Περίπου 40 νεολαίοι του ΣΥΡΙΖΑ ξεκινήσαμε το πρωί της Κυριακής απο τη Θεσσαλονίκη για την Ιερισσό της Χαλκιδικής, όπου πραγματοποιήθηκε η συγκέντρωση ενάντια στα μεταλλεία χρυσού.
Η αστυνομία μας υποδέχθηκε πριν ακόμα φτάσουμε στην Ιερισσό με δύο μπλόκα, στον Σταυρό και τη Στρατονίκη, οπου έκανε έλεγχο στο λεωφορείο, ενώ κατέγραψε τα στοιχεία μας και τις θέσεις που καθόμασταν!
Φτάνοντας στην Πλατεία της Ιερισσού ενωθήκαμε με τη συγκέντρωση 2.000 περίπου κατοίκων. Ανεβήκαμε σε αυτοκίνητα και καρότσες και σχηματίζοντας ένα κομβόι 500 περίπου αυτοκινήτων, κατευθυνθήκαμε προς την περιοχή Σκουριές. Στο σημείο Χονδρό Δέντρο αφήσαμε τα αυτοκίνητα και πεζή κατευθυνθήκαμε προς τις εγκαταστάσεις της εταιρίας. Ομάδα 200 περίπου ατόμων παρέμειναν στο Χονδρό Δέντρο, για να εξασφαλίσουν πώς η αστυνομική δύναμη πού μαζί με 80 περίπου εργαζόμενους και «μπράβους» του Μπόμπολα και της Eldorado που βρίσκονταν εκεί, δεν θα ακολουθήσουν την πορεία.
Μετά από 6 χιλιόμετρα πορείας μέσα σε ένα πραγματικά όμορφο δάσος, συναντήσαμε μπλόκο της αστυνομίας που μας εμπόδισε να συνεχίσουμε προς τις εγκαταστάσεις της εταιρίας. Την ώρα που οι γυναίκες κάναμε καθιστική διαμαρτυρία, έπιασε φωτιά «εντελώς τυχαία» στο δάσος, την οποία και έσβησαν κάποιοι κάτοικοι. Μετά την αποτυχημένη προβοκάτσια, τα ΜΑΤ εξαπέλησαν βίαιη επίθεση με ρίψη πλαστικών σφαιρών και δακρυγόνων προς τα σώματα των διαδηλωτών. Παρά τις προσπάθειες να εμποδιστούν με οδοφράγματα από κλαδιά, τα ΜΑΤ μας έπνιξαν στα δακρυγόνα και μας κυνήγησαν για αρκετή ώρα.
Υποχωρώντας ξανά προς το Χονδρό Δέντρο και την ώρα που ετοιμαζόμασταν να επιβιβαστούμε στα αυτοκίνητα, μετρώντας συλληφθέντες και τραυματίες, ζήσαμε την ωμή βία των δυνάμεων καταστολής, που πετούσαν ασταμάτητα χημικά, χτυπούσαν, έσπαγαν αυτοκίνητα και συλλάμβαναν κόσμο που κατέβαζαν από αυτά.
Σε ένα φορτηγό σπάνε το τζάμι και πετάνε μέσα καπνογόνο. Ο οδηγός του, ένας ηλικιωμένος άνθρωπος, ασφυκτιά, χάνει τον έλεγχο και προσπαθώντας να μη χτυπήσει κάποιο άλλο αμάξι ή κάποιο διαδηλωτή πέφτει στο χαντάκι.
Από ένα άλλο αυτοκίνητο βγάζουν σέρνοντας μια ηλικιωμένη κυρία, τη διατάζουν να γονατίσει και της σπάνε το πόδι, πατώντας την με την μπότα.
Μια μητέρα προσπαθεί να βάλει το κοριτσάκι της (περίπου 13 χρόνων) σε κάποιο αυτοκίνητο ενώ εκείνο αντιστέκεται κλαίγοντας, τρομοκρατημένο από αυτά που έβλεπε γύρω της. Εικόνες ανατριχιαστικές.
Βράδυ πια, μαζί με κάποιους κατοίκους βρισκόμαστε έξω από το Α.Τ. Πολυγύρου, στο οποίο είχαν μεταφέρει τους συλληφθέντες και πραγματοποιούμε πορεία αλληλεγγύης.
Αυτό που μας μένει απ’ την διαδήλωση της Κυριακής δεν είναι ούτε το σοκ απ’ την ωμή βία των δυνάμεων καταστολής, ούτε ο φόβος απ’ την προσπάθεια κατατρομοκράτησης, ούτε και η οργή απέναντι στους ασφαλίτες και τους τραμπούκους του Μπόμπολα. Αυτό που μας μένει είναι η αγωνιστικότητα των διαδηλωτών από 10 μέχρι 70 χρονών που δεν χαρίζουν το βουνό τους για τα κέρδη της Eldorado. Είναι η μαχητικότητα των γυναικών που βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή για να υπερασπιστούν το δάσος και την υγεία των παιδιών τους, είναι η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια μεταξύ των κατοίκων την στιγμή που ξεδιπλωνόταν το δολοφονικό σχέδιο των δυνάμεων καταστολής.
Φτάνοντας στην Πλατεία της Ιερισσού ενωθήκαμε με τη συγκέντρωση 2.000 περίπου κατοίκων. Ανεβήκαμε σε αυτοκίνητα και καρότσες και σχηματίζοντας ένα κομβόι 500 περίπου αυτοκινήτων, κατευθυνθήκαμε προς την περιοχή Σκουριές. Στο σημείο Χονδρό Δέντρο αφήσαμε τα αυτοκίνητα και πεζή κατευθυνθήκαμε προς τις εγκαταστάσεις της εταιρίας. Ομάδα 200 περίπου ατόμων παρέμειναν στο Χονδρό Δέντρο, για να εξασφαλίσουν πώς η αστυνομική δύναμη πού μαζί με 80 περίπου εργαζόμενους και «μπράβους» του Μπόμπολα και της Eldorado που βρίσκονταν εκεί, δεν θα ακολουθήσουν την πορεία.
Μετά από 6 χιλιόμετρα πορείας μέσα σε ένα πραγματικά όμορφο δάσος, συναντήσαμε μπλόκο της αστυνομίας που μας εμπόδισε να συνεχίσουμε προς τις εγκαταστάσεις της εταιρίας. Την ώρα που οι γυναίκες κάναμε καθιστική διαμαρτυρία, έπιασε φωτιά «εντελώς τυχαία» στο δάσος, την οποία και έσβησαν κάποιοι κάτοικοι. Μετά την αποτυχημένη προβοκάτσια, τα ΜΑΤ εξαπέλησαν βίαιη επίθεση με ρίψη πλαστικών σφαιρών και δακρυγόνων προς τα σώματα των διαδηλωτών. Παρά τις προσπάθειες να εμποδιστούν με οδοφράγματα από κλαδιά, τα ΜΑΤ μας έπνιξαν στα δακρυγόνα και μας κυνήγησαν για αρκετή ώρα.
Υποχωρώντας ξανά προς το Χονδρό Δέντρο και την ώρα που ετοιμαζόμασταν να επιβιβαστούμε στα αυτοκίνητα, μετρώντας συλληφθέντες και τραυματίες, ζήσαμε την ωμή βία των δυνάμεων καταστολής, που πετούσαν ασταμάτητα χημικά, χτυπούσαν, έσπαγαν αυτοκίνητα και συλλάμβαναν κόσμο που κατέβαζαν από αυτά.
Σε ένα φορτηγό σπάνε το τζάμι και πετάνε μέσα καπνογόνο. Ο οδηγός του, ένας ηλικιωμένος άνθρωπος, ασφυκτιά, χάνει τον έλεγχο και προσπαθώντας να μη χτυπήσει κάποιο άλλο αμάξι ή κάποιο διαδηλωτή πέφτει στο χαντάκι.
Από ένα άλλο αυτοκίνητο βγάζουν σέρνοντας μια ηλικιωμένη κυρία, τη διατάζουν να γονατίσει και της σπάνε το πόδι, πατώντας την με την μπότα.
Μια μητέρα προσπαθεί να βάλει το κοριτσάκι της (περίπου 13 χρόνων) σε κάποιο αυτοκίνητο ενώ εκείνο αντιστέκεται κλαίγοντας, τρομοκρατημένο από αυτά που έβλεπε γύρω της. Εικόνες ανατριχιαστικές.
Βράδυ πια, μαζί με κάποιους κατοίκους βρισκόμαστε έξω από το Α.Τ. Πολυγύρου, στο οποίο είχαν μεταφέρει τους συλληφθέντες και πραγματοποιούμε πορεία αλληλεγγύης.
Αυτό που μας μένει απ’ την διαδήλωση της Κυριακής δεν είναι ούτε το σοκ απ’ την ωμή βία των δυνάμεων καταστολής, ούτε ο φόβος απ’ την προσπάθεια κατατρομοκράτησης, ούτε και η οργή απέναντι στους ασφαλίτες και τους τραμπούκους του Μπόμπολα. Αυτό που μας μένει είναι η αγωνιστικότητα των διαδηλωτών από 10 μέχρι 70 χρονών που δεν χαρίζουν το βουνό τους για τα κέρδη της Eldorado. Είναι η μαχητικότητα των γυναικών που βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή για να υπερασπιστούν το δάσος και την υγεία των παιδιών τους, είναι η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια μεταξύ των κατοίκων την στιγμή που ξεδιπλωνόταν το δολοφονικό σχέδιο των δυνάμεων καταστολής.
Σχόλια
