«Ουδείς κατεργάρης θα καθήσει στον πάγκο του, όσον ο αγαθιάρης κάθεται στον καναπέ του».
Αγνώστου
«Επιτέλους! Η στρουθοκάμηλος έβγαλε το κεφάλι της απ’ το χώμα. Και κάνει την πάπια!»
Αγνώστου 2
Για ένα καλάθι, αδερφέ μου!
Ένα καλάθι τζούφιο, κάλπικο, προσβλητικό! Κι όμως! Για ένα καλάθι, αδερφέ μου!
Ένα καλάθι γεμάτο ψίχουλα σε «καλή τιμή». Που τρέχουν όλοι πίσω του, ψίχουλο το ψίχουλο, σαν Κοντορεβιθούληδες της ελεεινής μορφής.
Ένα ξεφτιλισμένο καλάθι που όλοι ξέρουν ότι ακόμα κι αυτό έγινε για να φέρει περισσότερα κέρδη σε όσους έχουν σκάσει τρώγοντας λεφτά – κι όμως! Για ένα καλάθι, αδερφέ μου…
…όπου τα πίτουρα είναι πιο φθηνά και τρώνε πιο εύκολα τον παρά! Ποιον παρά; Την πεντάρα εν σχέσει με τη δεκάρα.
***
Ένα καλάθι δίχως πάτο, ένα καλάθι καρυδότσουφλο στην ενεργειακή τρικυμία. Και όμως η σχεδόν υστερική υποδοχή του
η ολοκληρωτική ενασχόληση μαζί του
αποδεικνύει ότι οι Ανάγκες της πλειονότητας έχουν γίνει κόψιμο!
…………….
Μπορεί το καλάθι να είναι η χλεύη των Δυνατών προς τους αδύναμους, μπορεί οι Δυνατοί –για μιαν ακόμα φορά– να γελάνε εις βάρος των αδυνάμων, αλλά το τερπνόν (η χλεύη) μετά του ωφελίμου (το κέρδος).
Μπορεί το καλάθι της δυστυχίας να είναι ένα έξοχο παράδειγμα χειραγώγησης των μαζών και (απο)προσανατολισμού των φτωχοποιημένων σε ένα άδειο πουκάμισο, σε ένα άδειο καλάθι, αλλά οι ίδιοι οι φτωχοποιημένοι συμμετέχουν στον κανιβαλισμό τους.
Κι αυτό είναι κάτι που το Σύστημα πριν σαράντα χρόνια ούτε που θα μπορούσε να το φαντασθεί, τώρα όμως το διασκεδάζει κιόλας…!
Ενώ οι φτωχοί;
Δεν ξέρω! Εγώ όμως, ως φτωχός, ζω ευτυχισμένος μέσα στις διαφημίσεις. Αγοράζω πουρέ και κερδίζω αυτοκίνητο! Φθηνός πουρές, ακριβό αυτοκίνητο.
Οι τράπεζες διαφημίζονται φιλοσοφώντας, νιώθω μια θαλπωρή, οι ασφαλιστικές με σκέφτονται, τα funds έχουν κι αυτά τα δίκια τους (οι μπαταχτσήδες λυμαίνονται την κοινωνία).
Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να νομοθέτησε το καθεστώς εκχώρησης των κόκκινων στεγαστικών στα funds, αλλά τώρα θέλει να με σώσει από τους νόμους του – πάντα υπάρχει ελπίς!
***
Για ένα καλάθι, αδερφέ μου!
Γεμάτο σώβρακα που μας πήρανε, σημαίες που μας πήρανε, γην και ύδωρ που δώσαμε. Πλην όμως το λέμε πλέον «καλάθι του νοικοκυριού» κι όχι «καλάθι της νοικοκυράς» που είναι κάπως σεξιστικό – μεγάλη η προσφορά της Αριστεράς…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
3•X•2022
