Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, μεταξύ άλλων, επιστρατεύει ρυθμίσεις και νόμους που φιμώνουν τις ενοχλητικές, για αυτήν, φωνές. Ανάμεσα τους και η αιφνιδιαστική τροπολογία για τις εφημερίδες που κατάθεσε και ψήφισε τη Δευτέρα 21 Μαρτίου και μέσω αυτής η κυβέρνηση αλλάζει το νόμο περί Τύπου μόνο για τις εφημερίδες, εξαιρώντας δηλαδή το διαδίκτυο και τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα (γιατί άραγε;).
Στη ρύθμιση που ψηφίστηκε προβλέπεται ότι σε περίπτωση που επιδικαστεί αποζημίωση για ηθική βλάβη, εφόσον το ποσό δεν καλύπτεται από την εταιρεία που κατέχει την εφημερίδα, θα επιβαρύνει τον μέτοχο που διαθέτει τουλάχιστον το 50% των μετοχών. Δηλαδή θα επιβαρύνονται πλέον και φυσικά πρόσωπα. Επιπλέον, ψηφίστηκε πως η εφημερίδα που δεν έχει διευθυντή και διευθυντή σύνταξης που να είναι μέλη των επαγγελματικών σωματείων, θα πληρώνει πρόστιμο 10.000 ευρώ, το οποίο θα επιβάλει το ΕΣΡ – που δεν έχει καμία τέτοια αρμοδιότητα, αυτή τη στιγμή, αφού αφορά μόνο ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Η είσπραξη των προστίμων θα γίνεται με απευθείας παρακράτηση από το πρακτορείο διανομής Τύπου – δημοκρατικά πάντα.
Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση συνεχίζει ακάθεκτη να παραδίδει μαθήματα αυταρχισμού και επιχειρεί με «νομικές μαϊμουδιές» να χειραγωγήσει και να ελέγξει τον έντυπο Τύπο. Στον έντυπο Τύπο φαίνεται να εκτιμά ότι υπάρχουν διάφορες ενοχλητικές, για αυτήν, φωνές ή/και να ετοιμάζονται και κάποιες καινούριες ενώ παράλληλα θα ήθελε να έχει τον έλεγχο όλου του μιντιακού τοπίου – πέραν του ραδιοτηλεοπτικου που φαίνεται να κυριαρχεί μέσω των διάφορων δώρων που έχει δώσει αλλά και τάξει. Ένας έλεγχος που της φαίνεται απαραίτητος αφού έρχονται εκλογές, αργά ή γρήγορα, και η κυβερνητική φθορά πρέπει να μακιγιαριστεί. Αλλά και επειδή ζούμε σε εποχή συνεχιζόμενης έκτακτης ανάγκης όπου συνολικά οι ελίτ, εγχώριες και διεθνείς. επιθυμούν απόλυτες ευθυγραμμίσεις με τις πολιτικές που προωθούν – της πανδημίας, της κλιματικής κρίσης, του πολέμου κ.ο.κ. Σε κάθε περίπτωση τέτοιες τροπολογίες και νομοθετικές ρυθμίσεις αποτελούν ακόμα μία πληγή στα σώματα της Δημοκρατίας και της Ελευθεροτυπίας και πρόκειται για αντισυνταγματικά μέτρα αφού η ελευθερία του Τύπου είναι ένα από τα βασικά ατομικά δικαιώματα αλλά ταυτόχρονα και παράλληλα είναι μία προϋπόθεση λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Μεταξύ άλλων, τον έντονο προβληματισμό της για την τροπολογία εξέφρασε και η ΕΣΗΕΑ, που σε ανακοίνωσή της αναφέρει:
«Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ εκφράζει τον έντονο προβληματισμό του για την επιλογή της Κυβέρνησης να αλλάξει, με τροπολογία της τελευταίας στιγμής, το νομοθετικό πλαίσιο της αστικής ευθύνης για δημοσιεύματα των εφημερίδων.
Ειδικότερα, οι συγκεκριμένες διατάξεις έρχονται στο κοινοβούλιο προς ψήφιση, χωρίς προηγούμενη διαβούλευση, αν και μόλις πριν μια εβδομάδα το Δ.Σ της Ένωσής μας είχε συνάντηση με τον αρμόδιο υπουργό, χωρίς να μας ενημερώσει επισήμως ή έστω να κάνει κάποια νύξη για τις κυβερνητικές προθέσεις.
Η ΕΣΗΕΑ υπήρξε πάντα υπέρ της διαφάνειας σε ότι αφορά την ιδιοκτησία και την ευθύνη περιεχομένου στα ΜΜΕ ακόμη και με ονομαστικοποίηση των μετοχών και στηρίζει κάθε προσπάθεια σε αυτήν την κατεύθυνση. Η συγκεκριμένη ρύθμιση, ωστόσο, αντιμετωπίζει το θέμα αποσπασματικά και ανεπαρκώς. Ειδικά σε μια εποχή που το φαινόμενο της βιομηχανίας αγωγών, διεθνώς αποκαλούμενο ως SLAPPs, λαμβάνει και στην Ελλάδα ανησυχητικές διαστάσεις, η εν λόγω ρύθμιση θα μπορούσε να απειλήσει την βιωσιμότητα των ΜΜΕ, ειδικά των μικρότερων σε μέγεθος.
Το θέμα μάλιστα το θέσαμε στην τελευταία μας συνάντηση με τον αρμόδιο υπουργό και τον Γ.Γ Ενημέρωσης, ζητώντας η κυβέρνηση, στο πλαίσιο και της συζήτησης που διεξάγεται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, να λάβει μέτρα προς την κατεύθυνση της ανάσχεσης του φαινομένου.
Περαιτέρω, οι συνοδές διατάξεις που εμπλέκουν το ΕΣΡ στην διαδικασία συμμόρφωσης των υπόχρεων εκδοτικών επιχειρήσεων εγείρουν θέματα και ως προς την σκοπιμότητα και ως προς την συνταγματικότητα της συγκεκριμένης διάταξης, καθώς εμπλέκει το ΕΣΡ σε ένα πεδίο άσχετο με τα ραδιοτηλεοπτικά θέματα.
Κατά συνέπεια, ορθότερος είναι ο δρόμος της διαβούλευσης με όλους τους εμπλεκομένους και όχι αιφνιδιαστικά νομοθετήματα της τελευταίας στιγμής.»
Ν.Τ.
