Μια ακόμη ανοιχτή αντιπαράθεση βρίσκεται σε εξέλιξη τις τελευταίες εβδομάδες στις ΗΠΑ, υπογραμμίζοντας ξανά τον βαθύ διχασμό που διαπερνά τη βορειοαμερικανική ελίτ. Το νέο επεισόδιο επικεντρώνεται στην αντίθεση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης Μπάιντεν από τη μια, και από την άλλη της ρεπουμπλικανικής πλειοψηφίας στη Βουλή των Αντιπροσώπων (και του Ρεπουμπλικάνου κυβερνήτη του Τέξας Γκρεγκ Άμποτ στο ρόλο αιχμής του τραμπικού στρατοπέδου), όσον αφορά τη διαχείριση των συνόρων και την αντιμετώπιση της μετανάστευσης. Ή τουλάχιστον έτσι παρουσιάζεται στην κοινή γνώμη. Στην πραγματικότητα, το παιχνίδι είναι στημένο όσον αφορά το τι υποτίθεται ό,τι διακυβεύεται επί του πεδίου. Ταυτόχρονα όμως η αντιπαράθεση είναι πολύ πραγματική, ως στρεβλή αντανάκλαση της βορειοαμερικανικής ενδόρρηξης, όπου δύο πτέρυγες της ελίτ κονταροχτυπιούνται λυσσαλέα, προτάσσοντας η καθεμιά το δικό της σχέδιο για την ανακοπή της πτωτικής πορείας των ΗΠΑ.
Ας προσπαθήσουμε να δούμε τι συμβαίνει χωρίς τους παραμορφωτικούς φακούς που παρουσιάζουν μια ψευδή εικόνα μάχης των «φιλελεύθερων ανθρωπιστών» με τους «ακροδεξιούς σοβινιστές». Τα σύνορα των ΗΠΑ με το Μεξικό λοιπόν: τι αμαρτωλή ιστορία, και με πόσες μισές αλήθειες πίσω της! Το 2017 ο Δρόμος δημοσίευε ένα άρθρο του Μάνλιο Ντινούτσι, συνοδευόμενο από έναν αποκαλυπτικό χάρτη, όπου γινόταν καταφανές ότι το κακόφημο Τείχος «ξεκίνησε επί του Δημοκρατικού προέδρου Κλίντον, συνεχίστηκε από τον Ρεπουμπλικανό Μπους, ενισχύθηκε από τον Δημοκρατικό Ομπάμα, και σήμερα ο Ρεπουμπλικανός Τραμπ θέλει να το συμπληρώσει»*. Σε άλλα άρθρα εξηγούνται οι αιτίες του δεύτερου σκέλους της εξίσωσης, αυτού της απόπειρας μετανάστευσης στη «Γη της Επαγγελίας» εκατομμυρίων Λατίνων από χώρες των οποίων οι κοινωνίες και οι οικονομίες ανατινάχθηκαν –μεταφορικά ή και κυριολεκτικά– από τις ΗΠΑ.
Και «ξαφνικά», Μπάιντεν με γραμμή… Τραμπ
Τα παραπάνω είναι πολύ περιληπτικά η προϊστορία του παιχνιδιού που παίζεται μέχρι και σήμερα. Αφορμή του τελευταίου επεισοδίου, που φαίνεται ότι ακόμα δεν έχει φτάσει στην κορύφωσή του, ήταν το αίτημα του Μπάιντεν προς το Κογκρέσο να εγκρίνει ένα νέο χρηματοδοτικό πακέτο συνολικού ύψους 106 δισεκατομμυρίων δολαρίων, με δύο κεντρικά σκέλη: το πρώτο αφορά την περαιτέρω ενίσχυση της Ουκρανίας, του Ισραήλ και της Ταϊβάν με 61 δισεκατομμύρια, και το δεύτερο την ενίσχυση των συνόρων ΗΠΑ-Μεξικού με 45 δισεκατομμύρια. Και τα δύο σκέλη έχουν γίνει πεδία έκφρασης της συστημικής ενδόρρηξης: το πρώτο με το στύλωμα των ποδιών των Ρεπουμπλικάνων όσον αφορά τη συνέχιση της τροφοδότησης της ουκρανικής «μαύρης τρύπας». Και το δεύτερο με το μπλοκάρισμα από τους οπαδούς του Τραμπ (κυβερνήτες 25 εκ των 50 πολιτειών και πλειοψηφία της Βουλής των Αντιπροσώπων) της απόπειρας της διοίκησης Μπάιντεν για την επίτευξη διακομματικής συμφωνίας με στόχο τη σκλήρυνση της πολιτικής των ΗΠΑ έναντι των μεταναστών.
Εδώ ήδη φτάνουμε στην πρώτη μισή αλήθεια: η αντιπαράθεση δεν γίνεται μεταξύ κάποιου «καλοκάγαθου Μπάιντεν» από τη μια και ενός «μοχθηρού Τραμπ» από την άλλη. Διότι αυτό που επιχειρεί τώρα η κυβέρνηση των Δημοκρατικών είναι ακριβώς να εφαρμόσει την πολιτική των Ρεπουμπλικάνων, των οποίων τη στήριξη ζητά απελπισμένα ο Λευκός Οίκος προκειμένου: 1) Να προσλάβει χιλιάδες νέους συνοριοφύλακες και άλλους ομοσπονδιακούς πράκτορες επιφορτισμένους με την αποτροπή της μετανάστευσης. 2) Να εγκαταστήσει «νέα τεχνολογία ασφάλειας των συνόρων». 3) Να χρηματοδοτήσει πολλαπλάσιες πτήσεις απέλασης μεταναστών. 4) Να αυξήσει τη δυναμικότητα των κέντρων κράτησης μεταναστών. Προκειμένου μάλιστα να επιτύχει τη συναίνεση των Ρεπουμπλικάνων στη νέα πολιτική του, δήλωσε έτοιμος να ανταποκριθεί σε πάγια αιτήματά τους, όπως αυτό για περαιτέρω αυστηροποίηση της διαδικασίας χορήγησης ασύλου. Επιπλέον, δήλωσε ότι «την ίδια μέρα που οι Ρεπουμπλικάνοι θα υπερψηφίσουν την πρότασή μου, θα κλείσω τα νότια σύνορα»!
Ο Μπάιντεν αποφάσισε να ξεχάσει όσα έσερνε στον Τραμπ, και να ολοκληρώσει την πιρουέτα υιοθετώντας πλήρως τη γραμμή των Ρεπουμπλικάνων για την «ασφάλεια των συνόρων» και την «καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης», ελπίζοντας ότι έτσι θα τους αφαιρέσει ένα κεντρικό προεκλογικό ατού – μόνο που οι τελευταίοι δεν ανταποκρίνονται…
Μια πιρουέτα καταδικασμένη να αποτύχει;
Με άλλα λόγια, καθώς οι προεδρικές εκλογές πλησιάζουν και οι αρνητικές για τους Δημοκρατικούς δημοσκοπήσεις επικρέμονται απειλητικά, ο Μπάιντεν αποφάσισε να ξεχάσει όσα έσερνε στον Τραμπ, και να ολοκληρώσει την πιρουέτα υιοθετώντας πλήρως τη γραμμή των Ρεπουμπλικάνων. Προφανώς ελπίζει ότι έτσι θα τους αφαιρέσει ένα κεντρικό προεκλογικό ατού. Μόνο που οι τελευταίοι δεν ανταποκρίνονται. Μάλιστα ο Ρεπουμπλικάνος πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Μάικ Τζόνσον αποκαλεί τον Μπάιντεν ψεύτη: «Ο πρόεδρος Μπάιντεν ισχυρίστηκε ψευδώς ότι χρειάζεται το Κογκρέσο να ψηφίσει έναν νέο νόμο για να μπορέσει να κλείσει τα νότια σύνορα. Γνωρίζει ότι αυτό είναι αναληθές, διότι μπορεί να αρχίσει να διασφαλίζει τα σύνορα ακυρώνοντας πρώτα-πρώτα τις δικές του εκτελεστικές αποφάσεις, οι οποίες πάγωσαν ήδη ισχύοντες νόμους και προγενέστερες αποφάσεις». Ο Τζόνσον αναφερόταν μεταξύ άλλων στο πρόγραμμα παραμονής στο Μεξικό των αιτούντων άσυλο ενόσω κρίνεται η υπόθεσή τους, στον κανόνα μη αποφυλάκισης υπό όρους των συλληφθέντων για παράνομη είσοδο, στη συνέχιση της κατασκευής του Τείχους κ.ο.κ. Επιπλέον, κάλεσε τον Μπάιντεν και τη Γερουσία να στηρίξουν «το νομοσχέδιο που έχει εγκρίνει η Βουλή των Αντιπροσώπων για τον περιορισμό της δυνατότητας χορήγησης ασύλου στους μετανάστες».
Ήδη ο Τεξανός Ρεπουμπλικάνος κυβερνήτης Γκρεγκ Άμποτ, που θεωρεί ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν προστατεύει επαρκώς τα σύνορα, παίρνει τα δικά του μέτρα – μεταξύ άλλων απλώνοντας συρματοπλέγματα στη μεθοριακή γραμμή και βάζοντας την Πολιτειακή Φρουρά να απαγορεύει την πρόσβαση ομοσπονδιακών συνοριοφυλάκων σε σημεία άφιξης μεταναστών. Κατόπιν αυτών ο Μπάιντεν τον κατηγόρησε ότι πλέον θέτει εαυτόν εκτός νομιμότητας, και εν τέλει το Συνταγματικό Δικαστήριο των ΗΠΑ αποφάσισε οριακά (5-4) ότι οι ομοσπονδιακές αρχές μπορούν να κατεβάσουν τα «συρματοπλέγματα του Άμποτ» και πρέπει να έχουν πρόσβαση παντού. Ο Άμποτ όμως επιμένει ότι δεν θα επιτρέψει την εφαρμογή αυτής της απόφασης, διότι ασκεί «το συνταγματικό δικαίωμα του Τέξας στην αυτοάμυνα αφού ο πρόεδρος Μπάιντεν παραβίασε τον όρκο του να εκτελεί πιστά τους μεταναστευτικούς νόμους που θέσπισε το Κογκρέσο»! Και τώρα οι κυβερνήτες 25 πολιτειών των ΗΠΑ (δηλαδή όλοι οι Ρεπουμπλικάνοι κυβερνήτες, πλην αυτού του Βερμόντ) υπογράφουν δήλωση στήριξης του Άμποτ στην ανοιχτή αμφισβήτηση της προεδρικής εξουσίας και των αρμοδιοτήτων της ομοσπονδιακής κυβέρνησης.
* «Διακομματικό το Τείχος στα σύνορα» (φύλλο 345).
Κανονικότητα τέλος!
Θα ήταν εύλογο να αναμένει κανείς ότι οι Ρεπουμπλικάνοι θα άρπαζαν την ευκαιρία και θα έσπευδαν να υπερψηφίσουν όσα ζητά ο Μπάιντεν, αφού «έρχεται στα λόγια τους». Αλλά ο εμφύλιος στο εσωτερικό των ελίτ δεν έχει αφήσει και πολύ κανονικότητα στο βορειοαμερικάνικο πολιτικό σύστημα… Όσο για τον Τραμπ, φαίνεται να ακολουθεί μια ρήση που αποδίδεται στον Τσόρτσιλ: «Ποτέ μην αφήνεις μια καλή κρίση να πάει χαμένη». Έτσι αυτήν την εβδομάδα κάλεσε τις υπό ρεπουμπλικανικό έλεγχο πολιτείες να στείλουν στο Τέξας την Εθνοφρουρά τους, ώστε να βοηθήσουν τον Τεξανό κυβερνήτη Γκρεγκ Άμποτ (στη φωτογραφία με τον Τραμπ) να προστατεύσει τα σύνορα των ΗΠΑ! Ήδη προχθές ο άρτι αποσυρθείς από την κούρσα για το ρεπουμπλικανικό χρίσμα κυβερνήτης της Φλόριντα, Ρον ΝτεΣάντις, ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του Τραμπ, δηλώνοντας ότι ετοιμάζεται να στείλει στο Τέξας μονάδες της Εθνοφρουράς και της Πολιτειακής Φρουράς της Φλόριντα. Ο δε Ρεπουμπλικάνος πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Μάικ Τζόνσον συμβούλεψε τους γερουσιαστές να μην ιδρώνουν πια για να καταλήξουν σε διακομματική συμφωνία, αφού «με το που εισαχθεί στην αίθουσα της Βουλής, θα είναι νεκρή».
Ακόμη και η φρασεολογία που χρησιμοποιείται διαβεβαιώνει κάθε παρατηρητή ότι μπορεί ο τελευταίος καβγάς να έχει έντονα μικροπολιτικάντικο χαρακτήρα ενόψει προεδρικών εκλογών, αλλά το χάσμα είναι πραγματικό και δεν κλείνει με τίποτα. Σε άλλες εποχές, το βαθύ κράτος των ΗΠΑ θα πανηγύριζε επειδή επιτεύχθηκε διακομματική συναίνεση σε ένα θέμα στο οποίο υποτίθεται ότι υπήρχε εντελώς διαφορετική προσέγγιση από τα δύο κόμματα που μονοπωλούν τη θεσμική εξουσία. Όχι πια. Ήδη οι πιο σκληροί εκφραστές της προεδρικής πτέρυγας κάνουν λόγο για «ανταρσία» που αποτελεί συνέχεια της «κατ’ εντολήν Τραμπ απόπειρας κατάληψης του Κογκρέσου» μετά τις τελευταίες προεδρικές εκλογές, και απειλούν τον Τραμπ και τους υποστηρικτές του (πολιτειακούς κυβερνήτες, βουλευτές κ.ά.) με νέες δικαστικές διώξεις. Ο ίδιος ο Μπάιντεν, αδυνατισμένος και βαλλόμενος πανταχόθεν, επιμένει να «πείσει» τους Ρεπουμπλικάνους ότι θα έπρεπε να στηρίξουν τη στροφή του. Αλλά οι περισσότεροι εξ αυτών, με επικεφαλής τον Τεξανό καουμπόη-κυβερνήτη, έχουν πάρει κυριολεκτικά τα όπλα. Και δεν τα στρέφουν ακριβώς εναντίον των μεταναστών, οι οποίοι έχουν καταλήξει να αποτελούν απλά την αφορμή για μια γενικευμένη αντιπαράθεση…
