Ενώ όλα τα μάτια είναι στραμμένα στη Λιβύη, το παζλ της παγκόσμιας πολιτικής ρευστότητας και των ταχύτατων αλλαγών δημιουργεί μια κατάσταση στην οποία το εκκρεμές κινείται συνεχώς πέρα από το σημείο ισορροπίας.
Αν η εκλογική κατακρήμνιση του Φιάνα Φέιλ (από το 42 στο 17%) , αφού φόρτωσε τα χρέη των τραπεζών στους εργαζόμενους Ιρλανδούς μ’ ένα αντίστοιχο του ελληνικού Μνημόνιο, ή η παραίτηση του Τ. Τσου Γκούτεμπεργκ, Γερμανού υπ. Άμυνας και επίδοξου διαδόχου της Μερκελ, λόγω λογοκλοπής, είναι συνηθισμένα πράγματα, παρά τις διαστάσεις που τους δίνει ο Τύπος, δεν μπορούμε να μην αναρωτηθούμε τι επιπτώσεις θα έχει στην παγκόσμια οικονομική κατάσταση η άνοδος του γουάν που διεκδικεί τη θέση του παγκόσμιου αποθεματικού έναντι του παρακμάζοντος δολαρίου, όπως εκτιμούν πολλοί μεταξύ των οποίων και ο «πολύς» Ν. Ρουμπινί.
Όπως επίσης, δεν μπορούμε να μην αναρωτηθούμε πώς θα επιδράσει στο παγκόσμιο σύστημα, ιδίως στην αναπτυσσόμενη Ασία, πέραν των βυθισμένων στην κρίση Ευρώπης και ΗΠΑ, η εξέγερση στον αραβικό κόσμο, η αυξανόμενη τιμή του πετρελαίου και η αμφιβολία για την ασφαλή και συνεχή ροή του. — και πώς θα επηρεαστούν οι εκτεταμένες οικονομικές σχέσεις της Ινδίας και της Κίνας μ’ αυτή την περιοχή του κόσμου.
Το 2009, το έτος με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, οι προμηθευτές της Μ. Ανατολής και της Β. Αφρικής παρήγαγαν 29 εκατ. βαρέλια τη μέρα ή το 36% της παγκόσμιας προσφοράς πετρελαίου. Από αυτά εξήγαγαν τα 20 εκατ. βαρέλια για να καλύψουν τις ανάγκες των ΗΠΑ, Ευρώπης, Ιαπωνίας και Κίνας — σε σύγκριση με τα 7 εκατ. βαρέλια εξαγωγών της Ρωσίας, 6 της Αφρικής και 1 της Ν. Αμερικής. Το 2035 (εκτιμήσεις του υπ. Ενέργειας των ΗΠΑ) οι δύο αυτές περιοχές θα παρέχουν το 43% του αργού πετρελαίου στον κόσμο και θα παράγουν ακόμη μεγαλύτερο μερίδιο.
Η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία χρειάζεται φθηνό πετρέλαιο και αυτό μπορεί να το δώσει μόνο η Μ. Ανατολή. Εξ ου και η διατήρηση των δικτατορικών καθεστώτων με φωτιά και τσεκούρι, εξ ου και οι πόλεμοι. Τώρα, αυτή η τάξη πραγμάτων αποσυντίθεται ταχύτατα. Τα κύματα κοινωνικής αναταραχής φθάνουν ακόμη και στη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και το Κουβέιτ. Το Μπαχρέιν και η Υεμένη είναι τελειωμένη υπόθεση. Και σειρά παίρνει το Ομάν. Το αμερικανόπνευστο καθεστώς του Ιράκ πιέζεται αφόρητα από την είσοδο της λαϊκής πλειοψηφίας στην πολιτική σκηνή. Συνεπώς, κανείς δεν μπορεί να υπολογίζει, πια, στην απρόσκοπτη ροή άφθονου και φθηνού πετρελαίου, στην περίπτωση που οι κοινωνίες αυτές θα κερδίσουν το δικό τους μερίδιο στην ευημερία.
Πώς θα είναι, άραγε, ο κόσμος με επισφαλές πετρέλαιο και αμφισβητούμενο δολάριο;
Όπως επίσης, δεν μπορούμε να μην αναρωτηθούμε πώς θα επιδράσει στο παγκόσμιο σύστημα, ιδίως στην αναπτυσσόμενη Ασία, πέραν των βυθισμένων στην κρίση Ευρώπης και ΗΠΑ, η εξέγερση στον αραβικό κόσμο, η αυξανόμενη τιμή του πετρελαίου και η αμφιβολία για την ασφαλή και συνεχή ροή του. — και πώς θα επηρεαστούν οι εκτεταμένες οικονομικές σχέσεις της Ινδίας και της Κίνας μ’ αυτή την περιοχή του κόσμου.
Το 2009, το έτος με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, οι προμηθευτές της Μ. Ανατολής και της Β. Αφρικής παρήγαγαν 29 εκατ. βαρέλια τη μέρα ή το 36% της παγκόσμιας προσφοράς πετρελαίου. Από αυτά εξήγαγαν τα 20 εκατ. βαρέλια για να καλύψουν τις ανάγκες των ΗΠΑ, Ευρώπης, Ιαπωνίας και Κίνας — σε σύγκριση με τα 7 εκατ. βαρέλια εξαγωγών της Ρωσίας, 6 της Αφρικής και 1 της Ν. Αμερικής. Το 2035 (εκτιμήσεις του υπ. Ενέργειας των ΗΠΑ) οι δύο αυτές περιοχές θα παρέχουν το 43% του αργού πετρελαίου στον κόσμο και θα παράγουν ακόμη μεγαλύτερο μερίδιο.
Η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία χρειάζεται φθηνό πετρέλαιο και αυτό μπορεί να το δώσει μόνο η Μ. Ανατολή. Εξ ου και η διατήρηση των δικτατορικών καθεστώτων με φωτιά και τσεκούρι, εξ ου και οι πόλεμοι. Τώρα, αυτή η τάξη πραγμάτων αποσυντίθεται ταχύτατα. Τα κύματα κοινωνικής αναταραχής φθάνουν ακόμη και στη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και το Κουβέιτ. Το Μπαχρέιν και η Υεμένη είναι τελειωμένη υπόθεση. Και σειρά παίρνει το Ομάν. Το αμερικανόπνευστο καθεστώς του Ιράκ πιέζεται αφόρητα από την είσοδο της λαϊκής πλειοψηφίας στην πολιτική σκηνή. Συνεπώς, κανείς δεν μπορεί να υπολογίζει, πια, στην απρόσκοπτη ροή άφθονου και φθηνού πετρελαίου, στην περίπτωση που οι κοινωνίες αυτές θα κερδίσουν το δικό τους μερίδιο στην ευημερία.
Πώς θα είναι, άραγε, ο κόσμος με επισφαλές πετρέλαιο και αμφισβητούμενο δολάριο;
Αρ.Α.
Σχόλια
