- Έλεγξαν, λέει, 40 ονόματα από τη λίστα Λαγκάρντ σε 8 μήνες. Λογικά για τα υπόλοιπα 2.062, θα χρειαστούν 34 χρονάκια… Έτσι είναι, ο πόλεμος με τη διαφθορά θα είναι παρατεταμένος, αφήστε τις μικροαστικές ανυπομονησίες.
- ΣΥΡΙΖΑ: «Όποιος δεν ψηφίζει εμάς, βοηθάει τη Ν.Δ.». ΛΑΕ: «Όποιος αριστερός δεν ψηφίζει εμάς, βοηθάει τον Τσίπρα». ΚΚΕ: «Όποιος απέχει ή ρίχνει άκυρο τώρα, βοηθάει το σύστημα (όπως επίσης και όποιος έριχνε έγκυρο στο δημοψήφισμα!)». Γενικώς, με λίγα λόγια, «όποιος δεν μας ψηφίζει, αποκλείεται απλά να μη συμφωνεί μαζί μας, μάλλον είναι ύποπτος ο ρόλος του και πάντα δουλεύει για κάποιον τρίτο»… Ψυχραιμία, παιδιά!
- Κουραστικές έχουν καταντήσει οι συγκρίσεις της αποχής στις τωρινές εκλογές με εκείνη στις ΗΠΑ. Και δώσ’ του αναλύσεις ότι η αποχή βοηθάει το σύστημα. Ας μας εξηγήσουν όσοι τις επικαλούνται πώς δύο μήνες μετά το δημοψήφισμα ξαφνικά ο κόσμος το γύρισε στην αδιαφορία και την «α-πολιτική». Έχει κανείς ευθύνη που ειδικά ο νέος κόσμος δεν εκφράζεται σήμερα από κανέναν; Ή μας αρκεί να λέμε ότι έγινε σε δυο μήνες «αμερικανάκι»;
- Συμβουλή: Με τη συνεχή επίκληση της «νεολαίας», δεν κερδίζει κανείς τους νέους. [Ακόμα και η λέξη «νεολαία» μάλλον κακόηχα ακούγεται και είναι βγαλμένη από τα παλιά.] Ούτε με τον επιτηδευμένο (και καλά) νεανικό λόγο. Αν νομίζει κανείς ότι ψαρεύονται έτσι εύκολα οι «νέοι», τους υποτιμά βαθιά, μάτια έχουν και βλέπουν.
- Πολλοί αναρωτιούνται: πώς γίνεται κάποιος να ήταν μέχρι χτες με τον ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα να μην είναι με τη ΛΑΕ; Αφού, σου λέει, αδιαμφισβήτητα η δεύτερη έχει πιο «καθαρές» θέσεις και πιο αριστερό πρόγραμμα. Το ότι μερικά χρόνια μετά νομίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απέκτησε τη δυναμική που απέκτησε λόγω καθαρότητας και «αριστεροσύνης», συνιστά από μόνο του πρόβλημα… Και αν ήταν έτσι, αν το κριτήριο είναι πόσο αριστερές είναι οι διακηρύξεις, τότε εκείνοι γιατί ήταν στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι στο ΚΚΕ; Ή, γιατί ήταν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όχι στην Μ-Λ συνεργασία; Και εκεί βεβαίως ανοίγει μια μεγάλη συζήτηση για το τι εγχειρήματα χρειάζονται σήμερα. Από Δευτέρα να την κάνουμε…
- Το τελευταίο που με ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή είναι τι προβλέπεται «νομικά» και τι λένε οι κανονισμοί για την υπόθεση Φλαμπουράρη. Άλλο σκέφτομαι. Πολλά εκατομμύρια ρε παιδιά σε αυτή την Αριστερά! Άλλος έχει μερικές μετοχές της Βlackrock, άλλος επειδή ήτανε πολύ καλός υπάλληλος, πήρε ένα εκατομμυριάκι μπόνους, άλλος έχει κάτι καταθέσεις μερικών εκατοντάδων χιλιάδων, άλλος έκανε κάτι δουλειές και εισέπραττε μερικά εκατομμύρια. Για καθίστε ρε παιδιά. Δείτε το προηγούμενο υπουργικό συμβούλιο και τη σύνθεσή του. Και ας αφήσουμε τα περί λαϊκισμού.
- Το θράσος που μπορούν να έχουν κάποιοι άνθρωποι πάντα με εντυπωσίαζε. Να, πάρτε παράδειγμα τον αρθρογράφο της Αυγής, Θ. Καρτερό. Την εποχή που η εφημερίδα κυκλοφορούσε με πρωτοσέλιδα του στυλ «Μνημόνιο; Forget it», εκείνος κατακεραύνωνε σαν μάντη κακών όποιον γκρίνιαζε «για το Μνημόνιο το οποίο ΘΑ υπογράψει ο Τσίπρας». Παρομοίαζε μάλιστα με βλαβερά έντομα όσους «γκρινιάζουν πάνω από τα σκατά που ΘΑ παράγει η κυβέρνηση όταν ΘΑ καταπιεί το χάπι με το οποίο είναι σίγουρο ότι ΘΑ τη μπουκώσουν οι δανειστές». Τα «ΘΑ» είναι του Θ. Καρτερού, τα κεφαλαία προφανώς χρησιμοποιήθηκαν για να τονίσουν το αβάσιμο αυτών των υποθέσεων. Σήμερα χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, συνεχίζει να κατακεραυνώνει κάθε διαφωνούντα, αφού δεν υπήρχε άλλη λύση εκτός από το μνημόνιο που ο Τσίπρας δεν ΘΑ υπέγραφε… Τσίπα; Forget it!
Αηδόνης
Σχόλια
