fbpx

Βαρθολομαίος ντε λας Κάζας: Χριστιανοί εξοντώνουν τους Ινδιάνους για χρυσάφι

«Η ανακάλυψη των στρωμάτων χρυσού και αργύρου στην Αμερική, η σταυροφορία εξόντωσης, υποδούλωσης και ενταφιασμού μέσα στα ορυχεία του ντόπιου πληθυσμού, η απαρχή της κατάκτησης και η λεηλασία των ανατολικών Ινδιών, η μεταμόρφωση της αφρικανικής ηπείρου σε πεδίο κυνηγιού σκλάβων, είναι κι αυτά γεγονότα που αναγγέλλουν την καπιταλιστική παραγωγή.»

Καρλ Μαρξ, στο «Κεφάλαιο».

Ο ρατσισμός βγήκε παγανιά… στα Επείγοντα!

Το ατύχημα συνέβη στην εκδήλωση για τον ποιητή Νίκο Καρούζο. Μέσα στη μεγάλη ενιαία αίθουσα του χειρουργικού τμήματος, περιμένω, με τέσσερα ράμματα στο πιγούνι, ένα κολάρο στο λαιμό κι έναν αντιτετανικό στο αίμα, τον νευροχειρουργό που θα δει τις ακτινογραφίες που έχω στα χέρια μου.

Το Ρεμπέτικο ενώνει

Σε δύσκολες εποχές, ιστορικά, οι άνθρωποι είτε προσφεύγουν σε καταφύγια σιγουριάς και ασφάλειας είτε εκτοξεύονται στο μέλλον με καινοτομίες και ανατροπές. Μερικές φορές αυτά διαπλέκονται, το πίσω με το μπρος, το παλιό με το καινούριο. Συχνά, με όχημα την κουλτούρα. Το αισθάνομαι αυτό πάλι τώρα, όπως τα χρόνια της δικτατορίας. Όχι με την ίδια ένταση, ίσως γιατί είναι ακόμα νωρίς, ή γιατί η δική μου η αίσθηση φτάνει μέχρι ένα ορισμένο βάθος στην κοινωνική ζύμωση. Ή επειδή η σύγχρονη κατάσταση είναι απλά διαφορετική, πρωτόγνωρη, αναπάντεχη. Και γιατί πολύς κόσμος έχει αλλάξει.

Ούτε υπουργοί, ούτε βουλευτές, ούτε κανάλια

Οι παρευρισκόμενοι τραγούδησαν πάνω από το φρέσκο μνήμα το «Άσπρο πουκάμισο φορώ και μαύρο θα το βάψω» του Βασίλη Τσιτσάνη, ακολουθώντας το σόλο του φανερά ταραγμένου Νίκου Τατασόπουλου. Ο Γιάννης Σταματίου, ο «Σπόρος», που μόλις είχε ενταφιαστεί, είχε παίξει μπουζούκι στην πρώτη εκτέλεση του κομματιού, το 1956.

Από τον Κολόμβο στον Χίτλερ: Ευημερία με βαρβαρότητα

Του Στέλιου Ελληνιάδη.

Πολίτες πρετ-α-πορτέ

Στα χρόνια της ευημερίας και της παντοδυναμίας των μητροπόλεων του καπιταλισμού, οι κοινωνίες έσπρωξαν κάτω από το χαλί όλα τα ιστορικά στοιχεία που η αναφορά τους και μόνο θα σχετικοποιούσε την επιτυχία του συστήματος και θα αμαύρωνε την εικόνα του, κλονίζοντας την αξιοπιστία των θιασωτών του καπιταλισμού και θέτοντας τους ευημερούντες ενώπιον πελωρίων ηθικών ζητημάτων. Εν ολίγοις, η αλήθεια για τη γένεση και την πορεία ανάπτυξης και επικράτησης του καπιταλισμού, δηλαδή το τίμημα της επιτυχίας, θα αναιρούσε πολλά από τα ζωτικά πλεονεκτήματα του συστήματος.

Νόρμαν Φίνκελσταϊν:Η βιομηχανία του ολοκαυτώματος

Ο Νόρμαν Φίνκελσταϊν είναι από τους ανθρώπους που στην κυριολεξία έβαλαν το κεφάλι τους στη λαιμητόμο. Στη λαιμητόμο των πανίσχυρων ομάδων του εβραϊκού λόμπι στην Αμερική και της δολοφονικής στρατιωτικής μηχανής του Ισραήλ. Μέχρι στιγμής, τον σώζει η καταγωγή του. Αν δεν ήταν απόγονος Εβραίων που επέζησαν από τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, θα ήταν εξαιρετικά απίθανο να έχει επιβιώσει κοινωνικά και επαγγελματικά, γιατί η αντίθεσή του στις πολιτικές του Ισραήλ είναι τόσο δυνατή, βαθιά, ειλικρινής και εμπεριστατωμένη που προκαλεί σοβαρή αναστάτωση και τριγμούς στο οικοδόμημα της προπαγάνδας της φιλοπόλεμης παράταξης. Ανυποχώρητος εχθρός του ψεύδους και της βαρβαρότητας, ανυποχώρητος υπερασπιστής του δίκιου και της ανθρωπιάς, δεν διστάζει να αντιπαρατεθεί σε νεοφασίστες, ρατσιστές και δολοφόνους που κυριάρχησαν μετατρέποντας το σιωνιστικό όνειρο σε εφιάλτη.

Μείναμε από λάστιχο, σύντροφοι!

Δεν διαβάζω εφημερίδες, δεν βλέπω τηλεόραση, δεν κάνω πολιτικές συζητήσεις, δεν κατεβαίνω στις διαδηλώσεις. Δεν έχει πια νόημα. Θέλω να φτύσω τον Ρέππα, να κατουρήσω τον Παπακωνσταντίνου, να χέσω τον Πάγκαλο και να πλακώσω στα χαστούκια τον Παπανδρέου. Αφού δεν μπορώ να κάνω τίποτα απ’ αυτά, κάθομαι στο σπίτι μου και περιμένω. Τι περιμένω; Δεν ξέρω. Μάλλον τίποτα.
Θανάσης Ρ.
(Ιδιόχειρο σημείωμα σε ευχετήρια κάρτα για το νέο έτος)

Όχι στους εθνικούς εργολάβους κηδειών!

Η κρίση ήταν φανερή και στην εθνική οδό. Παραμονές Χριστουγέννων, ο δρόμος άδειος. Ευτυχώς για μας, βέβαια, γιατί το να οδηγείς στην Αθηνών-Πατρών είναι πιο επικίνδυνο από το να κάνεις ράφτινγκ στον Αμαζόνιο με πιράνχας τριγύρω! Καταλαβαίνεις δε, πόσο έχει αλλοτριωθεί ο μέσος Έλληνας πολίτης που όλα τα δέχεται σαν φυσιολογικά. Τίποτα επί της ουσίας δεν τον εξεγείρει, τίποτα δεν τον θυμώνει.

Μάρτα Χάρνεκερ: Η τέχνη της αριστερής πολιτικής

Η Μάρτα Χάρνεκερ είναι Χιλιανή, με σπουδές στο Παρίσι, θεωρητικός του μαρξισμού και ακτιβίστρια, ειδική σε θέματα Λατινικής Αμερικής, σύμβουλος του προέδρου Ούγκο Τσάβες, με δράση στη Χιλή, την Κούβα και τη Βενεζουέλα. Τον περασμένο Δεκέμβρη έκανε ομιλίες στην Αθήνα, καλεσμένη από το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς. Τα παρακάτω αποσπάσματα (χωρίς υποσημειώσεις) προέρχονται από το βιβλίο της Πραγματοποιώντας το αδύνατο – Η Αριστερά στο κατώφλι του 21ου αιώνα (εκδ. Οδυσσέας).

Αριστερά 2011: Φωτιά στα μπατζάκια μας!

Μερικές σκέψεις για τη χρονιά που πέρασε.