Ανείπωτη η είδηση. Αδύνατο να γίνει αποδεκτή. Ανείπωτη και η θλίψη, η οδύνη. Ο Νίκος δεν είναι πια κοντά μας.

Πληγωμένος από μια σοβαρή χρόνια ασθένεια, έκρυβε με επιμέλεια από φίλους και συντρόφους κάθε ανθρώπινη αγωνία και φόβο. Μιλούσε με αισιοδοξία και χαμόγελο έχοντας πλήρη συναίσθηση του «μαύρου» που περιβάλλει τη ζωή μας.

Με την ίδια στάση, το ίδιο χαμόγελο πήγε να αντιμετωπίσει και τη νέα μάχη για την υγεία του που ορθώθηκε ξαφνικά μπροστά του. Αυτή που έμελλε να είναι και η τελευταία του.

Έτσι ήταν πάντα ο Νίκος. Η βαθιά συναίσθηση των δυσκολιών δεν επηρέαζε ούτε την αισιοδοξία ούτε το χαμόγελο του. Έδινε τις μάχες του φροντίζοντας να μην γίνεται βάρος σε κανέναν. Μόνο στήριγμα ήθελε να γίνεται…

Ο Νίκος δεν εντάχθηκε σε οργανώσεις της Αριστεράς. Ό ίδιος έλεγε ότι «δεν είναι απαραίτητες οι εντάξεις για να προσφέρει κανείς…».

Και η δική του προσφορά ήταν πολύτιμη και ανεξάντλητη. Από τα μαθητικά του στο Γαλάτσι. Από τα φοιτητικά του στο Ηράκλειο της Κρήτης που αγάπησε και επέλεξε να ζήσει και να προσφέρει απλόχερα ως το τέλος της ζωής του.

Πάντα παρών στους κρίσιμους πολιτικούς αγώνες όλων των χρόνων, πήρε μέρος σε όλα τα ενδιαφέροντα εγχειρήματα παρά τις επιφυλάξεις του για τις ελλείψεις όρων και προϋποθέσεων. Πήρε μέρος με την ιδιότητα του απλού «μέλους» αλλά και με πολύτιμη συμβολή σε σκέψεις, προτάσεις και επιχειρήματα.

Έδωσε χρώμα στα κινήματα αλληλεγγύης, στο Κοινωνικό Ιατρείο Ηρακλείου και στο κίνημα επανασύνδεσης ηλεκτρικού ρεύματος σε σπίτια ανέργων και απόρων στα μνημονιακά χρόνια.

Πήρε μέρος στο κίνημα εναντίον της εγκατάστασης Βιομηχανικών Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στη Κρήτη και«όργωσε» τα βουνά του νησιού με τους/τις συντρόφους του χωρίς να φοβηθεί κόστος ή κούραση στην προσπάθεια ενημέρωσης των απλών ανθρώπων.

Ενεργή ήταν η συμμετοχή του στις δημοτικές κινήσεις στην πόλη από τα πρώτα χρόνια των προσπαθειών ως «Ηράκλειο – Ανθρώπινη Πόλη», αλλά και αργότερα, όταν αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ το 2015, στη μετεξέλιξή της σε «Ενεργούς Πολίτες».

Πολύτιμη η συμβολή του και στην ανάδειξη του παλαιστινιακού προβλήματος και η συμμετοχή του στην κίνηση «Ένα καράβι για τη Γάζα».

Η απλόχερη και ανιδιοτελής προσφορά του, η καλοσύνη του, το μειλίχιο και συγκαταβατικό του πνεύμα, οι ισχυρές και ακλόνητες πεποιθήσεις του έκαναν τον Νίκο αγαπητό άνθρωπο στην πόλη του Ηρακλείου σε ανθρώπους και κύκλους πολύ μεγαλύτερους από την επιρροή της Αριστεράς.

Ήταν μια επιτυχία και μια μεγάλη αναγνώριση που αρνήθηκε πεισματικά να «εξαργυρώσει». Με ευγένεια και χαμόγελο αρνήθηκε κάθε πρόταση, και υπήρξαν πολλές, για «οφίτσια» και τίτλους. Στους πιο κοντινούς του ανθρώπους έλεγε με συστολή: «Εγώ θέλω να είμαι απλό μέλος».

Και έδωσε στην έννοια «μέλος» την πιο πλούσια και ουσιαστική της διάσταση. Πρώτος θα έπαιρνε τη σκούπα να καθαρίσει τα γραφεία. Πρώτος θα ριχνόταν στη δουλειά για να στήσει τις ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις των δημόσιων εκδηλώσεων. Αλλά με το ίδιο πάθος και αποφασιστικότητα θα διατύπωνε εκτιμήσεις για τις πολιτικές εξελίξεις, προτάσεις και ιδέες για τα επόμενα βήματα… Με το ίδιο πάθος και ειλικρίνεια θα συμφωνούσε ή θα διαφωνούσε στις συζητήσεις έχοντας επιλέξει να πάρει οριστικό διαζύγιο με «βεντέτες και βεντετισμούς», με τη διπλότητα και την υποκρισία.

Αγαπημένε σύντροφε Νίκο, –είτε θέλεις να το παραδεχθείς είτε όχι– άφησες και εσύ το μικρό σου λιθαράκι στους αγώνες και τις παραδόσεις δεκαετιών της Αριστεράς. Αδιάψευστος μάρτυρας η παραδοχή πολλών νεότερων συντρόφων μας ότι δίπλα στην οδύνη του φευγιού σου αισθάνονται τυχεροί που σε γνώρισαν και σε είχαν φίλο τους.

Αγαπημένε φίλε Νίκο, εδώ ειπώθηκαν τα απολύτως αναγκαία. Τα απολύτως απαραίτητα. Τα άλλα, τα πιο δικά μας, μένουν να ειπωθούν και να ειπώνονται στους πιο στενούς κύκλους των δικών σου, των δικών μας ανθρώπων, αυτών που είναι ακόμα κοντά μας και αυτών που ήδη «έφυγαν» πριν από σένα.

Αγαπημένε φίλε Νίκο, αβάσταχτος ο αποχαιρετισμός. Αν το πίστευα θα προτιμούσα, θα ήταν πιο εύκολο, να ευχηθώ καλή αντάμωση παρά καλό ταξίδι.

Στην αγαπημένη σου συντρόφισσα Μάρθα, στην κόρη σου Βασιλική και στην αδελφή σου Χριστίνα, καλή δύναμη και κουράγιο.

Σπύρος Παναγιώτου

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!