1) Πουλάς τα δικαιώματα νικελίου στην Goldman Sachs για 15.000 δολάρια, την ώρα που η τιμή τους στην αγορά είναι 50.000. Μισό δισεκατομμύριο κάτω, δεν πρέπει να σου χαλάει τη διάθεση.
2) Βάζεις ένα δικό σου παιδί εκεί-πατέρα του μετέπειτα Υπ. Περιβάλλοντος, λέγε με Σκρέκα. Εκείνος δίνει στον εαυτό του 9.000 ευρώ τον μήνα, βάζει μέσα τη νύφη και τον συμπέθερο του γιατί, είπαμε, το κράτος μάς ανήκει. Επί ημερών του παιδιού σου, η εταιρεία μπαίνει μέσα 100 μύρια τον χρόνο, αλλά δεν θα χαλάσουμε τις καρδιές μας για ψωροδίφραγκα.
3) Όταν βλέπεις ότι η εταιρεία πάει να πέσει έξω και να καταστραφεί, δεν μασάς, έχεις ακόμα. Συνεχίζεις τα ρουσφέτια, κάνεις προαγωγές και δεν εκπονείς κανένα σχέδιο διάσωσης.
4) Ε, εντάξει, άμα φτάσει ο κόμπος στο χτένι, κόβεις δώρα, μειώνεις μισθούς στο 40%, μειώνεις την παραγωγή, γιατί τι το θες το νικέλιο; Σάμπως είναι πολύτιμο για την παραγωγή μπαταριών σε ηλεκτρικά αυτοκίνητα; Μήπως η εταιρεία ελέγχει το 90% των κοιτασμάτων νικελίου στην Ευρώπη; Ο Έλον Μάσκ τι θα γίνει; Κλέφτης;
5) Και αν δεις ότι οι εργαζόμενοι αντιδρούν και το πηγαίνουν το θέμα δικαστικά, κάνεις το εξής απλό:
Τους αφήνεις σε διαδικασία διαβούλευσης και ενημέρωσης από τον εργοδότη, εν προκειμένω τον ειδικό εκκαθαριστή. Δεν αγχώνεσαι, το ‘χεις.
Μάλιστα, αν σου ‘ρθουν και στο Υπουργείο, τους λες ότι όντως δεν έγινε ουσιαστική διαβούλευση και τους βοηθάς να αναστείλουν τη διαδικασία εκποίησης.
ΕΔΩ θέλει λίγη προσοχή: δεν κάνεις το ίδιο αν το όνομα του εργοδότη ξεκινά από ΛΑΥΡΕ και τελειώνει σε ΝΤΙΑΔΗΣ. Μεγάλη προσοχή.
Πηγαίνουν, λοιπόν να καταθέσουν ασφαλιστικά μέτρα. Λες στην εργοδοτική πλευρά να ζητήσει αναστολή γιατί θέλει να γίνει ουσιαστική διαβούλευση με τους εργαζόμενους και μπλα μπλα, σοσιαλισμός και άλλα τέτοια. Ε-Λ-Ε-Ο-Σ, αλλά παραμένεις ψύχραιμος.
Εν τω μεταξύ εσύ βγάζεις απ’ το συρτάρι τροπολογία που σου ‘χει συντάξει ο ΣΕΒ, εεεε, οι υπηρεσιακοί παράγοντες εννοώ, την περνάς βράδυ, προλαβαίνεις τη δικαιοσύνη στο νήμα, γιατί είσαι επιτελικός και έχεις και μάνικα.
Πηγαίνουν μετά στο δικαστήριο οι εργαζόμενοι και ζητάς να τηρηθεί ο νόμος. Δημοκρατία έχουμε.
6) Μετά έρχεται το καλύτερο. Πας στη Βουλή θριαμβευτής! Αραδιάζεις νούμερα. Πίνακες, διαγράμματα. Λες ότι ρε παιδιά, δεν βγαίνει το πράγμα. Έχουμε μια χώρα να σώσουμε.
Αν δεις ότι το πράγμα ζορίζει επικαλείσαι λεφτόδεντρα, capital controls, Ερντογάν, πρόσφυγες, την Μαρέβα που είναι υπέρκομψη κ.ά.
Έχεις καθαρίσει με εργαζόμενους, περιβαλλοντικές χαζομάρες, έχεις κάνει μια βιομηχανία λουκούμι και περιμένεις να έρθει ο επενδυτής. Επειδή όμως είσαι φι(λε)λέσπλαχνος, λες στον νέο εργοδότη, αν το κρίνει αναγκαίο, να κρατήσει τους παλιούς εργαζόμενους και ας τους δώσει ό,τι μισθό θέλει. Ελεύθερη αγορά έχουμε, δεν είμαστε σοβιετία.
Τώρα, μπορείς να ξεκουραστείς. Άλλωστε και ο θεός ξεκουράστηκε την 7η μέρα.
Το παρόν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Τα πρόσωπα, τα ονόματα και οι καταστάσεις είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα είναι τελείως συμπτωματική και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα
Γιάννης Μπαμπαδημας, fb
