Κουίζ 1
Τρεις εικόνες που αντιστοιχούν σε μια πραγματική ιστορία. Συνθέστε την ιστορία.
Εικόνα πρώτη: Ομάδα εξωσχολικών, μαζί με κάποιους «μόνιμους μαθητές», δηλαδή παιδιά που έχουν μείνει στην ίδια τάξη αρκετές φορές, πλησιάζουν τους καταληψίες. Τους συγχαίρουν για την κατάληψη κι ένας από αυτούς έξω από τα κάγκελα δίνει το χέρι του σε έναν καταληψία, για να τον συγχαρεί. Στο χέρι κρατάει τσιγάρο. Μόνο που η καύτρα βρίσκεται από τη μέσα μεριά, κι έτσι τσουρουφλίζεται το χέρι του καταληψία μαθητή.
Εικόνα δεύτερη: Τέλη Γενάρη, στην παραλιακή. Τρεις νέοι (17-18 ετών) απειλούν με όπλο και προσπαθούν να ληστέψουν ένα σεκιουριτά, χωρίς να γνωρίζουν ότι κι αυτός οπλοφορεί. Αρχίζει να τους καταδιώκει. Μπλέκεται και η αστυνομία. Τα τρία παιδιά, στην προσπάθειά τους να σωθούν, πέφτουν στη θάλασσα. Έπειτα από κάποιες ώρες, ανασύρονται αναίσθητα. Ένας από αυτούς, ο μικρότερος, είναι νεκρός. Εθνικότητα, Ρουμάνος.
Εικόνα τρίτη: Σχόλασμα. Μαζί με τους μαθητές φεύγουν και οι καθηγητές. Μια ομάδα αλλοδαπών πλησιάζει ένα μαθητή, και τα μέλη της αρχίζουν να τον χτυπούν με σιδερογροθιές. Οι καθηγητές κοιτούν εμβρόντητοι, αλλά δεν κάνουν τίποτα. Όταν οι «άγνωστοι» φεύγουν, το παιδί μεταφέρεται στο νοσοκομείο και «καθαρίζει» με επτά ράμματα στο κεφάλι.
Αν ακόμα δεν έχετε συνθέσει την ιστορία, σας δίνουμε μερικά κλειδιά:
1.Το σχολείο στο οποίο αναφερόμαστε είναι η Γκράβα και η περιοχή τα Πατήσια.
2.Το παιδί που έκαψε το χέρι του καταληψία, είναι το ίδιο παιδί που ανασύρθηκε νεκρό από τη θάλασσα στην επόμενη εικόνα. Η παρέα του ήταν αλλοδαποί. Κυρίως Αλβανοί.
3.Οι αλλοδαποί, που ξυλοκόπησαν το μαθητή, ήταν κάποιοι από αυτούς. Πίστευαν ότι οι συμμαθητές του είχαν χαρεί για το θάνατο του Ρουμάνου (μιας και ήταν και βίαιος και επιθετικός) κι έτσι αποφάσισαν να τους τιμωρήσουν. Ο μαθητής που επέλεξαν… έκανε παρέα με χρυσαυγίτες.
Κουίζ 2
Αν δεν τα καταφέρατε με το προηγούμενο, ακολουθεί δεύτερο κουίζ. Συνθέστε την ιστορία που απαρτίζεται από τις παρακάτω σκηνές.
Σκηνή πρώτη: Μαθήτριες, που προτρέπουν τους συμμαθητές τους να συμμετάσχουν στις κινητοποιήσεις για την επέτειο του θανάτου του Α. Γρηγορόπουλου, προπηλακίζονται από συμμαθητές τους, χαρακτηρίζονται δημοσίως σαν «μουνόπανα» και δέχονται απειλητικά τηλεφωνήματα στο σπίτι τους.
Σκηνή δεύτερη: Την ημέρα που οι μαθητές συγκεντρώνονται στο προαύλιο του σχολείου, για να πάνε περίπατο, σχηματίζεται στο κέντρο του γηπέδου το σήμα της Χρυσής Αυγής και στο παράθυρο μιας τάξης ένας μεγάλος αγκυλωτός σταυρός. Όταν, την επόμενη μέρα, οι μαθητές κάνουν αποχή και αρνούνται να μπουν στην τάξη τους, μέχρι να εξαφανιστούν αυτά τα σύμβολα από το σχολείο τους, οι καθηγητές τους συνεδριάζουν και παίρνουν απόφαση (αυτή τη φορά) να μην τιμωρήσουν κανένα. Από την επομένη, θα τιμωρούν οποιονδήποτε σχεδιάσει πολιτικά σύμβολα (κάθε απόχρωσης) μέσα στο σχολείο.
Σκηνή τρίτη: Στο διάλειμμα, και ενώ τα περισσότερα παιδιά βρίσκονται μέσα στην τάξη, ένα όπλο (μπίμπιγκαν, που παίρνει σιδερένιες σφαίρες) εκπυρσοκροτεί και ανοίγει πολλές τρύπες στον πίνακα.
Σκηνή τέταρτη: Τα μαθήματα διακόπτονται, γιατί έχει έρθει η αστυνομία. Την έχει καλέσει ένας μαθητής, γιατί δέχτηκε απειλές για τη ζωή του. Τα άτομα, που τον απείλησαν, προηγουμένως διέγραψαν με σπρέι από την μπλούζα του το σύνθημα που είχε επάνω.
Απαραίτητες διευκρινίσεις:
1.Οι μαθητές που τηλεφωνούσαν στα κορίτσια και τα απειλούσαν ήταν συμμαθητές τους, από το ίδιο τμήμα, που ανήκαν σε φασιστικές οργανώσεις. Ο ένας, μάλιστα, από αυτούς ήταν κολλητός της φίλος από την πρώτη δημοτικού.
2.Το παιδί που κάλεσε την αστυνομία είναι οπαδός της Χρυσής Αυγής. Το προηγούμενο βράδυ, ο αδελφός του (μέλος της Χρυσής Αυγής) είχε κάψει ένα στέκι αυτόνομων στην Κυψέλη.
3.Η μπλούζα του είχε το σήμα των SS.
4.Αυτοί που τον απειλούσαν ήταν παιδιά από το στέκι.
Δεν ξέρω αν σας είναι εύκολο να συνθέσετε τις παραπάνω εικόνες. Έχουν διαδραματιστεί όλες στο ίδιο σχολείο, της Γκράβας, μέσα σε μία μόνο σχολική χρονιά. Για εμένα, που τις μαθαίνω καθημερινά από τα παιδιά μου (που φοιτούν στο συγκεκριμένο σχολείο), μου είναι πολύ δύσκολο να τις αφομοιώσω, να κατανοήσω το σκηνικό και τη δυναμική του. Αισθάνομαι ότι υπάρχει πολλή ένταση, παράλογη βία και πολύς φόβος.
Στο ίδιο σχολικό συγκρότημα πήγαινα κι εγώ πριν από 32 χρόνια. Ανακαλώ την ηλικία και τις καταστάσεις. Τίποτα κοινό.
Τότε (περίοδος μεταπολίτευσης), ο φασισμός βρισκόταν έξω, πολύ μακριά από το σχολείο. Αν υπήρχε κάποια αντίθεση με τους συμμαθητές μου, ήταν ποιος, πόσο και με ποιον τρόπο αντιστάθηκε στο φασισμό της χούντας. Ο «φασίστας» ήταν συνώνυμο του «απόλυτου κακού».
Σήμερα, το «απόλυτο κακό» βρίσκεται στο διπλανό θρανίο. Φασίστες (δεν έχει σημασία πόσο συνειδητοί είναι) είναι κάποιοι από τους φίλους των παιδιών μου, που παίζουν μαζί μπάλα, που πάνε μαζί εκδρομή, που συνυπάρχουν 6 ώρες την ημέρα στην ίδια αίθουσα.
Τότε, δεν υπήρχαν αλλοδαποί στην περιοχή. Ένας μαύρος κυκλοφορούσε, και ήμασταν περήφανοι, γιατί έδινε μια νότα αμερικάνικης κουλτούρας στη γειτονιά.
Σήμερα, το 70% του σχολείου τους είναι αλλοδαποί. Τα γλυκά που μοίρασε το μαυράκι, ο συμμαθητής της κόρης μου, οι μισοί τα πέταξαν στα σκουπίδια, γιατί τα είχε αγγίξει το χέρι «σκυλάραπα». Όσοι δεν είναι Αλβανοί πιστεύουν πως οι Αλβανοί πρέπει να φύγουν, γιατί παίρνουν τη δουλειά των πατεράδων τους. Όσοι δεν είναι Ρουμάνοι πιστεύουν πως οι Ρουμάνοι είναι κλέφτες και μαφιόζοι και καλά κάνουν και πεθαίνουν.
Και όλοι μαζί, φασίστες, Αλβανοί, Ρουμάνοι, Έλληνες… παίζουν ποδόσφαιρο, πάνε μαζί εκδρομές, συνυπάρχουν 6 ώρες την ημέρα στην ίδια αίθουσα.
Τότε, η ανάγκη για κοινή δράση και συλλογικότητα εκφραζόταν με την ένταξή μας σε κάποια πολιτική παράταξη. Εκεί προσπαθούσαμε να ολοκληρώσουμε την προσωπικότητά μας. Σήμερα, η ανάγκη για δράση καλύπτεται από συμμετοχή σε συμμορίες. Συμμορίες από φασίστες που παλεύουν για την καθαρότητα του έθνους και το ξεκαθάρισμα της περιοχής από τους αλλοδαπούς. Συμμορίες αλλοδαπών που εκδικούνται όποιον βρουν για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσής τους. Συμμορίες από φανατικούς οπαδούς του Παναθηναϊκού, που επιτίθενται σε φανατικούς οπαδούς του Ολυμπιακού…
Οι συμμορίες της μακρινής Αμερικής, του Αταίριαστου του Φρανς Κόπολα, τώρα βρίσκονται στα Πατήσια, στην Κυψέλη, στους Αμπελόκηπους…
Τότε, η Αριστερά μοίραζε φυλλάδια, έκανε εκδηλώσεις, στρατολογούσε κόσμο. Σήμερα η Αριστερά μοιράζει φυλλάδια, κάνει εκδηλώσεις, μα δεν στρατολογεί κόσμο. Φαντάζει πολύ συμβιβασμένη στα μάτια των οργισμένων μαθητών και πολύ γραφική στα μάτια των υπολοίπων. Δεν έχει καταφέρει να δώσει όραμα, ελπίδα, δεν έχει δυναμική. Τα παιδιά ζητούν κάποιον που θα τα βοηθήσει να ξεμπερδευτούν και να φέρουν τα πάνω-κάτω.
Προσοχή: Το αβγό του φιδιού εκκολάπτεται!
Ε.Λ.
