Στο Παρίσι, μετά από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις εναντίον του κεφαλαιοκρατικού τρόπου ζωής, ακολούθησαν επίσης μεγαλειώδεις αντιδράσεις εναντίον του πολέμου του Βιετνάμ. Το άρθρο που δημοσιεύουμε ζητήθηκε από κάποια αριστερή εφημερίδα της Ελλάδας. Ο συγγραφέας του, που ζούσε τότε στο Παρίσι, δεν ξέρει αν το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε τότε. Το δημοσιεύουμε σήμερα ως μαρτυρία για τους πολέμους της Νέας Τάξης.
Στις 12 Δεκεμβρίου 1965 πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι Διεθνής Διάσκεψη Επιστημόνων με θέμα τον χημικό πόλεμο στο Βιετνάμ. Οργανωτές της Διάσκεψης ήταν η Παγκόσμια Ομοσπονδία Επιστημόνων. Στην οργανωτική επιτροπή μετείχαν μερικοί από τους πιο γνωστούς επιστήμονες της εποχής. Ανάμεσά τους τρεις κάτοχοι βραβείων Νόμπελ (Χόντκιν, Λβόφ, Ρουζίσκα). Στη συνάντηση πήραν μέρος περίπου 80 επιστήμονες από τις Ανατολικές Χώρες, την Ευρώπη και την Αμερική. Επίσης παρευρέθηκε και Έλληνας αντιπρόσωπος.
Σκοπός της συνάντησης ήταν να εξετάσει από αυστηρά επιστημονική άποψη τα δεδομένα και τα αποτελέσματα του χημικού πολέμου που διεξάγει ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός εναντίον του λαού του Βιετνάμ και της Ινδοκίνας γενικότερα. Παρουσιάστηκαν πολλές επιστημονικές εργασίες και έγινε ευρεία συζήτηση. Τα υλικά που ανακοινώθηκαν αποκαλύπτουν τα τερατώδη εγκλήματα των ΗΠΑ στο Βιετνάμ και θέτουν για άλλη μια φορά υπόδικο μπροστά στην ανθρωπότητα τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.
Στην αποκάλυψη των εγκλημάτων αυτών και στην καταδίκη των ΗΠΑ πήραν ενεργό μέρος και διαπρεπείς Αμερικανοί επιστήμονες, όπως ο καθηγητής Πφάιφερ, ο Αρ. Σίλβερστον και άλλοι.
Η χημεία στην υπηρεσία του πολέμου
Οι Αμερικανοί διεξήγαν χημικό πόλεμο στο Βιετνάμ, παραβιάζοντας και διεθνείς συμβάσεις και άγραφους νόμους. Το γεγονός τεκμηριώθηκε κατά τρόπο απόλυτο. Στον πόλεμο αυτόν χρησιμοποίησαν φυτοκτόνες ουσίες (αποψιλωτικά – ουσίες που ρίχνουν τα φύλλα των δέντρων και τα ξεραίνουν), καθώς και δηλητηριώδη αέρια εναντίον των ανθρώπων και των ζώων.
Όπως απέδειξε ο Αμερικανός καθηγητής Πφάιφερ, μόνο σε ένα έτος οι Αμερικανοί κατέστρεψαν με φυτοκτόνα φάρμακα πάνω από ένα εκατομμύριο εκτάρια βλάστησης στο Βιετνάμ. Τα κυριότερα χημικά που χρησιμοποιήθηκαν γι’ αυτόν τον σκοπό ήταν ο κυανούς παράγων, ο πορτοκαλόχρους και ο λευκός. Το κύριο συστατικό του κυανού παράγοντα, το κακοδυλικό οξύ, περιέχει 54 στα εκατό αρσενικό. Ο λευκός παράγων παραμένει άθικτος στο έδαφος κατά 80-90%, μετά από 15 μήνες, καθώς απόδειξαν επιτόπιες έρευνες.
Η καταστροφή τεράστιων περιοχών του Βιετνάμ, έχει σαν άμεσο αποτέλεσμα την ανησυχητική πτώση της παραγωγής. Ενώ το 1959 το Νότιο Βιετνάμ εξήγαγε 246.000 τόνους ρύζι, το 1968 χρειάστηκε να εισαγάγει 850.000 τόνους. Η στρεμματική απόδοση και όπου οι φυτείες δεν καταστράφηκαν, έπεσε κατά 15-40%. Στο καουτσούκ η απόδοση έπεσε κατά 60-67%. Το ένα τρίτο από τις φυτείες ελαστικού της Καμπότζης έχει καταστραφεί ή έχει υποστεί ζημιές.
Φυσικά η καταστροφή της γεωργίας της Ινδοκίνας προχωρεί παράλληλα με την αύξηση των κερδών των εμπόρων του πολέμου. Ένας από τους κύριους παραγωγούς του λευκού και του πορτοκαλόχρου παράγοντα είναι η γνωστή και σ’ εμάς τους Έλληνες Ντάου Κέμικαλ. Παρά τις αντιδράσεις σε διεθνή κλίμακα, καθώς κατήγγειλε ο καθηγητής Πφάιφερ, έχουν δοθεί παραγγελίες για 700.000 γαλόνια μπλε παράγοντα, για 600.000 λευκού, και το πρόγραμμα προβλέπει να καταστραφούν φέτος χιλιάδες μετρικοί τόνοι τροφίμων.
Η καταστροφή της ισορροπίας της φύσης
Αλλά η καταστροφή των καλλιεργειών, η πείνα και η καταστροφή των δασών, είναι η πιο άμεση μόνο συνέπεια του χημικού πολέμου. Τα φυτοκτόνα φάρμακα δεν καταστρέφουν μόνο τη φυτική βλάστηση. Στα φωτογραφικά τεκμήρια που προσκόμισαν, τόσο η βιετναμική, όσο και η αμερικανική αντιπροσωπεία, βλέπει κανείς σμήνη πουλιών νεκρά ύστερα από τους ψεκασμούς των περιοχών, με χημικές ουσίες. Τα φυτοκτόνα δεν καταστρέφουν μόνο τα φυτά. Προκαλούν ανώμαλη ανάπτυξη και παραμορφώσεις. Αντίστοιχα ερημώνουν τις περιοχές από τα πουλιά, τα έντομα, τα ψάρια και τα άγρια ζώα, που εξολοθρεύονται ή αναγκάζονται να μεταναστεύσουν. Όλα αυτά σημαίνουν διαταραχή ή και καταστροφή της ισορροπίας της φύσης, η οποία, αν ο χημικός πόλεμος συνεχιστεί, μπορεί να γίνει μη αντιστρεπτή.
Αλλά η καταστροφή προχωρεί βαθύτερα. Η μικροχλωρίδα του εδάφους, που παίζει βασικό ρόλο στη γονιμότητά του και στην εξασφάλιση της φυσικής ισορροπίας, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη στα χημικά μέσα που εξαπολύουν οι Αμερικανοί, καθώς τόνισαν ειδικοί καθηγητές. Πολύ σωστά χαρακτήρισε τον χημικό πόλεμο σαν «πόλεμο οικολογίας» ο Γάλλος καθηγητής Λαμπερί. Η καταστροφή της φυτικής βλάστησης συνεπάγεται την καταστροφή της πανίδας. Η γη του Βιετνάμ ερημώνεται, τροποποιείται η ισορροπία της μικροχλωρίδας (μικροοργανισμών του εδάφους), οι φυσικοχημικές σταθερές του εδάφους (όπως το PH κ.λπ.) αλλοιώνονται και έχουμε εδώ συμπλεκόμενες αλυσωτές αντιδράσεις, οι οποίες και μετά το τέλος του πολέμου, κατά τον καθηγητή Λαμπερί, θα έχουν επί δεκαετίες συνέπειες στην ισορροπία της φύσης και στη διατροφή του πληθυσμού.
Ασθένειες, θάνατοι, τερατογένεση
Εντούτοις η καταστροφική επίδραση των φυτοκτόνων και των αποψιλωτικών δεν περιορίζεται στα φυτά, στα πουλιά και στα ζώα. Οι χημικές αυτές ουσίες έχουν τρομερές συνέπειες και για τον ανθρώπινο οργανισμό. Άλλωστε η δράση τους συμπληρώνεται από τα τοξικά υλικά που χρησιμοποιούν οι Αμερικανοί επιδρομείς, ειδικά για τους ανθρώπους. Την πρώτη θέση ανάμεσά τους την κατέχει το φοβερό C.S. από το οποίο χρησιμοποίησαν 367 λίβρες το 1964, 1.207 το 1967 και 6.063 το 1969.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της επαναστατικής κυβέρνησης του Νοτίου Βιετνάμ, ανάμεσα στο 1961 και το 1969 προσβλήθηκαν 1.293.000 άτομα από τις τοξικές ύλες που εξαπολύουν οι Αμερικανοί επιδρομείς.
Επίσημες στατιστικές εκθέσεις από πανεπιστημιακά κέντρα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Βιετνάμ, καθώς και εκθέσεις Αμερικανών και Γάλλων επιστημόνων, αναφέρουν ότι τα θύματα του χημικού πολέμου πάσχουν από κάψιμο και έλκη στα μάτια και στον βλεννογόνο της μύτης, από εμέτους, οιδήματα, τρόμους, παραπληγίες, χάσιμο ισορροπίας, τοξίκωση, νευρασθένειες μακράς διαρκείας, διαταραχές της όρασης, της ορμονικής ισορροπίας στις γυναίκες κ.λπ. κ.λπ.
Τα υλικά που χρησιμοποιεί ο στρατός των ΗΠΑ προκαλούν τον θάνατο των εμβρύων στα ζώα και στον άνθρωπο. Η διοξίνη π.χ. προκαλεί, σε συγκέντρωση μόλις 9,1μg/kg, 82% θανάτους και άλλες τόσες ανωμαλίες εμβρύων σε χάμστερ (είδος τρωκτικών). Οι αποβολές στις γυναίκες και οι θάνατοι των εμβρύων είναι συχνά φαινόμενα. Αλλά το φοβερότερο είναι η γέννηση τεράτων. Στα φωτογραφικά τεκμήρια μπορούσε να δει κανείς τέρατα γεννημένα από γυναίκες που είχαν υποστεί την επίδραση των χημικών ουσιών. Εκτός από την τερατογένεση, διαπιστώθηκαν σε πλήθος περιπτώσεις μεταβολής, ανωμαλίας χρωματοσωμικές. Το ποσοστό της διαταραχής της δομής των χρωματοσωμάτων στον άνθρωπο είναι σύμφωνα με τις έρευνες που έγιναν, ιδιαίτερα υψηλό. Το γεγονός αυτό έχει τρομερές συνέπειες στην κληρονομικότητα.
Ο στρατός των ΗΠΑ παράγει C.S. ακόμα και στο Βιετνάμ. Οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν τεράστιες ποσότητες, ερημώνουν περιοχές ολόκληρες, συγκεντρώνουν τον πληθυσμό σε στενές περιοχές και τον εξοντώνουν. Για άμαχους που καταφεύγουν σε υπόγεια καταφύγια, χρησιμοποιούν ειδική συσκευή, ή μάιτι-μάιτ, με την οποία γεμίζουν με τοξικό καπνό το καταφύγιο. Τα γυναικόπαιδα έχουν τότε να διαλέξουν: ή να μείνουν στο καταφύγιο και να πεθάνουν σαν ποντίκια, ή να πεταχτούν έξω και να τους θερίσουν τα μυδράλια.
Οι Αμερικανοί πειραματίζονται με νέα αέρια στο Βιετνάμ. Ιδιαίτερα πειραματίζονται με οργανοφοσφωρικά προϊόντα, που έχουν τρομερή δραστικότητα. Χρησιμοποιούν χημικές ύλες σαν μέσον μαζικής εξόντωσης, αδιάκριτα για μάχιμους και άμαχους ανθρώπους και ζώα. Όσοι επιζούν υπόκεινται στον κίνδυνο να πάθουν καρκίνο και να γεννήσουν τέρατα.
Αυστηρή καταδίκη του εγκλήματος γενοκτονίας
Στην απόφαση που ψήφισε η επιστημονική σύνοδος, καταδίκασε με τους βαρύτερους χαρακτηρισμούς τα εγκλήματα του χημικού πολέμου στο Βιετνάμ και γενικότερα στην Ινδοκίνα.
Η απόφαση χαρακτηρίζει τον διεξαγόμενο πόλεμο σαν πόλεμο κατά των λαών της Ινδοκίνας. Επισημαίνει ότι οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν το Βιετνάμ σαν εργαστήριο χημικού πολέμου κατά παράβαση του πρωτοκόλλου της Γενεύης. Επισημαίνει τους κινδύνους για τη σημερινή και τις μελλοντικές γενιές από την ανατροπή του τρόπου ζωής των πληθυσμών μεγάλων περιοχών του Βιετνάμ και από τις κληρονομήσιμες παραμορφώσεις. Επισημαίνει τις αλλοιώσεις αυτές και την τερατογένεση.
Τέλος, η απόφαση απαιτεί την άμεση κατάπαυση του χημικού πολέμου, καταδικάζει τη διαφθορά της επιστήμης με τη χρησιμοποίηση των προϊόντων της κατά του ανθρώπινου γένους, και χαιρετίζει την αντίδραση των επιστημονικών κύκλων των ΗΠΑ κατά του πολέμου και τη θαρραλέα θέση τους.
