Δεν είναι που φέρνουν νέα ήθη, είναι που δημιουργούν και νέο λεξιλόγιο, αλλάζουν τις έννοιες, όλα όσα μέχρι σήμερα θεωρούσαμε λογικά. Ξυπνάμε κάθε μέρα και μια έκπληξη μας περιμένει στη γωνία, καθώς αναρωτιόμαστε μήπως έχουν δίκιο, μήπως εμείς τα είχαμε μάθει λάθος τόσα χρόνια.
Για να μην ξεσηκώνεται κανείς, να μην αντιδρά εμπράκτως –γιατί online γίνονται ομηρικές μάχες– πιθανόν τα πράγματα να είναι όπως τα περιγράφουν. Ας μη μιλάω με γρίφους, αν και το έχετε πιάσει το… υπονοούμενο, ο εθνικός μας τηλεοπτικός σχολιαστής ένιωσε πως απειλήθηκε από τους στίχους ενός τραγουδιού. «Στοχοποιήθηκε» έσπευσαν να τον υπερασπιστούν οι συμμαθητές του και χτύπησαν τα τύμπανα του πολέμου. Τι καταλαβαίνει ο τίμιος πλην φτωχός πολίτης; Πως ο μικρός και αθώος πολλά-τα-λεφτά-Άρη, στα καλά καθούμενα, δέχεται ασύμμετρη επίθεση και «πού είναι το κράτος να προστατέψει τους νομοταγείς υπηκόους του; Ε;».
Γιατί δημοσιογράφος σε πριμοδοτούμενο κανάλι τη σήμερον ημέρα δεν είναι απλώς ένας επαγγελματίας, είναι ιδέα. Και η ιδέα είναι προστατευόμενο είδος ακόμα κι όταν λέει: πως «έπρεπε να γίνουν θυσία 57 άνθρωποι για να φτιαχτούν οι σιδηρόδρομοι». Ο «κύριος» αυτός δεν είδε καμία απειλή, δεν στοχοποίησε τους υπεύθυνους της τραγωδίας, πήρε επάνω του την υπόθεση και σαν άριστος και καλοπληρωμένος υπάλληλος είπε αυτά που έπρεπε – χωρίς ίχνος ντροπής.
Δεν ντράπηκε ούτε όταν έλεγε ότι «βενζίνη δεν βάζει ο άνθρωπος των 500 ευρώ, αλλά μόνον οι παραγωγικές μονάδες της κοινωνίας» – υποθέτω πως κατατάσσει τον εαυτό του στη 2η κατηγορία. Είναι, όμως, περήφανος και για τις ιδέες του καθώς προέτρεπε τον πρωθυπουργό: «Βάλτε μέσα τους παλιούς, που ήξεραν τα κόλπα και ήξεραν και να φυλαχτούν».
Αυτός ο αήθης τύπος, λοιπόν, συνεχίζει να ζει παρασιτικά και όλοι εμείς πρέπει να απολογούμαστε γιατί υπάρχουμε και αναπνέουμε, χωρίς την άδειά του. Απορίες έχουμε;
