Πολλά είναι πλέον αυτά που «προσπερνάει» η κυβέρνηση και δεν μπαίνει καν στον κόπο να διαψεύσει. Ο «ιδιωτικός υπάλληλος»-«εθελοντής» στο Μέγαρο Μαξίμου, Μανώλη –Μανόλο– Πετσίτης, φίλος του υπουργού Ν. Παπά και ιδιοκτήτης ορισμένων off shore εταιρειών – δημιουργήματα Κύπριων συνεργατών του, μελών και στελεχών του ΑΚΕΛ. Οι απειλές για αποκαλύψεις με στοιχεία από τον υπόδικο Β. Μαρινάκη για το ρόλο, τις σχέσεις και τις διαμεσολαβήσεις του Ν. Παπά με τον επίδοξο καναλάρχη Χ. Καλογρίτσα και επιστήθιο φίλο του συριζικής «ελπίδας». Οι αποκαλύψεις του πρώην «συγκυβερνήτη της εξόδου από τα μνημόνια» Π. Καμένου κατά του Ν. Κοτζιά για στημένους διαγωνισμούς του υπ. Εξωτερικών που αφορούσαν ελληνικές βίζες και έσοδα εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Οι καταγγελίες ξανά του Π. Καμμένου για εξαγορές βουλευτών της ΠΓΔΜ με κονδύλια του ελληνικού ΥΠΕΞ και λεφτά του Τζ. Σόρος ώστε να ψηφίσουν τη Συμφωνία των Πρεσπών – προχτές τις δημοσιεύουν ξανά γερμανικά έντυπα (μάστορες οι Γερμανοί στην αποσταθεροποίηση καθεστώτων και περιοχών) ενόψει του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών στην ΠΓΔΜ αφού μια επικράτηση του υποψηφίου του VMRO θα πλήξει Πρέσπες, Ζάεφ και Τσίπρα. Η εμπλοκή του FBI, των ΗΠΑ και της πρεσβείας τους στην Αθήνα για τροφοδοσία, με δόσεις και έναντι ανταλλαγμάτων, πληροφοριών για την υπόθεση Novartis. Όλα μαζί ανακατεμένα σε ένα αξεδιάλυτο κουβάρι ενοχών, δυσοσμίας, σιωπής και επιτηδευμένης κυβερνητικής συγκάλυψης…
Μέσα σε αυτό το κλίμα η χώρα είναι στο πρόσω ολοταχώς για όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις. Το πιο ειρωνικό; Η ίδια η κυβέρνηση θέτει στην εκλογική διαδικασία το δίλημμα «πρόοδος ή οπισθοχώρηση»;
Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπέρασε τους προκατόχους του και στη πολιτική διαπλοκή. Ένα πλήθος από παλιές και νέες ΜΚΟ, ντόπιες ή off shore εταιρείες και όλος ο «γνωστός καλός» κόσμος της επιχειρηματικότητας, Σαββίδης, Μαρινάκης, Αγγελοπούλου, Βαρδινογιάννης, Κόκκαλης, Καλογρίτσας και πολλοί άλλοι αξιοποιήθηκαν σε συνεργασία με νέα φυντάνια που παροικούν στο μέγαρα της εξουσίας. Και σήμερα πληρώνεται το αντίτιμο
Το «ηθικό» πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ
Το «σύστημα» ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε τον κύριο ωφελημένο της λαϊκής οργής στην πρώτη μνημονιακή περίοδο. Αναρριχήθηκε στην εξουσία σηκώνοντας τη σημαία τους τέλους των μνημονίων και του τέλους της πολιτικής διαπλοκής. «Πέτυχε» βέβαια και στα δύο. Βέβαια η «έξοδος από τα μνημόνια» –δηλαδή η παράδοσης της χώρας στους δανειστές για μερικές δεκαετίες και τα υψηλά πλεονάσματα που την καταδικάζουν σε μόνιμη οικονομική και παραγωγική καθήλωση με όλα τα κοινωνικά επακόλουθα– έχει συνέπειες που φαίνεται να μπορούν να είναι πολιτικά διαχειρίσιμες υπό τη σκιά των υψηλών δόσεων κοινωνικής ευαισθησίας αλά Ε. Τσακαλώτου και Π. Λάμπρου
Όμως εκείνο το τέλος της πολιτικής διαφθοράς φαίνεται να μην «καταπίνεται» από την κοινωνία. Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπέρασε τους προκατόχους του και πρώτους διδάξαντες στην άμεση «αφομοίωση» των αρχών του πελατειακού κράτους διορίζοντας τον πιο απίθανο στην πιο απίθανη θέση. Το γνωστό «κουμπάροι, φίλοι και ξαδέλφια» της περιόδου του «σκότους» φωτίστηκε επαρκώς από το επιτελείο του Μαξίμου δημιουργώντας ένα ορατό κύμα απέχθειας και οργής προς κάθε έννοια πολιτικής. Αυτή ήταν και η πιο σημαντική συνδρομή του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπέρασε τους προκατόχους του και στη πολιτική διαπλοκή. Ο «ειδικών αποστολών» υπουργός Φλαμπουράρης, συναγωνίστηκε επαρκώς τον «ακτιβιστή» Γ. Μουζάλα και τον «εξ απόρρητων» Ν. Παπά και σε συνεργασία μ’ ένα πλήθος ειδικών συνεργατών ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο σε εποχές οικονομικής κρίσης και καταναγκασμών. Ένα πλήθος από παλιές και νέες ΜΚΟ, ντόπιες ή off shore εταιρείες και όλος ο «γνωστός καλός» κόσμος της επιχειρηματικότητας, Σαββίδης, Μαρινάκης, Αγγελοπούλου, Βαρδινογιάννης, Κόκκαλης, Καλογρίτσας και άλλοι πολλοί αξιοποιήθηκαν σε συνεργασία με νέα φυντάνια που παροικούν στο μέγαρα της εξουσίας.
Και σήμερα πληρώνεται το αντίτιμο. Χθεσινοί φίλοι γίνονται ορκισμένοι εχθροί… Δεν τα βρήκαν στη μοιρασιά; Δεν υπάρχει κάτι να μοιρασθεί; Αδιάφορο. Το σίγουρο είναι ότι ο ένας κρατά τον άλλο με σοβαρά στοιχεία. Και οι «διαπραγματεύσεις» εξελίσσονται ανάλογα με τις δόσεις των αποκαλύψεων που βγαίνουν στον αέρα.
Και οι εξελίξεις-διαπραγματεύσεις καθορίζουν την εποχή των μεγάλων απειλών ή των εκκωφαντικών σιωπών. Σήμερα διανύουμε μια τέτοια στιγμή… Αναζητούνται άραγε τα εξιλαστήρια θύματα; Αναμένεται ένα νέο «σάλπισμα» νέων δόσεων σκανδαλολογίας από τα υπόγεια του Μαξίμου υπό την υψηλή εποπτεία της πρεσβείας… Θα φανεί. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ο εξευτελισμός δίπλα στην πολιτική και του ηθικού στοιχείου της πολιτικής και της αριστεράς. Είπαμε. Αυτή ήταν και η πιο σημαντική συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα…
Ανεξήγητο «μυστήριο»
Τι είναι αυτό που μπορεί να εξηγήσει την άνεση που ο επίσημος πολιτικός κόσμος επιδίδεται με πάθος στην αναζήτηση και την «αποκάλυψη» σκανδάλων που ο ένας φορτώνει στον άλλο χωρίς δεύτερη σκέψη;
Το νομικό προηγούμενο της ατιμωρησίας όσων το όνομα μπλέχθηκε στη δίνη τους μέχρι τώρα; Η προσωρινή εξαίρεση ορισμένων, βλέπε Τσοχατζόπουλος, απλά επιβεβαιώνει τον κανόνα. Η προαγωγή των εμπλεκομένων σε υψηλότερες θέσεις «ευθύνης» ως αποζημίωση της ηθικής ταλαιπωρίας που υπέστησαν από την «άδικη πολιτική δίωξη» από τους αντιπάλους; Ο, κοινός σε όλες της πτέρυγες του πολιτικού κόσμου, αξεπέραστης υπερβολής κυνισμός στον λυσσασμένο αγώνα για πρωτοκαθεδρία με έπαθλο την συνέχιση της ίδιας και απαράλλακτης πολιτικής;
Η αυταπόδεικτη απλούστευση ότι το παρόν «σύστημα» εκτρέφει την σήψη και την διαφθορά και ο αναπόφευκτος εφησυχασμός που απορρέει μέχρι το «πόπολο» να κατανοήσει την αλήθεια; Όλα αυτά μαζί. Αλλά και κάτι ακόμα.
Η κοινή πεποίθηση όλων των πτερύγων του επίσημου πολιτικού κόσμου ότι, μετά από δέκα χρόνια επιβολής μνημονίων, διαψεύσεων και ματαιώσεων της ελπίδας, έχουν καταφέρει, οριστικά και αμετάκλητα, να «λοβοτομήσουν» το μυαλό και την συνείδηση των πολιτών της χώρας. Ότι βυθίζοντας τούς στον αδυσώπητο αγώνα της επιβίωσης και της ατομικής διάσωσης κατάφεραν παράλληλα να τους βυθίσουν και στα τάρταρα της α-νοημοσύνης, της απώλειας κάθε κριτηρίου σκέψης, στην αποδοχή της μοίρας που τους εξυφαίνουν.
Και «ήσυχοι» πλέον με αυτό το κατόρθωμα μπορούν πλέον να επιδίδονται στο μετανεωτερικό στοιχείο της πολιτικής: να μετατρέπουν τους πολίτες σε οπαδούς. Άλλοτε με τη δύναμη των ΜΜΕ, άλλοτε με τη δύναμη της σιωπής προσφέρουν «σανό» για κάθε γούστο. Όποιος θέλει «αγοράζει» από σκάνδαλα φτιαγμένα από Μαξίμου. Άλλος από Πειραιώς μεριά. Αρκεί να παραμένει αδρανής. Και να εξαργυρώνει το θυμό του στη κάλπη. Άλλωστε ότι και να επιλέξει η ίδια πολιτική θα συνεχιστεί. Η επιλογή μεταξύ «σκότους και φωτός» είναι αν επιθυμεί να βλέπει πιο συχνά Τσίπρα ή Μητσοτάκη, Πολάκη ή Άδωνι.
