του Ραμζί Μπαρούντ*
Αν και οι Αμερικανοί ηγέτες και αξιωματούχοι ισχυρίζονται ότι βασίζουν τις αποφάσεις τους σε μια βαθιά κατανόηση της πολυπλοκότητας της Μέσης Ανατολής, διαπράττουν τα ίδια ιστορικά λάθη ξανά και ξανά. Οι επαναλαμβανόμενες δηλώσεις του Τραμπ για ανάληψη της «ιδιοκτησίας» της Γάζας, εκτοπισμό των κατοίκων της και μετατροπή της κατεστραμμένης πατρίδας τους σε ευκαιρία για ακίνητα, καθώς και η απειλή του για «κόλαση» αν οι Παλαιστίνιοι δεν ακολουθήσουν τις επιταγές του, εκφράζουν κάτι περισσότερο από αναισθησία: αντανακλούν άγνοια.
Ο Τραμπ χρησιμοποιεί μια τέτοια γλώσσα βασιζόμενος στην εσφαλμένη ιδέα ότι αυτές οι απειλές θα του επιτρέψουν να αποκαταστήσει την πολιτική επιρροή, την οποία η Ουάσινγκτον έχασε κατά τη διάρκεια 15 μηνών τυφλής υποστήριξης της ισραηλινής γενοκτονίας στη Γάζα. Όμως κανένας ορθολογικά σκεπτόμενος άνθρωπος, στη Μέση Ανατολή ή πέραν αυτής, δεν μπορεί να φανταστεί ένα σενάριο στο οποίο οι Παλαιστίνιοι θα έφευγαν μαζικά λόγω των απειλών του Τραμπ. Αρνήθηκαν να το πράξουν μετά τη ρίψη πάνω από 85.000 τόνων εκρηκτικών, τα οποία προμήθευσαν στο Ισραήλ κυρίως οι ΗΠΑ και κατέστρεψαν σχεδόν ολοκληρωτικά τη Γάζα. Οι κενές απειλές σίγουρα δεν θα το αλλάξουν αυτό.
ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ να δημιουργήσει τις συνθήκες που θα οδηγούσαν, σύμφωνα με τα λόγια του υπουργού Οικονομικών Μπεζαλέλ Σμότριχ, στην «εθελοντική μετανάστευση» των Παλαιστινίων από τη Γάζα. Στις 27 Ιανουαρίου επιτεύχθηκε το αντίθετο, καθώς σχεδόν ένα εκατομμύριο εκτοπισμένοι Παλαιστίνιοι άρχισαν την εντυπωσιακή πορεία τους προς τον βορρά. Ιστορικά, η εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων ήταν ο κύριος στόχος όλων των ισραηλινών πολιτικών, ακόμη και πριν από την ίδρυση του ισραηλινού κράτους πάνω στα ερείπια της ιστορικής Παλαιστίνης το 1948 με τη Νάκμπα (Καταστροφή). Πέρα από την ανηθικότητα της πράξης αυτής, τον πόνο της οποίας εξακολουθούν να αισθάνονται γενιές και γενιές Παλαιστίνιων προσφύγων, το γεγονός ήταν καταστροφικό και για ολόκληρη την περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Εκτός από τα εκατομμύρια των προσφύγων που εκτοπίστηκαν στην ίδια την Παλαιστίνη, εκατομμύρια ακόμη ζουν στην Ιορδανία, τον Λίβανο, τη Συρία, άλλα μέρη της Μέσης Ανατολής και σε όλο τον κόσμο. Σήμερα υπάρχουν σχεδόν έξι εκατομμύρια καταγεγραμμένοι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες, σύμφωνα με την UNRWA, αν και ένας μεγάλος αριθμός προσφύγων εξακολουθεί να αγνοείται. Αυτός ο πολιτικός σεισμός, που συνέβη πριν από 76 χρόνια, παραμένει ένα από τα πιο καθοριστικά γεγονότα για τη διαμόρφωση της Μέσης Ανατολής μέχρι σήμερα. Η αντιστροφή του θα παραμείνει άπιαστη, εκτός αν επιτέλους επικρατήσει δικαιοσύνη στην Παλαιστίνη – μια δικαιοσύνη που υπαγορεύεται από τους διεθνείς και ανθρωπιστικούς νόμους, και όχι από παρορμητικές δηλώσεις Αμερικανών αξιωματούχων.
ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟ να φανταστεί τι θα συνέβαινε αν 2,2 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι πρόσφυγες ωθούνταν στην Ιορδανία, την Αίγυπτο και άλλες αραβικές χώρες, σύμφωνα με την πρόταση του Τραμπ. Θα ήταν αναμφισβήτητα το πιο συγκλονιστικό γεγονός στην περιοχή μετά τη Νάκμπα. Καμία αραβική κυβέρνηση δεν μπορεί να αντέξει ένα τέτοιο σενάριο, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Ενώ οι προοπτικές μιας νέας Νάκμπα στη Γάζα είναι θνησιγενείς, πραγματικός φόβος προκαλείται από το γεγονός ότι σχεδόν 50.000 Παλαιστίνιοι έχουν ήδη εκτοπιστεί εσωτερικά στη Δυτική Όχθη. Αυτή η συνεχιζόμενη εθνοκάθαρση δεν είναι λιγότερο επικίνδυνη από τα αμερικανοϊσραηλινά σχέδια για τη Γάζα.
Η ανερμάτιστη πολιτική των ΗΠΑ για την Παλαιστίνη, η οποία συνεχίζει να καθοδηγείται από τις εξαιρετικά επικίνδυνες πολιτικές της χρεοκοπημένης κυβέρνησης Νετανιάχου, ενώνει τους Άραβες, για άλλη μια φορά, γύρω από έναν κοινό σκοπό. Αν οι Αμερικανοί επιμένουν να αγνοούν την ιστορία, οι Άραβες τη γνωρίζουν πολύ καλά. Ήρθε η ώρα να αποδείξουν στο Ισραήλ ότι έχουν διδαχθεί τα μαθήματα της ιστορίας, και δεν θα επιτρέψουν να επαναληφθούν ποτέ.
* Απόδοση αποσπασμάτων άρθρου του Ραμζί Μπαρούντ, συγγραφέα και αρχισυντάκτη του Palestine Chronicle (www.palestinechronicle.com, 19/2/2025).
