«Ήρθαν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα»
Μάχη με τη γραφειοκρατία και τις «υψηλές σκοπιμότητες» δίνουν πέντε ταβερνιάρηδες του Σχινιά, ώστε να προσαρμοστούν στους σχεδιασμούς και τις προδιαγραφές που αποφάσισε πέρυσι η Eλληνική Βουλή για το Πάρκο του Μαραθώνα και να συνεχίσουν να λειτουργούν στο χώρο.
Στην ανοιχτή επιστολή που έστειλαν στον πρωθυπουργό και τους αρμόδιους υπουργούς κάνουν λόγο για αλαζονεία και «ετσιθελισμό» διαφόρων φορέων, για έλλειψη πολιτικής βούλησης, με δεδομένη την ύπαρξη νομικού πλαισίου που ορίζει προθεσμία τριών μηνών προκειμένου να μετεγκατασταθούν οι ταβέρνες στα Κέντρα Εξυπηρέτησης Λουομένων (ΚΕΛ) του Πάρκου Μαραθώνα. Εκφράζουν μάλιστα και την πικρία τους, που αντιμετωπίζονται ως ανεπιθύμητοι «Iνδιάνοι ιθαγενείς» από τον νέο εισβολέα και κατακτητή τους.
«Πρόκειται για ένα μεθοδευμένο σχέδιο (κυρίως ξενοδοχειακών συμφερόντων της περιοχής και όχι μόνον) με πρόσβαση και ουρά σε κρατικούς φορείς και ο νοών νοείτω. Τα συμφέροντα των “αρπακτικών” της θαλάσσιας περιοχής του Σχινιά εστιάζονται στην ενοικίαση των ξαπλωστρών κατά μήκος της παραλίας, στη δημιουργία θαλάσσιων αθλητικών παιχνιδιών, κέντρων διασκέδασης κ.ά. Είναι, άλλωστε, γνωστό ότι το περιβαλλοντικό “χρυσωρυχείο” Σχινιά το επισκέπτονται πάνω από 15.000 άτομα κάθε Σαββατοκύριακο και πάνω από 3.000 καθημερινά, κατά την καλοκαιρινή περίοδο».
Παρά το γεγονός ότι έχουν παρουσιαστεί και έχουν εγκριθεί από τα αρμόδια όργανα του υπουργείου πλήρη αρχιτεκτονικά σχέδια μετατροπής των υφισταμένων ταβερνών σε ομοιόμορφα καλλωπισμένα αναψυκτήρια ή εναλλακτικά την κατασκευή νέων κτιρίων ΚΕΛ 50-70τ.μ., υψηλού κόστους, το οποίο θα επωμισθούν οι ίδιοι, το πράγμα σκάλωσε στον Φορέα στο Σχινιά, του οποίου ο διορισμένος πρόεδρος αρνείται πεισματικά και επί μακρόν να συζητήσει μαζί τους.
Η εχθρική συμπεριφορά του προέδρου κορυφώθηκε με τη μη εφαρμογή του Ν.4280/2014 για τη μετεγκατάστασή τους και προσπάθησε με διάφορα τυπικά και νομικά προσκόμματα να τον ακυρώσει.
Ως αντιστάθμισμα στην εφαρμογή του Ν.4280 έβγαλε μέσα από τα αραχνιασμένα συρτάρια παλιές αποφάσεις κατεδάφισης των ταβερνών, η οποία θα ήταν ούτως ή άλλως ευκολότερη μετά τη μετεγκατάστασή τους.
Στην επιστολή τους οι ταβερνιάρηδες απευθύνουν έκκληση να αναλάβουν φρέσκα, ευσυνείδητα και ανοιχτά μυαλά τη διαχείριση του Φορέα, άνθρωποι με περιβαλλοντική συνείδηση και αγαπητοί στους κατοίκους της περιοχής και διαβεβαιώνουν ότι και οι ίδιοι, ως άνθρωποι που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε αυτό το δάσος και το διαφύλαξαν από δεκάδες πυρκαγιές, σκοπεύουν να παραμείνουν πιστοί θεματοφύλακές του.
Ζαχαρίας Ρουστάνης
