Του Γιώργου Βοϊκλή
Απ’ την κουβέντα που γίνεται για τα μέτρα αντιμετώ πισης της δημοσιονομικής κρίσης, μου δημιουργήθηκαν πολλές απορίες. Μία από αυτές αφορά τα κοινά μέτρα για τους εργαζομένους στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα.
Για παράδειγμα: Μπορείτε να μου εξηγήσετε σε τι θα ωφεληθεί το Δημόσιο από το κόψιμο του λεγόμενου δέκατου τέταρτου μισθού από τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα; Εκτός αν το κάνει για να μην αισθάνονται αδικημένοι οι του Δημοσίου. Σ’ αυτή την περίπτωση, όμως, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις που δεν θα τον δώσουν στους υπαλλήλους τους,θα πρέπει να τον αποδώσουν στο κράτος.
Γιατί στα μέτρα που μας επιβάλλει η Ε.Ε. για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης περιλαμβάνονται η απελευθέρωση των απολύσεων και η προώθηση των «ευέλικτων μορφών απασχόλησης» στον ιδιωτικό τομέα.
Πώς θα βελτιωθούν τα δημοσιονομικά μας με την αύξηση της ανεργίας και τη μείωση των εισοδημάτων των εργαζομένων στις ιδιωτικές επιχειρήσεις;
Σκέφτομαι, λοιπόν, μήπως, -λέω μήπως- κάτι άλλο κρύβουν όλα αυτά τα περί μεγάλης και επείγουσας κρίσης ή, έστω, μήπως βρήκαν την ευκαιρία, αφού βρήκαν τον παπά, να μας θάψουν όλους;
