Φωτιά βάζουν και πάλι, σχεδόν δέκα χρόνια μετά την εξέγερση του 2007, οι εκπαιδευτικοί στους δρόμους της Οαχάκα, στο Μεξικό. Και το διεφθαρμένο, καταπιεστικό καθεστώς του προέδρου Ενρίκε Πένια Νέτο απαντά με δολοφονική καταστολή. Όπως καταγγέλλει ο Εθνικός Συντονισμός Δασκάλων (CNTE), που αποτελεί ένα από τα πιο δυναμικά και οργανωμένα τμήματα του λαϊκού κινήματος στο Μεξικό, η αστυνομική βία έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Την περασμένη Δευτέρα οι αστυνομικοί προσπάθησαν να απωθήσουν τους διαδηλωτές, που είχαν αποκλείσει κεντρικό αυτοκινητόδρομο στην Οαχάκα. Ο απολογισμός ήταν 8 νεκροί (αρχικά είχαν ανακοινωθεί 6, αλλά δύο εκ των τραυματιών υπέκυψαν τελικώς στα τραύματά τους) και πάνω από 100 τραυματίες!
Οι αρχές υποστηρίζουν ότι «βίαιες ένοπλες ομάδες» είχαν παρεισφρήσει μεταξύ των διαδηλωτών. Από την πλευρά του το CNTE, «ξύνοντας» τις ανοιχτές πληγές της χώρας, κάνει ανοιχτά λόγο για τις παρακρατικές τακτικές βίας της ίδιας της αστυνομίας. Οι εκπαιδευτικοί διαμαρτύρονται για τις συλλήψεις μελών των συνδικάτων τους, με πλαστές –όπως λένε– κατηγορίες για… ξέπλυμα χρήματος, σε μια χώρα όπου αστυνομία και μαφία «εξαφανίζουν» μαθητές, φοιτητές και γυναίκες και κατασκευάζουν ενόχους. Την ίδια στιγμή, ο κυβερνήτης της Οαχάκα, Γκαμπίνο Κούε, «ιδρώνει» για να πείσει τους δημοσιογράφους σε σχετική ενημέρωση Τύπου μετά την αιματηρή διαδήλωση, πως… μόνο δύο από τα θύματα ήταν μέλη του συνδικάτου εκπαιδευτικών και τα υπόλοιπα ήταν «νεαροί ταραξίες»!
Πάντως με επίσημη ανακοίνωσή του ο Εθνικός Συντονισμός Δασκάλων κάνει λόγο για τις παράνομες πρακτικές εξαφανίσεων και συλλήψεων των μελών του, και ζητά «την πιο πλατιά έκφραση διεθνούς αλληλεγγύης με τη διεξαγωγή συγκεντρώσεων και πικετοφοριών στις κατά τόπους μεξικανικές πρεσβείες του κόσμου ή όποια άλλη δράση έμπρακτης αλληλεγγύης» μπορούν οι οργανωμένες λαϊκές δυνάμεις να προσφέρουν. Ήδη σε πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής έχουν πραγματοποιηθεί μαζικές διαμαρτυρίες από προοδευτικές πολιτικές οργανώσεις και κοινωνικά κινήματα, που υπενθυμίζουν τη διαχρονική ενοχή του μεξικάνικου κράτους στα διαρκώς επαναλαμβανόμενα εγκλήματα με θύματα χιλιάδες «εξαφανισμένους» και δολοφονημένους ακτιβιστές.
