Ερανιστής: Γιώργος Τοζίδης
Η δημοσίευση στο εβδομαδιαίο δελτίο του ΣΕΒ (5/5/2016) άρθρου με τον βαρύγδουπο τίτλο Υπερτροφικός δημόσιος τομέας, εξουθενωμένη ιδιωτική οικονομία! θυμίζει την παροιμία Εκεί που μας χρωστούσανε μας πήραν και το βόδι. Ο Σύνδεσμος Εταιριών Βιομηχανιών (όπως μετονομάστηκε το 2007 από Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών διότι, εξαιτίας της αποβιομηχάνισης και του αφελληνισμού των μεγάλων επιχειρήσεων, κινδύνευε με κλείσιμο λόγω έλλειψης μελών) επιχειρεί, με λαθροχειρίες, να αποδώσει την κρίση των επιχειρήσεων-μελών του στην «υπερφορολόγηση» του ιδιωτικού τομέα προκειμένου να συντηρηθεί ο «υπερτροφικός» δημόσιος τομέας. Ποια είναι η πραγματικότητα;
1. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat για το 2014, όπως αυτά εμφανίζονται στον Πίνακα Ι, τα έσοδα από φόρους και κοινωνικές εισφορές υστερούσαν διαχρονικά στη χώρα μας ως προς τον μέσο όρο τόσο της Ε.Ε. όσο και της Ευρωζώνης. Επιπλέον, χώρες που βρίσκονται στις πρώτες θέσεις του παγκόσμιου δείκτη ανταγωνιστικότητας έχουν πολύ υψηλότερα, από τον μέσο όρο, δημόσια έσοδα (ως ποσοστό του ΑΕΠ) καταρρίπτοντας έναν από τους βασικούς μύθους του νεοφιλελευθερισμού.
2. Ακόμη πιο εύγλωττα είναι τα στοιχεία του Πίνακα ΙΙ, από τα οποία προκύπτει ότι η υστέρηση των δημόσιων εσόδων στη χώρα μας οφείλεται στη μικρότερη φορολόγηση των εισοδημάτων τόσο των ιδιωτών και των νοικοκυριών όσο και των κερδών των επιχειρήσεων ενώ διαψεύδεται και η προπαγάνδα για υπερβολική επιβάρυνση από τις κοινωνικές εισφορές.
3. Όμως ο συντάκτης του άρθρου αποσιωπά ότι σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ:
Α. Το 2009, δηλαδή προ κρίσης, ενώ οι μέσες αποδοχές των εργαζομένων σε μονάδες αγοραστικής δύναμης, ανέρχονταν στο 81% της μέσης αγοραστικής δύναμης των χωρών της Ε.Ε. των 15 πιο αναπτυγμένων χωρών, η παραγωγικότητα της εργασίας στην Ελλάδα, υπολογισμένη ως ποσοστό του μέσου αντίστοιχου μεγέθους της Ε.Ε. των ίδιων χωρών, ανερχόταν στο 91%.
Β. Η Ελλάδα, όπως φαίνεται από τον Πίνακα ΙΙΙ (στοιχεία Eurostat για το 2014) είναι το κράτος-μέλος της Ε.Ε., με εξαίρεση την Κύπρο, με τη μικρότερη συμμετοχή των επιχειρήσεων στις δαπάνες έρευνας και ανάπτυξης. Αντίθετα, ο «υπερτροφικός» δημόσιος τομέας και η συκοφαντημένη (ιδίως από τον ΣΕΒ) Τριτοβάθμια Εκπαίδευση κάλυψαν το 65% των σχετικών δαπανών.
Από τη, σίγουρα ελλειπτική, παράθεση των παραπάνω στοιχείων επιβεβαιώνεται η θέση όσων, μεταξύ των οποίων και ο υπογράφων, υποστηρίζουν ότι ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα λειτούργησε, σχεδόν από τη συγκρότηση του νεοελληνικού κράτους, και εξακολουθεί να λειτουργεί παρασιτικά, απομυζώντας δημόσιους πόρους και επιβαρύνοντας το κοινωνικό σύνολο. Η τωρινή κρίση είναι αποτέλεσμα αυτής της δυσμορφίας του ελληνικού καπιταλισμού και αυτός είναι ο λόγος που η έξοδος από αυτήν προϋποθέτει τη διαμόρφωση ενός συνολικού εναλλακτικού υποδείγματος που θα έχει ως υποκείμενα τους συνεταιρισμένους παραγωγούς.
ΥΓ.: Όταν οι οικονομολόγοι προσφεύγουν στην ποίηση, το αποτέλεσμα είναι να εκτίθενται (οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα). Αυτό συνέβη στο προηγούμενο εράνισμα, όταν αποδόθηκε λανθασμένα το ποίημα Στον Άγνωστο Ποιητή στον Μανόλη Αναγνωστάκη αντί για τον Μίκη Θεοδωράκη. Το Λάθος βαρύνει αποκλειστικά τον ερανιστή.
www.gtozidis.wordpress.com
