Του Δημήτρη Υφαντή.
Τα στραπάτσα για την κυβέρνηση και οι αποκαλύψεις για το στήσιμο της παράδοσης της χώρας στο ΔΝΤ έρχονται πλέον με καταιγισικό ρυθμό. Οι κόντρες των υπουργών και οι ανταρσίες βουλευτών δεν αφορούν πλέον παράπλευρα θέματα – Κερατέα, τυχερά παιχνίδια, αυθαίρετα – αλλα αγγίζουν κομβικά σημεία του Μνημονίου.
Τα στραπάτσα για την κυβέρνηση και οι αποκαλύψεις για το στήσιμο της παράδοσης της χώρας στο ΔΝΤ έρχονται πλέον με καταιγισικό ρυθμό. Οι κόντρες των υπουργών και οι ανταρσίες βουλευτών δεν αφορούν πλέον παράπλευρα θέματα – Κερατέα, τυχερά παιχνίδια, αυθαίρετα – αλλα αγγίζουν κομβικά σημεία του Μνημονίου.
Η δημοσιοποίηση του κομμένου βίντεο με τις δηλώσεις Στρος Καν επιβεβαίωσε, περίτρανα, τη μεγαλύτερη πολιτική απάτη στη σύγχρονη μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας και έδωσε τη χαριστική βολή στην εικόνα τυο πρωθυπουργού. Γιατί, πέρα από την ουσία αυτής της απάτης, οι μηχανορραφίες και οι δόλιες μεθοδεύσεις στιγματίζουν τα βαθύτερα κίνητρα της επιλογής. Σε μια προσπάθεια να εκτονώσει τις εντυπώσεις και να καταστήσει άνευρο το γεγονός, ο Π.Τσίμας στο Mega αποκάλυψε ότι οι επαφές με το ΔΝΤ είχαν αρχίσει τον Δεκέμβριο του 2008.
Όσα “αποκαλύπτει” ο Στρος Καν ήταν σε απόλυτη γνώση όχι μόνο του δικομματισμού, αλλά και της μιντιακής και οικονομικής ελίτ της διαπλοκής που, με το αζημίωτο, διαμεσολαβεί και πρακτορεύει τα συμφέροντα των υψηλών… συμμάχων. Το “μεγάλο κόλπο” στήθηκε, όπως ομολογείται κυνικά, από πολύ… ψηλά, με εκτελεστικά όργανα τους εγχώριους πολιτικούς υπηρέτες.
Ομολογούν κατάμουτρα την εξαπάτηση, την ίδια στιγμή που στυγνά ξεζουμίζουν το λαό και λεηλατούν τη χώρα. Ψέμα και κλοπή. Περί αυτού πρόκειται και, βέβαια, το ερώτημα είναι πόσο μπορεί να σταθεί μία κυβέρνηση σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον.
Ο διευθυντής του ΔΝΤ, που ως άλλος «γιατρός» της Ελλάδας πέρασε αυτοκρατορικά από το Μέγαρο Μαξίμου, ενόψει της υποψηφιότητάς του για την γαλλική Προεδρία και παρά τις διπλωματικές πιέσεις, δίνει κανονικά τον Γ. Παπανδρέου, αποκαλύπτοντας –έστω και μέσω της διαρροής του κομμένου αποσπάσματος- πώς και πότε στήθηκε η συμφωνία. Ο Στρος Καν θέλει –έστω και έτσι- να αποδείξει στο ευρωπαϊκό κατεστημένο και κυρίως στους Γάλλους ότι είχε ενεργό ρόλο στη «διάσωση» της Ελλάδας και κατ’ επέκταση της Ε.Ε. Ταυτόχρονα, ο Στρος Καν κλείνει με νόημα το… μάτι και στις ΗΠΑ.
Την ίδια ώρα, οι ακυρώσεις των «λαμπερών» κυβερνητικών σχεδίων διαδέχονται η μια την άλλη. Φιάσκο στο Ελληνικό, αμερικανική υψηλή εποπτεία, εταιρίες Real Estate με το «φίλο του πρωθυπουργού» Αθεμπίγιο, μας ήρθε -θυμίζουμε- μετεκλογικά ως πρωτοποριακός αρχιτέκτονας, γερμανική εμπλοκή και η κυβέρνηση ξανά σε ρόλο ελεεινού ντίλερ, ζαλισμένου καρπαζοεισπράκτορα! Φυσικά και δεν πρόκειται να φυσήξει από πουθενά κανένας άνεμος ανάπτυξης.
Οι χαμηλόβαθμοι υπάλληλοι της τρόικας απαιτούν περικοπές στα… επιδόματα ανεργίας, εν’ όψει της αποφασιστικής επίσκεψης των μεγάλων αφεντικών. Οι αρμόδιοι υπουργοί, επιτετραμένοι της τρόικας, έχουν ήδη προγράψει τη διάλυση του ΕΣΥ, της δημόσιας παιδείας κ.λπ., ενώ αλληλοσφάζονται ανακαλύπτοντας διά τηλεοράσεως τζιτζιφιόγκους στην κυβερνητική μηχανή.
Η αυταρχική σκλήρυνση για τη δρακόντεια επιβολή του άγριου πλιάτσικου και του ακρωτηριασμού της κοινωνίας, αυτό είναι το αδιαπραγμάτευτο πολιτικό πλαίσιο για τις διάδοχες λύσεις που «μαγειρεύουν» όσοι μας οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα. Οικουμενικά σχήματα, κοινοβουλευτικές μηχανορραφίες, τεχνοκράτες, εκλογικός αιφνιδιασμός; Πιθανή καταψήφιση από κυβερνητικούς βουλευτές του προγράμματος περικοπών και ξεπουλήματος μπορεί να ανατρέψει ή να επιταχύνει τους σχεδιασμούς αναζήτησης διάδοχης λύσης. Ο ίδιος ο Παπανδρέου δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα αποδεχτεί μία τιμητική αποστρατεία, για το «πολύτιμο» έργο που έχει προσφέρει και δεν θα εκβιάσει με στροφή στην απόλυτη εξυπηρέτηση των Αμερικανών φίλων, «δίνοντάς τα όλα» στο Αιγαίο και τις «μεγάλες δουλειές», περιπλέκοντας έτσι επικίνδυνα με εθνικά διλήμματα τη βαθύτατη πολιτική κρίση.
Όπως και να ’χει, η απονομιμοποίηση της κυβέρνησης είναι ραγδαία. Η απόρριψη του κατεστημένου πολιτικού κόσμου, μαζική. Η προθυμία για εξυπηρέτηση της διεθνούς χρηματοπιστωτικής μαφίας και των νόθων κυβερνητικών σχημάτων «εθνικής σωτηρίας» μέσα από χαλκεύματα είναι καταδικαστέα. Ωστόσο, αυτό δεν συνεπάγεται την ανάδυση ενός εναλλακτικού σχεδίου σύγκρουσης, ανατροπής και διεξόδου για τη χώρα. Και εδώ βρίσκεται ο καθοριστικός κόμβος των εξελίξεων.
Όσα “αποκαλύπτει” ο Στρος Καν ήταν σε απόλυτη γνώση όχι μόνο του δικομματισμού, αλλά και της μιντιακής και οικονομικής ελίτ της διαπλοκής που, με το αζημίωτο, διαμεσολαβεί και πρακτορεύει τα συμφέροντα των υψηλών… συμμάχων. Το “μεγάλο κόλπο” στήθηκε, όπως ομολογείται κυνικά, από πολύ… ψηλά, με εκτελεστικά όργανα τους εγχώριους πολιτικούς υπηρέτες.
Ομολογούν κατάμουτρα την εξαπάτηση, την ίδια στιγμή που στυγνά ξεζουμίζουν το λαό και λεηλατούν τη χώρα. Ψέμα και κλοπή. Περί αυτού πρόκειται και, βέβαια, το ερώτημα είναι πόσο μπορεί να σταθεί μία κυβέρνηση σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον.
Ο διευθυντής του ΔΝΤ, που ως άλλος «γιατρός» της Ελλάδας πέρασε αυτοκρατορικά από το Μέγαρο Μαξίμου, ενόψει της υποψηφιότητάς του για την γαλλική Προεδρία και παρά τις διπλωματικές πιέσεις, δίνει κανονικά τον Γ. Παπανδρέου, αποκαλύπτοντας –έστω και μέσω της διαρροής του κομμένου αποσπάσματος- πώς και πότε στήθηκε η συμφωνία. Ο Στρος Καν θέλει –έστω και έτσι- να αποδείξει στο ευρωπαϊκό κατεστημένο και κυρίως στους Γάλλους ότι είχε ενεργό ρόλο στη «διάσωση» της Ελλάδας και κατ’ επέκταση της Ε.Ε. Ταυτόχρονα, ο Στρος Καν κλείνει με νόημα το… μάτι και στις ΗΠΑ.
Την ίδια ώρα, οι ακυρώσεις των «λαμπερών» κυβερνητικών σχεδίων διαδέχονται η μια την άλλη. Φιάσκο στο Ελληνικό, αμερικανική υψηλή εποπτεία, εταιρίες Real Estate με το «φίλο του πρωθυπουργού» Αθεμπίγιο, μας ήρθε -θυμίζουμε- μετεκλογικά ως πρωτοποριακός αρχιτέκτονας, γερμανική εμπλοκή και η κυβέρνηση ξανά σε ρόλο ελεεινού ντίλερ, ζαλισμένου καρπαζοεισπράκτορα! Φυσικά και δεν πρόκειται να φυσήξει από πουθενά κανένας άνεμος ανάπτυξης.
Οι χαμηλόβαθμοι υπάλληλοι της τρόικας απαιτούν περικοπές στα… επιδόματα ανεργίας, εν’ όψει της αποφασιστικής επίσκεψης των μεγάλων αφεντικών. Οι αρμόδιοι υπουργοί, επιτετραμένοι της τρόικας, έχουν ήδη προγράψει τη διάλυση του ΕΣΥ, της δημόσιας παιδείας κ.λπ., ενώ αλληλοσφάζονται ανακαλύπτοντας διά τηλεοράσεως τζιτζιφιόγκους στην κυβερνητική μηχανή.
Η αυταρχική σκλήρυνση για τη δρακόντεια επιβολή του άγριου πλιάτσικου και του ακρωτηριασμού της κοινωνίας, αυτό είναι το αδιαπραγμάτευτο πολιτικό πλαίσιο για τις διάδοχες λύσεις που «μαγειρεύουν» όσοι μας οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα. Οικουμενικά σχήματα, κοινοβουλευτικές μηχανορραφίες, τεχνοκράτες, εκλογικός αιφνιδιασμός; Πιθανή καταψήφιση από κυβερνητικούς βουλευτές του προγράμματος περικοπών και ξεπουλήματος μπορεί να ανατρέψει ή να επιταχύνει τους σχεδιασμούς αναζήτησης διάδοχης λύσης. Ο ίδιος ο Παπανδρέου δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα αποδεχτεί μία τιμητική αποστρατεία, για το «πολύτιμο» έργο που έχει προσφέρει και δεν θα εκβιάσει με στροφή στην απόλυτη εξυπηρέτηση των Αμερικανών φίλων, «δίνοντάς τα όλα» στο Αιγαίο και τις «μεγάλες δουλειές», περιπλέκοντας έτσι επικίνδυνα με εθνικά διλήμματα τη βαθύτατη πολιτική κρίση.
Όπως και να ’χει, η απονομιμοποίηση της κυβέρνησης είναι ραγδαία. Η απόρριψη του κατεστημένου πολιτικού κόσμου, μαζική. Η προθυμία για εξυπηρέτηση της διεθνούς χρηματοπιστωτικής μαφίας και των νόθων κυβερνητικών σχημάτων «εθνικής σωτηρίας» μέσα από χαλκεύματα είναι καταδικαστέα. Ωστόσο, αυτό δεν συνεπάγεται την ανάδυση ενός εναλλακτικού σχεδίου σύγκρουσης, ανατροπής και διεξόδου για τη χώρα. Και εδώ βρίσκεται ο καθοριστικός κόμβος των εξελίξεων.
Σχόλια
