Πεντακόσια φύλλα… Όπως πεντακόσια χιλιόμετρα. Αθήνα-Θεσσαλονίκη. Κουβαλούσαμε από την πρώτη στιγμή την ύλη, τις ανησυχίες, τις αγωνίες,  αλλά κυρίως τις δράσεις και τις αντιδράσεις ενός τόπου πεντακόσια χιλιόμετρα μακριά από το σημείο όπου η χώρα έπαιρνε τις αποφάσεις της, στοιχιζόμενη με την υπακοή -που δε θα ήταν υπερβολικό να τη βαφτίσουμε υποταγή. Ο Δρόμος, αφού αρνήθηκε τα διόδια και τις νταβατζίδικες πληρωμές, είδε την επανάσταση να γίνεται εθνική οδός, είδε τους νταβατζήδες να στρώνουνε την άσφαλτο για την αριστερή στροφή του κράτους και μετά άκουσε τον οδηγό να ψελλίζει: «Άσχημη ώρα βρήκατε να διαφωνήσετε, σύντροφοι…». Ο ίδιος οδηγός που βρήκε άσχημη ώρα για να συμφωνήσει…

Μετά ο Δρόμος πήρε το δικό του…δρόμο. Οι επιβάτες μειώθηκαν, αλλά αυτός και όσοι απέμειναν να τον διασκελίζουν έζησαν ένα μικρό θαύμα: είχε ακόμη πολλή διαδρομή να κάνει. Έστω και χωρίς διαγραμμίσεις, μπλεγμένος στις στροφές, μέσα από τις λάσπες κάλυψε πεντακόσια δύσβατα φύλλα. Τον ακολούθησαν όσοι ήθελαν να ακούν ακόμη τη δύστροπη κόρνα της αριστεράς  να υπενθυμίζει την αφετηρία και τον προορισμό της. Δεν είναι τόσο τα όσα γράφτηκαν στα χωράφια της πολιτικής, αλλά τα όσα διάβηκαν από τις εκτάσεις της κοινωνίας, του πολιτισμού, της καθημερινότητας. Οι μικρές στάσεις-ανάσες  της ποίησης σε μια γωνιά. Βιβλία, σινεμά, τραγούδια, «όλα τα λουλούδια που ανθίζουν» στην πατρίδα αυτή, αλλά και γύρω. Σε επαναστάσεις που δεν τέλειωσαν σαν τη δικιά μας. Ίσως με κάτι τέτοια ο τόπος να έμεινε στη θέση του, να άντεξε στα δύσκολα, να έχει ακόμη κουράγιο για τα επόμενα που τον απειλούν. Δεν είναι η γη το μόνο του περιουσιακό στοιχείο, η μόνη μας θέα από το δρόμο. Είναι ό,τι φυτρώνει πάνω του, άνθρωποι, λέξεις, ελπίδες, απογοητεύσεις, συναντήσεις σαν αυτές της Ιουστιανού και της Σαρανταπόρου, απ’ όπου ξεκινούσαμε για τα δικά μας πεντακόσια χιλιόμετρα, τα κυριολεκτικά. Σα διοπτροφόροι ποιητές, κοιτάμε πίσω και αναλογιζόμαστε καβαφικώ τω τρόπω: «Πεντακόσια… Πώς πέρασαν τα φύλλα. Πεντακόσια… Πώς πέρασαν τα χρόνια». Μπροστά μας, η βενζίνη μας, μόνο μια ήσυχη συνείδηση.

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!