Το τι υποστήριζε η Δύση και τα φερέφωνά της ενόψει των προεδρικών εκλογών στη Βενεζουέλα, που είχαν οριστεί για τις 22 Απριλίου, θα μπορούσε να είναι αντικείμενο χιουμοριστικής επιθεώρησης – αν δεν παιζόταν η τύχη μιας σημαντικής από κάθε άποψη λατινοαμερικάνικης χώρας*. Σημαντικής τόσο πολιτικά, καθώς ήταν αυτή που άνοιξε το χορό των προοδευτικών αλλαγών στη Λατινική Αμερική στα τέλη του περασμένου αιώνα, όσο και οικονομικά: η Βενεζουέλα είναι πρώτη παγκοσμίως σε αποθέματα πετρελαίου, και από τις πρώτες σε αποθέματα φυσικού αερίου, χρυσού, μεταλλευμάτων και «σπάνιων γαιών».

Η υποψηφιότητα του Μαδούρο (στο κέντρο της φωτογραφίας) ενισχύθηκε αυτήν την εβδομάδα, μετά την απόφαση του Κ.Κ. Βενεζουέλας (δεξιά στη φωτογραφία ο ηγέτης του Όσκαρ Φιγκέρα) να τον υποστηρίξει. To Κ.Κ. έχει ασκήσει σκληρή κριτική στην κυβέρνηση Μαδούρο, καταγγέλλοντας τους «διεφθαρμένους και συνθηκολόγους τομείς εντός των μπολιβαριανών γραμμών». Και είχε εξαρτήσει την υποστήριξη από την επίτευξη επίσημης συμφωνίας για «ριζοσπαστική αλλαγή» της ασκούμενης πολιτικής. Τελικά στις 28 Φεβρουαρίου υπογράφηκε (και από τον ίδιο τον Μαδούρο, όπως ζητούσε το Κ.Κ.) το αναμενόμενο σύμφωνο, με 19 σημεία υπό τον χαρακτηριστικό τίτλο «Για την αντιμετώπιση της κρίσης του εξαρτημένου και ραντιέρικου καπιταλισμού της Βενεζουέλας με αντιιμπεριαλιστικές, πατριωτικές και λαϊκές δράσεις πολιτικού και κοινωνικο-οικονομικού χαρακτήρα».

Αλλά τι λέει η δυτική προπαγάνδα; Πρώτον, ότι «οι εκλογές προκηρύχθηκαν αιφνιδιαστικά». Ισχυρισμός αστείος, δεδομένου ότι η ημερομηνία διεξαγωγής τους ανακοινώθηκε από τις… 6 Φεβρουαρίου. Δεύτερον, ότι «η αντιπολίτευση δεν συμμετέχει». Ισχυρισμός ψευδής, αφού τουλάχιστον δύο συνιστώσες της πρώην ενιαίας αντιπολίτευσης διαφώνησαν με το μποϊκοτάρισμα των εκλογών και έχουν ανακοινώσει τους υποψηφίους τους: πρόκειται για τον Ανρί Φαλκόν, επικεφαλής της «Προοδευτικής Κίνησης», και τον Χένρι Ράμος, επικεφαλής της «Δημοκρατικής Δράσης» (ο δεύτερος, υπό την πίεση των ΗΠΑ, απέσυρε την περασμένη εβδομάδα την υποψηφιότητά του, αλλά τώρα δηλώνει ότι «το ξανασκέφτεται»…).

 

Οι ΗΠΑ δεν θέλουν εκλογές, αλλά αιματηρή επέμβαση

Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι η δεξιά αντιπολίτευση, αφού απέτυχε να ανατρέψει τον Μαδούρο δια της βίας, υπέστη και τρεις αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες. Έτσι, διαβλέποντας πιθανή νέα ήττα στις προεδρικές, η σκληροπυρηνική ηγεσία του συνασπισμού MUD αποφάσισε να τις μποϊκοτάρει, με την ενεργητική στήριξη των ΗΠΑ, της Ε.Ε. και δεξιών κυβερνήσεων της περιοχής – που… εκ των προτέρων δήλωσαν ότι θα είναι νόθες. Αυτή η στάση των σκληροπυρηνικών είχε σαν αποτέλεσμα τη διάσπαση του αντιπολιτευτικού συνασπισμού και την απόφαση μετριοπαθέστερων συνιστωσών του να συμμετάσχουν στις εκλογές – κάτι που επιμελώς αποκρυπτόταν.

Όλα αυτά μέχρι… προχθές. Διότι ενώ τα δυτικά ΜΜΕ προέβαλαν το αίτημα «να αναβληθούν οι εκλογές ώστε να εκλείψει ο παράγοντας του αιφνιδιασμού» (αίτημα επιεικώς παράδοξο όταν οι σκληροπυρηνικοί διατείνονται ότι πλειοψηφούν και επιδιώκουν την εκδίωξη του Μαδούρο το συντομότερο δυνατό), η κυβέρνηση της Βενεζουέλας ανακοίνωσε ότι συμφώνησε… ακριβώς αυτό με μια σειρά κόμματα της αντιπολίτευσης! Έτσι, οι εκλογές μετατέθηκαν για ένα μήνα αργότερα. Προσπαθώντας να αποτρέψει τον πλήρη διαμελισμό της αντιπολίτευσης, η Ουάσιγκτον ανακοίνωσε ότι «εξετάζει τρόπους για την απομάκρυνση του δικτάτορα» – προφανώς με μεθόδους… χαμηλότερου ρίσκου από ό,τι μια εκλογική αναμέτρηση! Είναι όμως αμφίβολο αν η περαιτέρω σκλήρυνση θα καταφέρει να μπετονάρει έγκαιρα μια αντιπολίτευση της οποίας τα επιφανέστερα στελέχη ήδη αλληλοκατηγορούνται δημοσίως ως «προδότες», «πράκτορες του Μαδούρο» κ.λπ.

Ε.Φ.

* Βλ. φύλλο 396 και 395

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!