Με την πρόταση μομφής στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να αλλάξει την πολιτική ατζέντα η οποία αναφερόταν σε ζητήματα εντελώς άσχετα από τα πραγματικά προβλήματα του λαού και κατάφερε να ξαναφέρει στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης τα λαϊκά, κοινωνικά προβλήματα, τις επιπτώσεις του Mνημονίου και κυρίως τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που σκοπεύει να πάρει η κυβέρνηση.
Το συμπέρασμα που επιβεβαιώθηκε κατά τη διάρκεια της τριήμερης συζήτησης και συνειδητοποιήθηκε και από ευρύτερα τμήματα του λαού είναι ότι αυτή η κυβέρνηση δεν διαπραγματεύεται, αλλά ψευτο-διαπραγματεύεται με την τρόικα. Κι αυτό διότι έχει αναλάβει έγγραφες δεσμεύσεις, έχοντας υπογράψει τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις και δεν διαθέτει εναλλακτική, αντιμνημονιακή πολιτική.
Επίσης, συμπεράσματα βγαίνουν και από τα όσα είπε σ’ αυτή τη συζήτηση ο πρωθυπουργός. Δεν είπε τίποτα, μα τίποτα για τη δυστυχία που βιώνει ο ελληνικός λαός ως συνέπεια των μνημονιακών πολιτικών που εφαρμόζει η κυβέρνησή του, έστω και ως έκφραση συμπόνιας ή έστω κάνοντας ένα σχόλιο για την ανθρωπιστική κρίση.
Δεν απάντησε σε συγκεκριμένα ερωτήματά μας όπως τι θα κάνει η κυβέρνηση με τα τρία εκατομμύρια ανασφάλιστους, με το ενάμιση εκατομμύριο ανέργων, με τα 3,4 εκατομμύρια φτωχών, με τη διάλυση της Υγείας και της Παιδείας, με τις πιέσεις της τρόικας για απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, για σταδιακή δήμευση των κατοικιών με τον ενιαίο φόρο ακινήτων ή για την άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και για τη μείωση των συντάξεων. Τι θα κάνει για τα λαϊκά νοικοκυριά προκειμένου να μην χάσουν τα σπίτια τους από τις τράπεζες.
Δεν είπε τίποτα για όλα αυτά. Είπε μόνο ότι δεν θα πάρει οριζόντια μέτρα. Δηλαδή τα πλάγια, κάθετα και τα διαγώνια μέτρα ή οι νέες φορομπηχτικές πολιτικές δεν μειώνουν το λαϊκό εισόδημα; Και κυρίως δεν απάντησε γιατί δεν γίνεται τίποτα για την προκλητική ανοχή της κυβέρνησής του στη συστηματική φοροδιαφυγή των πλουσίων και των μεγάλων επιχειρήσεων, την ίδια στιγμή που αυτή επιτίθεται φορομπηχτικά στα λαϊκά εισοδήματα.
Επίσης, παρά τις επίμονες παρεμβάσεις όλων των βουλευτών μας για το τι θα κάνει η κυβέρνηση με το δημόσιο χρέος –για το οποίο πλέον όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ειδικοί επιστήμονες και οργανισμοί υποστηρίζουν ότι δεν είναι βιώσιμο και ότι δεν μπορεί να αποπληρωθεί–, δεν είπε ούτε μια κουβέντα. Και αυτό είναι το βασικό πρόβλημα της χώρας σήμερα. Ότι δηλαδή έχουν γίνει αιματηρές θυσίες του ελληνικού λαού εξαιτίας υποτίθεται του μεγάλου δημόσιου χρέους. Όταν μπήκε η χώρα στο Μνημόνιο, το δημόσιο χρέος ήταν 129% του ΑΕΠ, ενώ τώρα έχει φθάσει στο 175% του ΑΕΠ. Η χώρα και ο λαός δεν θα μπορέσουν να ανασάνουν εάν δεν υπάρξει διαγραφή τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους του δημόσιου χρέους.
Τέλος, η κυβέρνηση έπεσε από 155 βουλευτές που την στήριζαν στους 153. Εμείς για κάθε νέο αντιλαϊκό μνημονιακό μέτρο που θα υποβάλλεται από την κυβέρνηση για έγκριση στη Βουλή, θα ζητάμε ονομαστική ψηφοφορία που θα μετατρέπεται ουσιαστικά, όχι τυπικά, σε πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ σε βάρος της.
Ωστόσο, μας προβληματίζει γιατί δεν έχουμε μεγάλη συμμετοχή στις λαϊκές κινητοποιήσεις. Είτε επειδή ο κόσμος είναι κουρασμένος από τις συνεχείς κινητοποιήσεις είτε επειδή ξέρει ότι θα αντιμετωπίσει αστυνομική καταστολή είτε επειδή επαναπαύεται στο ότι θα ανατρέψει αυτήν την κυβέρνηση με την ψήφο του. Σε κάθε περίπτωση, θεωρούμε ότι δεν είναι σωστή η λογική της πολιτικής ανάθεσης. Εάν δεν έχουμε λαϊκούς αγώνες, δεν είναι εύκολο να ανατραπεί αυτή η κυβέρνηση. Και εάν δεν έχουμε ισχυρό λαϊκό κίνημα, δεν είναι εύκολο να στηριχθεί μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Συνεπώς, πρέπει να πάρουμε όλα τα αναγκαία πολιτικά και οργανωτικά μέτρα σ’ αυτή την κατεύθυνση. Κυρίως να μη δίνουμε την εικόνα ταλαντεύσεων και υπαναχωρήσεων σε κρίσιμες προγραμματικές δεσμεύσεις μας, αλλά εικόνα αποφασιστικότητας για την προώθηση του προγράμματος μας, χωρίς να κάνουμε ούτε βήμα πίσω απ’ αυτό. Έτσι, θα εμπνεύσουμε στο λαό όχι μόνο εμπιστοσύνη και ελπίδα ότι διαθέτουμε εναλλακτική πρόταση, αλλά και διάθεση για ανάπτυξη νικηφόρων αγώνων.
* Ο Δημήτρης Στρατούλης
είναι Βουλευτής Β’ Αθήνας
