr, 30/11/2018
