Σε άρθρο του, στην Εφημερίδα των Συντακτών, ο Τάσος Κωστόπουλος σημειώνει για τις δημοτικές εκλογές πως «στο Χαλάνδρι τα ηγετικά κλιμάκια του ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησαν να τεμαχίσουν το ιστορικό τοπικό σχήμα Αντίσταση με τους Πολίτες, με το επιχείρημα πως η ονομασία και οι πρακτικές του θα λειτουργούσαν αποτρεπτικά για ένα ευρύτερο κοινό. Η πλειοψηφία της τοπικής οργάνωσης απέτρεψε την υλοποίηση αυτού του φαεινού σχεδιασμού. Το αντίθετο συνέβη στα γειτονικά Βριλήσσια, όπου το δημοτικό σχήμα “Δράση για μια άλλη πόλη” διασπάστηκε με τη σύσταση ενός κομματικού ψηφοδελτίου απαλλαγμένου από “αριστερίστικες εμμονές”» που είχε «το χρίσμα της Κουμουνδούρου» και «ήρθε πέμπτο με μόλις 8,8% έναντι 15,5% των “αριστεριστών’”».
Η συγκεκριμένη σύγκριση Χαλανδρίου-Βριλησσίων κάνει σουξέ σε ορισμένους κύκλους του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο που πατάει σε επινοημένες παραδοχές και διαστρεβλώσεις, σε ό,τι αφορά τουλάχιστον το Χαλάνδρι. Ορισμένες διευκρινίσεις, λοιπόν, για την πληρέστερη πληροφόρηση του Τ.Κ. Πρώτον, κανένα ηγετικό κλιμάκιο του ΣΥΡΙΖΑ δεν προσπάθησε να τεμαχίσει την Αντίσταση. Αντίθετα, αν κάποιοι μηχανισμοί και ηγετικά κλιμάκια, εντός ΣΥΡΙΖΑ, έριξαν το βάρος τους κάπου, το έριξαν αποφασιστικά υπέρ της Αντίστασης. Ακόμη και η Νομαρχιακή Επιτροπή Βόρειας Αθήνας αυτό πρότεινε. Συνεπώς, «η πλειοψηφία της Tοπικής Oργάνωσης» δεν «απέτρεψε την υλοποίηση του φαεινού σχεδιασμού» «ηγετικών κλιμακίων» αλλά μάλλον συντάχθηκε με κάποιους τέτοιους. Δεύτερον, ούτε η αντιπρόταση στην Tοπική Oργάνωση Χαλανδρίου επεδίωκε να «τεμαχίσει το ιστορικό τοπικό σχήμα» ή απευχόταν να συνεργαστεί με «αριστεριστές». Τουναντίον, αντιπρότεινε ένα ευρύτερο σχήμα που θα περιλάμβανε τον κόσμο της Αντίστασης. Τρίτο, το μάλλον υποτιμητικό κατά Τ.Κ. «χρίσμα της Κουμουνδούρου» προβλήθηκε με το παραπάνω και από την Αντίσταση στο Χαλάνδρι, προβολή χωρίς την οποία η Αντίσταση δεν είχε καμιά ελπίδα να κερδίσει το δήμο και είναι κυρίως με αυτό το «χρίσμα» που κατάφερε να αυξήσει τη δύναμή του και στον πρώτο γύρο από 10% στο κρίσιμο 17% με το οποίο πέρασε στο δεύτερο γύρο.
Τ.Τ.
