Δεν υποτιμούμε καθόλου τη δουλειά που κάνει σε ένα τμήμα της εργατικής τάξης και των εργαζομένων το ΠΑΜΕ. Ούτε υποτιμούμε τη μαζικότητα που είχε η συγκέντρωση και η πορεία που διοργάνωσε στην Αθήνα και αλλού.
Στεκόμαστε κριτικά στην άρνησή του να συνεργαστεί, να συντονιστεί και να περπατήσει από κοινού με το υπόλοιπο κομμάτι του μαχόμενου κινήματος, να το αγνοεί τόσο επιδεικτικά, σε μια εποχή, μάλιστα, που χρειάζεται η μεγαλύτερη δυνατή ενότητα και δύναμη κρούσης για να αντιμετωπιστεί η επίθεση της αστικής τάξης και του κεφαλαίου.
Στεκόμαστε κριτικά στη συστηματική στάση του να διοργανώνει ξεχωριστές συγκεντρώσεις και πορείες που αρχίζουν και τελειώνουν με ξεχωριστή γρηγοράδα και με τις φημολογίες που σπέρνει ότι ετοιμάζονται προβοκάτσιες (όχι γιατί τέτοιες δεν υπάρχουν ή δεν θα υπάρξουν, αλλά γιατί δεν χαρακτηρίζει τον κομμουνιστή ο αναχωρητισμός από τον τόπο όπου λαϊκές μάζες διαδηλώνουν και οι αστυνομικές δυνάμεις χτυπούν και συλλαμβάνουν).
Στεκόμαστε κριτικά στην αδυναμία να εκτιμήσει τη μαζικότητα, τη διάθεση, τον παλμό μιας πορείας μεγαλύτερης από τη δική του και μάλιστα να την «σβήνει» από την πληροφόρησή του, από την ενημέρωση του κόσμου του και να βάζει… υγειονομικές ζώνες απέναντί της.
Στεκόμαστε κριτικά απέναντι στο ΠΑΜΕ που δεν βάζει ως αιχμή το αίτημα να φύγει ετούτη η επικίνδυνη και αντιλαϊκή κυβέρνηση-φερέφωνο της τρόικας. Στην κεντρική ομιλία του ΠΑΜΕ που έκανε ο Γιώργος Σκιαδιώτης, μεταξύ άλλων, τόνισε: «Αλήθεια, όσοι μας καλούν να περιορίσουμε τον αγώνα ως το να φύγει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τι προτείνουν να μπει στη θέση της; Χαλίφης στη θέση του χαλίφη; Να φύγει ο Μουμπάρακ, όπως έγινε στην Αίγυπτο και να έρθει ένας άλλος Μουμπάρακ; Το πρόβλημα για το λαό δεν είναι να αλλάξει το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης και να παραμείνουν στη θέση τους τα μονοπώλια, αλλά να αλλάξει χέρια η εξουσία». Τι να θαυμάσουμε στον συλλογισμό αυτό, ας μην μένουμε μόνο στο ότι η άποψη αυτή δεν αφήνει περιθώρια για διεξαγωγή συνεχούς πολιτικού αγώνα. Μέχρι τη στιγμή που θα μπορεί να πάρει ο λαός την εξουσία, το κίνημα καταδικάζεται σε γενικολογίες και σε κινητοποιήσεις που δεν θα δημιουργούν δυναμική, δεν θα κλονίζουν την κυβέρνηση ώστε να ανατραπούν τα πολιτικά δεδομένα. Αυτή τη στιγμή κεντρικός στόχος της πάλης είναι να ανατραπεί το Μνημόνιο και η τρόικα, η κυβέρνηση και όλο το πολιτικό σύστημα που τα στηρίζει και έτσι να ανοίξει ο δρόμος για πιο βαθιές αλλαγές και τομές. Ο αντικυβερνητικός αγώνας είναι μια αιχμή που δεν πρέπει να εγκαταλείψουν οι κομμουνιστές, γιατί τάχα ακόμα δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να αλλάξει χέρια η εξουσία. Αυτά ήταν κάποτε αλφαβήτα για το αριστερό κίνημα, κι όμως έχουν ξεχαστεί εντελώς από σημερινό ΚΚΕ.
Γιατί το ΠΑΜΕ δεν παραμένει στο Σύνταγμα και αμέσως μόλις φτάσει εκεί φεύγει προς τους Στύλους Ολυμπίου Διός; Για τον κίνδυνο επεισοδίων; Μα αν παραμείνει εκεί, τα επεισόδια θα γίνουν αλλού, εκτός αν η κυβέρνηση αποφασίσει να χτυπήσει και τη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ. Όμως η κυβέρνηση έχει δείξει ότι δεν θέλει συγκέντρωση-λαοθάλασσα στο Σύνταγμα.
Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του…
Στεκόμαστε κριτικά στη συστηματική στάση του να διοργανώνει ξεχωριστές συγκεντρώσεις και πορείες που αρχίζουν και τελειώνουν με ξεχωριστή γρηγοράδα και με τις φημολογίες που σπέρνει ότι ετοιμάζονται προβοκάτσιες (όχι γιατί τέτοιες δεν υπάρχουν ή δεν θα υπάρξουν, αλλά γιατί δεν χαρακτηρίζει τον κομμουνιστή ο αναχωρητισμός από τον τόπο όπου λαϊκές μάζες διαδηλώνουν και οι αστυνομικές δυνάμεις χτυπούν και συλλαμβάνουν).
Στεκόμαστε κριτικά στην αδυναμία να εκτιμήσει τη μαζικότητα, τη διάθεση, τον παλμό μιας πορείας μεγαλύτερης από τη δική του και μάλιστα να την «σβήνει» από την πληροφόρησή του, από την ενημέρωση του κόσμου του και να βάζει… υγειονομικές ζώνες απέναντί της.
Στεκόμαστε κριτικά απέναντι στο ΠΑΜΕ που δεν βάζει ως αιχμή το αίτημα να φύγει ετούτη η επικίνδυνη και αντιλαϊκή κυβέρνηση-φερέφωνο της τρόικας. Στην κεντρική ομιλία του ΠΑΜΕ που έκανε ο Γιώργος Σκιαδιώτης, μεταξύ άλλων, τόνισε: «Αλήθεια, όσοι μας καλούν να περιορίσουμε τον αγώνα ως το να φύγει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τι προτείνουν να μπει στη θέση της; Χαλίφης στη θέση του χαλίφη; Να φύγει ο Μουμπάρακ, όπως έγινε στην Αίγυπτο και να έρθει ένας άλλος Μουμπάρακ; Το πρόβλημα για το λαό δεν είναι να αλλάξει το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης και να παραμείνουν στη θέση τους τα μονοπώλια, αλλά να αλλάξει χέρια η εξουσία». Τι να θαυμάσουμε στον συλλογισμό αυτό, ας μην μένουμε μόνο στο ότι η άποψη αυτή δεν αφήνει περιθώρια για διεξαγωγή συνεχούς πολιτικού αγώνα. Μέχρι τη στιγμή που θα μπορεί να πάρει ο λαός την εξουσία, το κίνημα καταδικάζεται σε γενικολογίες και σε κινητοποιήσεις που δεν θα δημιουργούν δυναμική, δεν θα κλονίζουν την κυβέρνηση ώστε να ανατραπούν τα πολιτικά δεδομένα. Αυτή τη στιγμή κεντρικός στόχος της πάλης είναι να ανατραπεί το Μνημόνιο και η τρόικα, η κυβέρνηση και όλο το πολιτικό σύστημα που τα στηρίζει και έτσι να ανοίξει ο δρόμος για πιο βαθιές αλλαγές και τομές. Ο αντικυβερνητικός αγώνας είναι μια αιχμή που δεν πρέπει να εγκαταλείψουν οι κομμουνιστές, γιατί τάχα ακόμα δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να αλλάξει χέρια η εξουσία. Αυτά ήταν κάποτε αλφαβήτα για το αριστερό κίνημα, κι όμως έχουν ξεχαστεί εντελώς από σημερινό ΚΚΕ.
Γιατί το ΠΑΜΕ δεν παραμένει στο Σύνταγμα και αμέσως μόλις φτάσει εκεί φεύγει προς τους Στύλους Ολυμπίου Διός; Για τον κίνδυνο επεισοδίων; Μα αν παραμείνει εκεί, τα επεισόδια θα γίνουν αλλού, εκτός αν η κυβέρνηση αποφασίσει να χτυπήσει και τη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ. Όμως η κυβέρνηση έχει δείξει ότι δεν θέλει συγκέντρωση-λαοθάλασσα στο Σύνταγμα.
Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του…
Ρ. Ρ.
Σχόλια
