Κοίτα ποιοι μιλάνε, και γιατί.
Του Μιχάλη Σιάχου.
Του Μιχάλη Σιάχου.
«Ιδεολογική τρομοκρατία… ακραίες πολιτικές ομάδες που αναζητούν πολιτικό ρόλο… διαμορφωτές της κοινής γνώμης που σιτίζονται από τα ΜΜΕ». Έτσι σκιαγράφησε ο πρωθυπουργός τη ρίζα του κακού για τις αποδοκιμασίες εναντίον των κυβερνητικών βουλευτών και υπουργών. Παίζει περίεργα παιχνίδια η γλώσσα και η πραγματικότητα. Τι οξύμωρο και πόσο προκλητικό είναι αυτά να ακούγονται από το πρωθυπουργικό επιτελείο, την πιο ακραία νεοφιλελεύθερη ομάδα στη χώρα, που συστηματικά τρομοκρατεί με μονόδρομους κι απειλές χρεοκοπίας, με τη βοήθεια, βέβαια, μεγαλοεκδοτών και καναλαρχών! Στις προτάσεις του και η «καλύτερη οργάνωση των δημόσιων συναθροίσεων». Το χουντομπατσικό λεξιλόγιο δε θα έπρεπε να εκπλήττει.
Είχαν την αυταπάτη ότι οι ΠΑΣΟΚικές πιρουέτες στις 15 Ιούνη με την οικουμενική και τον ανασχηματισμό, οι εκβιασμοί, οι απειλές και, τέλος, η εγκληματική βία των ΜΑΤ θα εξουδετέρωναν τη λαϊκή οργή. Όμως, τα πράγματα δεν εξελίχτηκαν έτσι. Το μήνυμα της αντοχής, της μαζικότητας και της μαχητικότητας της Πλατείας Συντάγματος πυροδότησε σε όλη τη χώρα την κοινωνική κατακραυγή.
Τώρα που το μαχαίρι φτάνει στο κόκαλο, η εξουσία αποκτά ονοματεπώνυμο, οι μάσκες πέφτουν και ο κατάλογος του αίσχους των «ναι» της 29ης Ιούνη δικαιολογημένα συγκεντρώνει τα πυρά της λαϊκής καταδίκης. Ο δρόμος και η πλατεία έχουν το λόγο, ο κοινοβουλευτικός καθωσπρεπισμός και τα χιλιοπαιγμένα τερτίπια των ΜΜΕ κλονίζονται. Το τοπίο δεν λέει να ησυχάσει, έτσι ώστε όσοι έβαλαν την πολυπόθητη υπογραφή και σφραγίδα να εκτελέσουν τώρα, ανενόχλητοι, το συμβόλαιο εξόντωσης της χώρας. Στην κυβέρνηση το έχουν εμπεδώσει για τα καλά και η επιλογή τους είναι πολύ συγκεκριμένη, έχει παρελθόν και κυρίως έχει μέλλον. Δεν πρόκειται, βέβαια, για τα συνηθισμένα επικοινωνιακά τρικ αποπροσανατολισμού, στα οποία έχει διαπρέψει ο αστέρας Πάγκαλος. Τώρα ο… αρχαιότερος αντιπρόεδρος κάθισε στον πάγκο και όχι τυχαία. Ο κομματικός γραμματέας Καρχιμάκης ανέλαβε ρόλο, στοχοποιώντας αποκλειστικά το ΣΥΡΙΖΑ με καρυκεύματα περί «ακροδεξιών» στοιχείων και ονοματίζοντας – καταδίδοντας όχι μόνο τοπικά στελέχη, αλλά και τον ίδιο τον Α. Τσίπρα ως «αρχιστράτηγο του μπάχαλου».
Είναι προφανής η απόπειρα συσπείρωσης της κομματικής βάσης και της εκλογικής επιρροής, αλλά υπονομευμένη, αφού η πρόσφατη ψηφοφορία της ντροπής διέλυσε οριστικά τους δεσμούς και του «όλου ΠΑΣΟΚ» με τα λαϊκά στρώματα. Η ποινικοποίηση ως «φασίζουσας» της μαζικής αποδοκιμασίας των κυβερνητικών στελεχών συνιστά βάναυση απόπειρα μεταστροφής της πραγματικότητας. Η επικέντρωση στο ΣΥΡΙΖΑ θα αποθαρρύνει τους πολίτες να ενεργοποιηθούν, επειδή ο γραμματέας Καρχιμάκης θα τους καταχωρήσει στο στράτευμα του «αρχιστράτηγου» Τσίπρα; Άρα, ποιος είναι ο σκληρός πυρήνας; Στην καθομιλουμένη του κυρίαρχου πολιτικού καθεστώτος αυτές οι συκοφαντίες αποτελούν ξεκάθαρες απειλές προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ότι, δηλαδή, η εμπλοκή με τη λαϊκή οργή θα έχει «συνέπειες». Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έχει πλούσια εμπειρία στην ποινικοποίηση των αγώνων, στην απροκάλυπτη φονική αστυνομική βία και στις προβοκάτσιες.
Αποκαλυπτική είναι η πόλωση του πολιτικού σκηνικού: ΛΑΟΣ, Ντόρα, αλλά και ΔΗΜ.ΑΡ. έσπευσαν να υποβάλλουν «κοινοβουλευτικά» διαπιστευτήρια. Η Ν.Δ., επίσης, καταδικάζει, ενώ ακόμη δεν ακούστηκε η «φωνή» του Προέδρου της Δημοκρατίας. Είναι, μάλλον, βέβαιο ότι δεν θα το αποφύγουμε με την κατάλληλη ευκαιρία. Το ΚΚΕ μεταφορικά και κυριολεκτικά στον κόσμο του: «Οι γελοίες συγκρούσεις ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ δεν θα καταστείλουν το οργανωμένο ταξικό κίνημα»!
Η κυβέρνηση προωθεί με μετεμφυλιακές πρακτικές το νέο καθεστώς, στήνοντας σκηνικό καταδίκης και άμεσης περιθωριοποίησης όσων διαφωνούν. Στήνονται ταχύτατα και μεθοδικά οι μηχανισμοί ιδεολογικής τρομοκρατίας, που στο όνομα της δημοκρατίας -πάντα- θέτουν ασυζητητί «εκτός νομιμότητας» κάθε κινητοποίηση ή αντίρρηση.
Ιερό είναι, τελικά, μόνο το δικαίωμα των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ να συλλαβίζουν το «ναι» που επιτάσσει η τρόικα.
Είχαν την αυταπάτη ότι οι ΠΑΣΟΚικές πιρουέτες στις 15 Ιούνη με την οικουμενική και τον ανασχηματισμό, οι εκβιασμοί, οι απειλές και, τέλος, η εγκληματική βία των ΜΑΤ θα εξουδετέρωναν τη λαϊκή οργή. Όμως, τα πράγματα δεν εξελίχτηκαν έτσι. Το μήνυμα της αντοχής, της μαζικότητας και της μαχητικότητας της Πλατείας Συντάγματος πυροδότησε σε όλη τη χώρα την κοινωνική κατακραυγή.
Τώρα που το μαχαίρι φτάνει στο κόκαλο, η εξουσία αποκτά ονοματεπώνυμο, οι μάσκες πέφτουν και ο κατάλογος του αίσχους των «ναι» της 29ης Ιούνη δικαιολογημένα συγκεντρώνει τα πυρά της λαϊκής καταδίκης. Ο δρόμος και η πλατεία έχουν το λόγο, ο κοινοβουλευτικός καθωσπρεπισμός και τα χιλιοπαιγμένα τερτίπια των ΜΜΕ κλονίζονται. Το τοπίο δεν λέει να ησυχάσει, έτσι ώστε όσοι έβαλαν την πολυπόθητη υπογραφή και σφραγίδα να εκτελέσουν τώρα, ανενόχλητοι, το συμβόλαιο εξόντωσης της χώρας. Στην κυβέρνηση το έχουν εμπεδώσει για τα καλά και η επιλογή τους είναι πολύ συγκεκριμένη, έχει παρελθόν και κυρίως έχει μέλλον. Δεν πρόκειται, βέβαια, για τα συνηθισμένα επικοινωνιακά τρικ αποπροσανατολισμού, στα οποία έχει διαπρέψει ο αστέρας Πάγκαλος. Τώρα ο… αρχαιότερος αντιπρόεδρος κάθισε στον πάγκο και όχι τυχαία. Ο κομματικός γραμματέας Καρχιμάκης ανέλαβε ρόλο, στοχοποιώντας αποκλειστικά το ΣΥΡΙΖΑ με καρυκεύματα περί «ακροδεξιών» στοιχείων και ονοματίζοντας – καταδίδοντας όχι μόνο τοπικά στελέχη, αλλά και τον ίδιο τον Α. Τσίπρα ως «αρχιστράτηγο του μπάχαλου».
Είναι προφανής η απόπειρα συσπείρωσης της κομματικής βάσης και της εκλογικής επιρροής, αλλά υπονομευμένη, αφού η πρόσφατη ψηφοφορία της ντροπής διέλυσε οριστικά τους δεσμούς και του «όλου ΠΑΣΟΚ» με τα λαϊκά στρώματα. Η ποινικοποίηση ως «φασίζουσας» της μαζικής αποδοκιμασίας των κυβερνητικών στελεχών συνιστά βάναυση απόπειρα μεταστροφής της πραγματικότητας. Η επικέντρωση στο ΣΥΡΙΖΑ θα αποθαρρύνει τους πολίτες να ενεργοποιηθούν, επειδή ο γραμματέας Καρχιμάκης θα τους καταχωρήσει στο στράτευμα του «αρχιστράτηγου» Τσίπρα; Άρα, ποιος είναι ο σκληρός πυρήνας; Στην καθομιλουμένη του κυρίαρχου πολιτικού καθεστώτος αυτές οι συκοφαντίες αποτελούν ξεκάθαρες απειλές προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ότι, δηλαδή, η εμπλοκή με τη λαϊκή οργή θα έχει «συνέπειες». Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έχει πλούσια εμπειρία στην ποινικοποίηση των αγώνων, στην απροκάλυπτη φονική αστυνομική βία και στις προβοκάτσιες.
Αποκαλυπτική είναι η πόλωση του πολιτικού σκηνικού: ΛΑΟΣ, Ντόρα, αλλά και ΔΗΜ.ΑΡ. έσπευσαν να υποβάλλουν «κοινοβουλευτικά» διαπιστευτήρια. Η Ν.Δ., επίσης, καταδικάζει, ενώ ακόμη δεν ακούστηκε η «φωνή» του Προέδρου της Δημοκρατίας. Είναι, μάλλον, βέβαιο ότι δεν θα το αποφύγουμε με την κατάλληλη ευκαιρία. Το ΚΚΕ μεταφορικά και κυριολεκτικά στον κόσμο του: «Οι γελοίες συγκρούσεις ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ δεν θα καταστείλουν το οργανωμένο ταξικό κίνημα»!
Η κυβέρνηση προωθεί με μετεμφυλιακές πρακτικές το νέο καθεστώς, στήνοντας σκηνικό καταδίκης και άμεσης περιθωριοποίησης όσων διαφωνούν. Στήνονται ταχύτατα και μεθοδικά οι μηχανισμοί ιδεολογικής τρομοκρατίας, που στο όνομα της δημοκρατίας -πάντα- θέτουν ασυζητητί «εκτός νομιμότητας» κάθε κινητοποίηση ή αντίρρηση.
Ιερό είναι, τελικά, μόνο το δικαίωμα των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ να συλλαβίζουν το «ναι» που επιτάσσει η τρόικα.
Σχόλια
