Συνεχίζεται η δικαστική «φάμπρικα» στα Χανιά
Αναβλήθηκαν, λόγω της αποχής των δικηγόρων, οι δύο δίκες που είχαν οριστεί στα Χανιά, στις 8 και 10 Φεβρουαρίου για τα γεγονότα της παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου του 2011 και τη διαδήλωση για το θάνατο 19χρονου μετά από καταδίωξη της αστυνομίας. Κι ενώ πολύς κόσμος δικαίως αναρωτιέται γιατί μια σειρά παρόμοιων πολιτικών διώξεων που στήθηκαν στα Χανιά και σε όλη τη χώρα, εναντίον ενεργών πολιτών για τη συμμετοχή τους σε αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις της περιόδου 2010-2014, εξακολουθεί να «τρέχει», τρεις ακόμα Χανιώτες καλούνται σε δίκη στις 16 Μαρτίου. Η σύλληψή τους έγινε στις 25 Μάρτη 2012, σε διαμαρτυρία που είχαν καλέσει η ΕΛΜΕ Χανίων, σύλλογοι και κοινωνικοί φορείς της πόλης, κατά τη διάρκεια της παρέλασης που μετατράπηκε σε μια ογκώδη και γνήσια λαϊκή διαμαρτυρία.
Ενόσω, οι παρευρισκόμενοι διαδήλωναν ειρηνικά, δυνάμεις των ΜΑΤ επιτέθηκαν συντεταγμένα και απρόκλητα με γκλομπς και δακρυγόνα, χτυπώντας αδιακρίτως και συνέλαβαν «από το σωρό», κατά τη γνωστή πρακτική, τρεις πολίτες, έναν εκπαιδευτικό, έναν μεταπτυχιακό και έναν προπτυχιακό φοιτητή, που παραπέμπονται με ένα κατηγορητήριο ξεκάθαρα κατασκευασμένο, όπως αποδεικνύεται από δεκάδες μαρτυρίες και πλάνα καταγεγραμμένα από τηλεοπτικούς σταθμούς. Τις ίδιες ημέρες στο Ηράκλειο γίνεται η δίκη των 12 φοιτητών που διώκονται από τους καθηγητές τους γιατί τόλμησαν να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους να δώσουν εξετάσεις μετά τις κινητοποιήσεις ενάντια στον νόμο Διαμαντοπούλου.
Και το ερώτημα προκύπτει αβίαστα: Οι αγώνες και οι κινητοποιήσεις που αμφισβητούν τη μνημονιακή εκτροπή, που αποκτά πλέον μόνιμα χαρακτηριστικά, εξακολουθούν να κινδυνεύουν να βρεθούν «τετ-α-τετ» με τον νόμο και τις συνέπειές του; Τα απανωτά δικαστικά χτυπήματα, η καταστολή και η αστυνομική βία, αποτελούν ακόμα «χρήσιμα εργαλεία» ενός πολιτικού συστήματος που μετά τον συθέμελο χτύπημα που δέχτηκε τα τελευταία χρόνια εξακολουθεί να μη μπορεί να σταθεροποιηθεί;
Ρούλα Μουτσέλου
