Πέρασε ένας χρόνος από τη ψήφιση και εφαρμογή του μέτρου της αναστολής εργασίας, των εργαζόμενων του ΕΣΥ που δεν έχουν εμβολιαστεί για τον Covid-19, την 1η Σεπτεμβρίου του 2021. Είχαν προηγηθεί οι εργαζόμενοι στο πρόγραμμα «βοήθεια στο σπίτι» και ακολούθησαν εργαζόμενοι και άλλων δομών που συνεχίζουν να τελούν υπό ομηρία. Ένας χρόνος εκβιασμών από την πλευρά του υπουργείου, κατασυκοφάντησης ως «ψεκ» και «ανεύθυνων» από «επιστήμονες» τηλεμαϊντανούς, καταστολής όποτε προσπάθησαν να αντιδράσουν. Μέσα σε μια μέρα χιλιάδες άνθρωποι βρέθηκαν στο δρόμο, χωρίς εργασία και η αδιαφορία για την τύχη τους επιβλήθηκε για λόγους «ασφάλειας και δημόσιας υγείας».
Οι υγειονομικοί σε αναστολή, δεν σταμάτησαν όλο αυτό το διάστημα να αγωνίζονται, να ξεσκεπάζουν τα ψευδεπίγραφα δήθεν «επιστημονικά» επιχειρήματα που οδήγησαν στην ουσιαστική εκπαραθύρωσή τους από το δημόσιο σύστημα υγείας, τονίζοντας πως η δική τους «θυσία» δεν ήταν τίποτε άλλο από μια φρονηματικού τύπου απόφαση, για να επιβληθεί συνολικά στην κοινωνία ο φόβος και το ιδιότυπο καθεστώς κοινωνικού απαρτχάιντ με υγειονομικό μανδύα. Έτσι βρέθηκαν στο δρόμο και την Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου, για να «γιορτάσουν» τον ένα χρόνο από την αναστολή με μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας, όχι μόνο για το δικό τους δικαίωμα στην εργασία, αλλά συνολικά για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και του δημόσιου συστήματος υγείας, που βρέθηκαν τα τελευταία χρόνια στο στόχαστρο των «μαθητευόμενων μάγων», κυβερνητικών και επιστημόνων, που διαχειρίστηκαν την πανδημία.
Ποιοι «αντικειμενικοί δείκτες» και ποια «υγειονομικά πρωτόκολλα» εμποδίζουν την κυβέρνηση να άρει το μέτρο της αναστολής σήμερα; Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για να συνεχίζουν οι χιλιάδες αυτοί υγειονομικοί να βρίσκονται σε «αναστολή». Καμιά δικαιολογία, εκτός από την ιδεοληψία και την εκδικητικότητα ενός συστήματος που απέτυχε να διαχειριστεί την πανδημία και είχε ως μοναδικό σχέδιο διαφυγής τη μετακύλιση των ευθυνών για την αποτυχία αυτή στις πλάτες όλης της κοινωνίας. Ενός συστήματος που θέλει να μετατρέψει τις αντιδημοκρατικές του πρακτικές σε κανονικότητα, όποτε οι περιστάσεις το επιβάλλουν, άλλοτε με πρόσχημα την υγεία, άλλοτε τον πόλεμο, την ενεργειακή κρίση, το περιβάλλον, πάντα με στόχο όμως τον έλεγχο και την περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού.
Ν.Τ.
