Υβρίδιο είναι το αποτέλεσμα της διασταύρωσης δύο γενετικά ανόμοιων ατόμων, ζώων ή φυτών, από διαφορετικές ράτσες, ποικιλίες, είδη ή γένη.
Το υβρίδιο δεν αναπαράγεται.
Ένα παράδειγμα: Από την «ένωση» αλόγου και όνου προκύπτει ο ημίονος, το γνωστό μας μουλάρι δηλαδή, το οποίο ως γνωστό δεν αναπαράγεται.
Το μουλάρι είναι υβρίδιο.
Σας βλέπω μπροστά μου.
– Εντάξει φίλε… Τέτοιες ώρες μαθήματα βιολογίας; Εδώ ο κόσμος καίγεται και η γενετική καταγωγή του… μουλαριού μας μάρανε;
Να απολογηθώ…
Περιδιαβαίνοντας το θαυμαστό κόσμο των ΜΜΕ, πέφτω πάνω σε μια σημαδιακή είδηση και φρασεολογία:
– «Για τη χώρα μας προκρίνεται το σενάριο μιας “υβριδικής” εξόδου από τα μνημόνια.»
Όπα, τι γίνεται;
Τι θέλει να πει ο ποιητής;
Και κυρίως, τι μου επιφυλάσσει τούτο το… «υβρίδιο»;
Τροχάδην σε λεξικά και σε εγκυκλοπαίδειες, μήπως και καταφέρω να ερμηνεύσω τι μας περιμένει και πέφτω πάνω σε «ανώμαλες» γενετικές διασταυρώσεις και τελικά στα… μουλάρια.
Σκιάχτηκα.
Εγώ είχα φτιάξει στο μυαλό μου ένα όμορφο σενάριο, μια «καθαρή έξοδο» από τα μνημόνια, όπως την υπόσχεται ο αριστερός μας πρωθυπουργός.
Καθαρή έξοδος!
Που πάει να πει για κάθε άνθρωπο με μέση νοημοσύνη και IQ, πως ό,τι δώσαμε το δώσαμε, ό,τι μας πήρατε μας τα πήρατε, τώρα είμαστε πια μια κανονική χώρα που μπορεί να κάνει μόνη τα κουμάντα της χωρίς πιέσεις και τελεσίδικα από τους «εταίρους».
Τώρα οι συντάξεις και οι μισθοί θα αρχίσουν ν’ ανεβαίνουν, θα έρθει ο βασικός μισθός στα 750 ευρώ, οι άνεργοι θα βρίσκουν πια δουλειά, οι ξενιτεμένοι νέοι θ’ αρχίσουν να επαναπατρίζονται, οι δαπάνες για παιδεία και υγεία θα αυξηθούν, η Βουλή δε θα ψηφίζει κατά παραγγελία, οι πλειστηριασμοί της λαϊκής κατοικίας θα σταματήσουν, επιδόματα θα παίρνουν οι αναγκεμένοι.
Τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, έστω με χρόνια και καιρούς, πάλι δικά μας θα είναι.
Με λίγα λόγια, θα γίνουμε μια κανονική και ανεξάρτητη χώρα και το αριστερό ταξικό πρόσημο της πρώτης φοράς αριστεράς θα γίνει ορατό και κυρίαρχο.
Θα είναι καθαρό σε όλους, πως τούτη η κυβέρνηση «είναι από άλλο υλικό», όπως διακήρυξε ο Αλέξης μας.
Έτσι περίπου φαντάστηκα, ο αφελής, την «καθαρή έξοδο».
Και πάνω που χουζούρευα στο ροζ συννεφάκι μου, νάσου το άτιμο σύστημα δια φωνής Λαγκάρντ:
«Μπορώ να αντιληφθώ το ότι η ελληνική κυβέρνηση θέλει να το γιορτάσει ως χειραφέτηση την έξοδο, αλλά η χώρα θα παραμείνει υπό επιτήρηση. Θα πρέπει να τηρηθούν οι συμφωνημένοι κανόνες. Οι Ευρωπαίοι επένδυσαν πολλά χρήματα στην Ελλάδα και γι’ αυτό έχουν δικαιολογημένο συμφέρον στο να συνεχίσει η Αθήνα τις “μεταρρυθμίσεις” και να υλοποιήσει όσα υποσχέθηκε».
Αυτό δεν είναι «καθαρή έξοδος».
Είναι καθαρή είσοδος στην κόλαση.
Να και το «υβριδικό σενάριο»…
Θα συνδεθεί η ζωή και το μέλλον μας «με δημοσιονομικές “αιρεσιμότητες”», οι οποίες δεν θα είναι άλλες «από το ήδη θεσμοθετημένο πακέτο μέτρων».
Υβριδική ζωή, από ’δω και μπρος;
Υβριδική χώρα.
Υβριδικό μέλλον!
Και όλα αυτά, ήδη «θεσμοθετημένα», ψηφισμένα στη Βουλή, αυτό το απαύγασμα της δημοκρατίας τους.
«Δημοσιονομική αιρεσιμότητα» όλη μας η ζωή.
Και η ζωή των παιδιών μας!
Υβριδική και η Αριστερά των αγώνων και της νιότης μας.
Μια διασταύρωση δυο γενετικά ανόμοιων ειδών.
Των λαϊκών αγώνων και του «ρεαλισμού» των κυβιστήσεων.
Του θυσιαστηρίου της Καισαριανής και των «κοινών αξιών» με τον Τραμπ.
Του υπόδικου σφαγέα Νετανιάχου και του ηγέτη Φιντέλ.
Της πρώτης φοράς ριζοσπαστικής «αριστεράς» και της πρώτης φοράς «αριστερής» ακροδεξιάς.
Κάτι σαν το… μουλάρι, δηλαδή.
Υβριδικός πρωθυπουργός, υβριδική κυβέρνηση, υβριδικοί βουλευτές…
Ο φόβος μου, όμως, είναι άλλος:
Και κοινωνία υβριδική;
Κι ο λαός «υβρίδιο»;
Θα καταφέρουν να συνταιριάξουν την απελπισία, την οργή και την απόγνωση του λαού, με το φόβο, τον ατομισμό και το «ρεαλισμό» και να φτιάξουν μια «υβριδική» κοινωνία χωρίς όνειρο και ελπίδα;
Μια ζωή «υβρίδιο»;
Πρέπει να απαντήσουμε…
Υβριδική ζωή;
Σχόλια
