Dead Man Walking στην Ελλάδα του μνημονίου. Του Χριστόδουλου Δολαψάκη
Στο τελευταίο τεύχος του New England Journal of Medicine –ενός από τα κορυφαία ιατρικά επιστημονικά περιοδικά– ένα άρθρο εξιστορεί την πορεία ενός ανασφάλιστου με καρκίνο προς τον σίγουρο θάνατο, αφού δεν είχε πού να απευθυνθεί όταν είχε τα πρώτα συμπτώματα και δεν έχει τη δυνατότητα να λάβει θεραπεία. Ο συντάκτης του άρθρου, μπροστά στο γεγονός ότι 45.000 Αμερικανοί πεθαίνουν κάθε χρόνο επειδή είναι ανασφάλιστοι, καλεί τους γιατρούς να τιμήσουν τον όρκο που έδωσαν, βοηθώντας τους φτωχούς και τους ανήμπορους, και προτρέπει τις επιστημονικές εταιρίες να απαιτήσουν την καθολική πρόσβαση στις υπηρεσίες Υγείας. Ο τίτλος του άρθρου είναι Dead Man Walking (Ένας νεκρός περπατάει), έκφραση που ακούγεται όταν ο μελλοθάνατος βαδίζει προς την εκτέλεση…Είναι υπερβολή να πούμε ότι όσα έχει κάνει και όσα ετοιμάζεται να κάνει το πρωτοπαλίκαρο της τρόικας, ο υπουργός Υγείας, μετατρέπουν έναν ολόκληρο λαό σε μελλοθάνατους; Αν μαθαίναμε ότι σε κάποια χώρα το 30% των κατοίκων είναι ανασφάλιστοι, η παιδική θνησιμότητα αυξάνεται, χρόνιοι πάσχοντες δεν μπορούν να πάρουν τα φάρμακά τους, νέοι άνθρωποι αυτοκτονούν ή πεθαίνουν επειδή έβαλαν μαγκάλι για να ζεσταθούν, οι νέοι γιατροί φεύγουν στο εξωτερικό και η κυβέρνηση –ενώ συμβαίνουν αυτά– κλείνει ή υποβαθμίζει νοσοκομεία, αυξάνει τη συμμετοχή στα φάρμακα, θεσμοθετεί χαράτσια, θέτει το υγειονομικό προσωπικό σε διαθεσιμότητα, πώς θα χαρακτηρίζαμε την κατάσταση; Γενοκτονία; Καταστροφή; Εμφύλιο πόλεμο;
Παρά τις υπαρκτές αντιδράσεις, ο υπουργός Υγείας περιφέρεται στα κανάλια κυνικός, με ύφος κατά συρροή ψυχοπαθούς δολοφόνου, σίγουρος και αποφασισμένος να κάνει πράξη τα όσα προστάζουν τα τροϊκανά αφεντικά του, έχοντας φυσικά την πολύτιμη συμπαράσταση ΜΜΕ, «επιστημόνων» και των κατά τόπους κυβερνητικών αντιπροσώπων.
Σχέδιο διεξόδου
Ακριβώς επειδή το διακύβευμα, αυτή τη στιγμή, δεν είναι μόνο η σωτηρία του ενός ή του άλλου νοσοκομείου ή η μονιμότητα αυτού ή του άλλου εργαζόμενου, αλλά το ίδιο το δικαίωμα του ελληνικού λαού στην Υγεία, ο αγώνας ενάντια στα κυβερνητικά σχέδια πρέπει να εμπλουτιστεί, να μπολιαστεί με σχέδιο, με στόχους, με ένα μεγάλο όραμα διεξόδου, για το Σύστημα Δημόσιας Υγείας και Περίθαλψης που αξίζει ο λαός μας.
Με οδηγό ένα τέτοιο όραμα και σχέδιο διεξόδου μπορούν να ενωθούν οι εργαζόμενοι στην Υγεία με τον σκληρά δοκιμαζόμενο λαό μας. Ορισμένες σκέψεις σε αυτήν την κατεύθυνση θα μπορούσαν να είναι οι παρακάτω:
– Να διακηρυχθεί σε όλους τους τόνους και με όλους τους τρόπους ότι η χώρα βρίσκεται σε ανθρωπιστική κρίση και να καταγγελθεί η κυβέρνηση ως αυτουργός αυτής της κατάστασης. Όλοι οι επιστημονικοί φορείς –αντί να παραμένουν βουβοί ή ακόμα χειρότερα να κάνουν δημόσιες σχέσεις για να διαφυλάξουν τα προνόμιά τους– οφείλουν να καταγγείλουν διεθνώς και στον ελληνικό λαό, με συγκεκριμένα στοιχεία και αριθμούς, αυτήν την κατάσταση. Είναι κατάντια των «έγκριτων» επιστημόνων μας, ξένοι οργανισμοί να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και οι ίδιοι να διαγκωνίζονται σε «επιτροπές σοφών» του υπουργείου για να ντύσουν με «επιστημονικό μανδύα» δολοφονικές αποφάσεις.
– Πρωταρχικό καθήκον η υπεράσπιση της ζωής και της υγείας του λαού μας. Κάλεσμα από πολιτικούς, συνδικαλιστικούς και επιστημονικούς φορείς για μαζική ανυπακοή στους νόμους και τα χαράτσια που στερούν το δικαίωμα στην περίθαλψη.
– Προσπάθεια για συζήτηση και ανταλλαγή εμπειριών και σκέψεων σε πανελλαδικό επίπεδο από κοινωνικά ιατρεία και δομές αλληλεγγύης. Συζήτηση για τα νέα πρότυπα στις σχέσεις γιατρών και ασθενών μακριά από τον χρηματισμό και την «αυθεντία» του επιστήμονα, για τον βασικό ρόλο που έχουν στην προάσπιση της υγείας οι νοσηλευτές, οι κοινωνικοί λειτουργοί, οι ψυχολόγοι. Εξαγωγή συμπερασμάτων για ένα καινούργιο Σύστημα Υγείας σε μια καινούργια Ελλάδα.
– Πανελλαδικός συντονισμός και αλληλοενημέρωση όλων των τοπικών κοινωνιών και των επιτροπών αγώνα που όλο αυτόν τον καιρό αγωνίζονται ενάντια στην υποβάθμιση της υγειονομικής τους περίθαλψης. Κοινές πρωτοβουλίες ενάντια στον κοινό εχθρό. Συζήτηση για τις κατά τόπους υγειονομικές ανάγκες και ιδιαιτερότητες.
– Κάλεσμα στους νέους επιστήμονες να μείνουν στη χώρα και να παλέψουν για ένα διαφορετικό σύστημα υγείας όπου η φιγούρα του αργόσχολου, του επιστημονικά ανεπαρκή και του φιλοχρήματου θα είναι παρελθόν. Να ανοίξει, επιτέλους, με ειλικρίνεια η συζήτηση μέσα στους επαγγελματίες της Υγείας για τις παθογένειες του «παλιού, καλού» ΕΣΥ.
– Όλες οι πολιτικές, συνδικαλιστικές και επιστημονικές δυνάμεις αυτού του τόπου, και ο καθένας επαγγελματίας στο χώρο της Υγείας ξεχωριστά πρέπει να ενωθούν σε ένα σκοπό: Να σταματήσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα η ανθρωπιστική καταστροφή της χώρας. Να φύγει αυτή η εθελόδουλη κυβέρνηση. Να σωθεί ο λαός μας. Να σωθεί ο μελλοθάνατος…
* Ο Χριστόδουλος Δολαψάκης είναι παθολόγος στο νοσοκομείο Ιεράπετρας
51% αυξήθηκε η βρεφική θνησιμότητα, οι θάνατοι δηλαδή βρεφών κάτω του ενός έτους, μεταξύ 2008 και 2011
11,5% και 40% αντίστοιχα αυξήθηκε η θνησιμότητα από αυτοκτονίες και ανθρωποκτονίες στον γενικό πληθυσμό μεταξύ 2007 και 2010
11,6% αύξηση των ατόμων με προβληματική χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών (και κύρια ουσία κατάχρησης την ηρωίνη), μεταξύ 2008 και 2010. Στην ηλικιακή ομάδα των εξαρτημένων ατόμων ηλικίας 35-64 ετών η αντίστοιχη αύξηση φτάνει το 88%.
2,48 και 2,5 φορές αντίστοιχα αυξήθηκε ο επιπολασμός της κατάθλιψης και της αυτοκτονικότητας μέσα στα χρόνια 2008-2011 (Αποτελέσματα τριών πανελλαδικών τηλεφωνικών ερευνών)
16,2% μείωση της συνολικής ιδιωτικής δαπάνης υγείας σε απόλυτες τιμές μεταξύ 2008-2010 (Η ιδιωτική δαπάνη υγείας στη χώρα μας σε συγκρίσιμες τιμές για πρώτη φορά έπειτα από μια δεκαετή πορεία συνεχούς αύξησης, 1998-2008, παρουσιάζει σαφή κάμψη
37% αυξήθηκαν οι ασθενείς οι νοσηλευθέντες στα δημόσια νοσοκομεία μεταξύ 2009-2011.
4,5% και 28% αύξηση θνησιμότητας από αυτοκτονίες και κατάχρηση αλκοόλ αντίστοιχα, φέρνει μια αύξηση της ανεργίας κατά 3%, βάσει ευρωπαϊκών δεδομένων.
