Τα γεγονότα έχουν φρενήρη και καταιγιστικό ρυθμό. «Τρέχουν» με ιλιγγιώδη ταχύτητα και εκφράζουν τη συμπύκνωση πολλών ποσοτικών και αρκετών ποιοτικών αλλαγών που γίνονταν στην εποχή της παγκοσμιοποίησης.
Το 2017 θα είναι χρονιά αναταράξεων και γεγονότων που πατάνε πάνω στην πορεία μιας χρόνιας κρίσης σε ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο. Αλλά και στην εξάντληση των μορφών και τρόπων χειρισμού αυτής της κρίσης μέσω της χρηματιστικοποίησης και της «δυτικής δημοκρατίας».
Η «ουδέτερη» πολιτική των κομμάτων της νεοφιλελεύθερης μεταδημοκρατίας, ανατινάσσεται από την επιστροφή της πολιτικής και του «λαϊκισμού», έτσι που δημιουργούνται συνθήκες μεγάλων πολιτικών αλλαγών. Ένα περιβάλλον «πολέμου» όλων εναντίον όλων τείνει να διαμορφωθεί, σαρώνοντας χθεσινές εύθραυστες ή ισχυρές συμμαχίες.
Η Ευρώπη ανατινάσσεται και δεν υπάρχει πλέον Ομπάμα για να παρέμβει, ενώ η Γερμανία δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι έχει τη δύναμη να επιβληθεί σε ολόκληρη την ήπειρο. Στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών χωρών, αναπτύσσονται φυγόκεντρες τάσεις και ο «ευρωπαϊσμός» μοιάζει με γερασμένο γραφειοκρατικό σκιάχτρο των Βρυξελλών.
Στη χώρα μας, βαδίζουμε αδιέξοδα προς πολύ χειρότερες μέρες με βήμα ταχύ και με την κοινωνία αρκετά «κουρασμένη» και εκ πρώτης όψεως «παθητική». Παράλληλα, είμαστε αντιμέτωποι με πολλαπλές απειλές που μάλιστα συχνά και εμείς οι ίδιοι δεν θέλουμε (αρνούμαστε) να αναγνωρίσουμε.
Στη Μόρια πεθαίνουν μετανάστες καθημερινά από τον βαρύ χειμώνα. Το χωριό Μόρια είχε περίπου 1.500 κατοίκους στους οποίους προστέθηκαν 4.000 πρόσφυγες. Χωρίς να ιδρώνει το αφτί του Μουζάλα και των υπόλοιπων κυβερνητικών. Την ίδια στιγμή, πεθαίνουν και Έλληνες, ακόμα και από γρίπη γιατί δεν υπάρχουν εμβόλια. Εκατοντάδες χιλιάδες είναι εκείνοι που δεν έχουν τα απαραίτητα φάρμακα, χαλάνε τα δόντια τους, κρυώνουν, μικραίνει το προσδόκιμο ζωής, ενώ το πιο ανθηρό τμήμα του πληθυσμού φεύγει μαζικά από τη χώρα. Η Ελλάδα και ο λαός της αιμορραγούν, δεν βοηθά να μην το βλέπουμε. Και την ίδια ώρα, ο Φλαμπουράρης μας λέει ότι θα τρίβουμε τα μάτια μας από την ανάπτυξη και ότι οι πολίτες τον επευφημούν στον δρόμο με την κραυγή «βαστάτε γερά»… Για τέτοιο δούλεμα μιλάμε.
Τα γεγονότα λοιπόν τρέχουν και, όσο κι αν φαίνεται δύσκολο, χρειάζεται μια άλλη οπτική άλλη που να μπορεί να αντιληφθεί την ουσία όσων συμβαίνουν. Αλλά και να μπορέσει να παράξει έναν προσανατολισμό, μια στάση και πράξη, μια προοπτική. Δεν υπάρχουν σχήματα εύκολα και έτοιμα προς κατανάλωση. Αλλά, ακόμα κι αυτή η παραδοχή είναι ζήτημα αντίληψης και οπτικής.
