Η ηγεσία της ΠΟΕ ΥΠΠΟ έχει ξεχάσει (ή δεν έμαθε ποτέ) ότι ο πολιτισμός αποτελεί δημόσιο αγαθό και όχι φόντο σε αφίσα του ΕΟΤ…
Tης Δέσποινας Κουτσούμπα
Όσο πιο πλούσιο είναι ένα συνδικαλιστικό όργανο, τόσο πιο φτωχός είναι ο πολιτικός του λόγος; Τουλάχιστον, έτσι, αποδείχθηκε στην πολυτελή αίθουσα του ξενοδοχείου Imperial, όπου πραγματοποιήθηκε το 10ο Συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας του ΥΠΠΟ. Όσος ήταν ο «πλούτος» των επιδοτήσεων που απολάμβαναν συγκεκριμένα σωματεία του ΥΠΠΟ, τόσο φτωχή αποδείχθηκε η «συγκομιδή» σε αιτήματα για τον πολιτισμό, σε σκέψεις και προτάσεις για την πολιτιστική κληρονομιά και την καλλιτεχνική δημιουργία.
Όταν ο κ. Γερουλάνος, ως νέος υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού (αλλά και Αθλητισμού και κρατικών Μέσων Ενημέρωσης), βρέθηκε στη δύσκολη θέση από το βήμα της Βουλής να «αιτιολογήσει» αυτή την αφύσικη συνύπαρξη, κατέφυγε σε κοινοτοπίες του τύπου: «Να αποδείξουμε σε μας τους ίδιους και να αναδείξουμε σε όλο τον κόσμο, με την ποιότητα που μας αξίζει, το ποιοι πραγματικά είμαστε: την ταυτότητά μας».
Δεν ήξερε, όμως, ότι οι κυβερνητικοί συνδικαλιστές (που ελέγχουν την απόλυτη πλειοψηφία της ΠΟΕ-ΥΠΠΟ) όχι μόνο θα αποδέχονταν τη «σύζευξη πολιτισμού και τουρισμού», αλλά θα διατύπωναν και προτάσεις για την υλοποίησή της – επ’ ωφελεία, πάντα, των συναδέλφων τους. Προτάσεις ποιότητας… του επιπέδου: «Η χρήση ψηφιακής τεχνολογίας και η δημιουργία ολογραμμάτων αρχαιολογικών χώρων και μνημείων στο Διαδίκτυο, που θα αποφέρει σημαντικά έσοδα στον προϋπολογισμό του ΥΠΠΟ, σημαντικό ποσοστό των οποίων θα μοιράζεται ως πρόσθετη αμοιβή στους συναδέλφους» (sic).
Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς; Την «έξυπνη» χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας στην υπηρεσία του… επιδόματος; Την ιδέα να κόβουμε εισιτήρια για διαδικτυακή επίσκεψη σε ολόγραμμα αρχαιολογικού χώρου; Την άγνοια για τον πλούτο της πληροφορίας που σήμερα προσφέρεται δωρεάν στο Διαδίκτυο; Ας μην τους αδικούμε τους ανθρώπους, προσπαθούν κι αυτοί να προσαρμοστούν στην «ηλεκτρονική διακυβέρνηση» του G. Papandreou του νεότερου…
Άλλωστε, όπως αναφέρουν παρακάτω στο μνημειώδες κείμενό τους, «το χιλιοειπωμένο “πολιτισμός βαριά βιομηχανία της χώρας” αποκτά υπόσταση με τέτοιες προτάσεις ανάπτυξης (σ.σ. όπως η παραπάνω!) και όταν έχεις ξεκαθαρισμένους τους στόχους ενός υπουργείου». Για το υπουργείο δεν ξέρουμε, αλλά για την ΠΟΕ ΥΠΠΟ ο στόχος είναι ξεκαθαρισμένος: η (στα όρια της γελοιότητας) ενεργητική στήριξη της κυβερνητικής πολιτικής στο χώρο του πολιτισμού…
Με τέτοιες φαεινές ιδέες, βέβαια, αδικούν τους ίδιους τους εργαζόμενους που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν. Όσους και όσες δίνουν καθημερινά (μικρές και μεγάλες) μάχες για δημόσια μνημεία και μουσεία ανοιχτά σε όλους, για μια άλλη οπτική στην ιστορία και την κοινωνική οργάνωση, για τη στήριξη και τη διάχυση της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας. Μπορεί η ΠΟΕ ΥΠΠΟ να έχει ξεχάσει (ή και να μην έμαθε ποτέ) ότι ο πολιτισμός αποτελεί δημόσιο αγαθό και όχι φόντο σε αφίσα του ΕΟΤ, είμαστε όμως εδώ για να το θυμίζουμε!
