Δημοσιεύουμε σήμερα ένα χρονογράφημα βασισμένο σε κάποιες σκληρές φωτογραφίες, που «μιλούν» εξίσου δυνατά με τις λέξεις του συγγραφέα. Και μας επιτρέπουν να καταλάβουμε όχι μόνο τι έχουν υποστεί, αλλά και τι νιώθουν εκατομμύρια Κούρδοι. Επειδή κι αυτό το στοιχείο, δηλαδή τα αισθήματα και το φρόνημα ενός λαού, είναι σημαντικό, ιδίως σε περιόδους γενικευμένης αναταραχής και βαρβαρότητας, όπως η σημερινή. Τα στοιχεία αυτά μας βοηθούν να κατανοήσουμε μια πραγματικότητα: ό,τι και να δοκιμάσουν οι καταπιεστές, ένας λαός με αυτογνωσία και κουράγιο δεν μπορεί να υποταχθεί, πόσο μάλλον να εξοντωθεί.
Όχι στη Δευτέρα Παρουσία: εδώ θα πληρώσετε
Του Χάικο Μπαγκντάτ*
Τα καλά νέα τα ανακοίνωσε ο καπάτσος υπουργός Εσωτερικών μας, ο κύριος Εφκάν Αλά: Η επιχείρηση στην Τσίζρε ολοκληρώθηκε με επιτυχία! Τώρα μπορούμε να είμαστε όλοι ήσυχοι. Κάθε Τούρκος πολίτης μπορεί πια να κοιμάται ήρεμος και να νοιώθει περήφανος για το στρατό του, την αστυνομία του, τις Eιδικές Δυνάμεις Χωροφυλακής (JÖH), τις Ειδικές Δυνάμεις Αστυνομίας (PÖH) κ.ο.κ. Αφήστε δε που φόρεσε και τα γυαλιά σε όλες εκείνες τις τυραννικές εξουσίες άλλων κρατών που με κάθε ευκαιρία τους τα ψέλνουμε, αποκαλύπτουμε τις βαρβαρότητές τους κ.ο.κ. Διότι αυτοί που μας κυβερνούν «αγαπούν το δημιούργημά Του, αγαπούν τον ίδιο τον Δημιουργό»! Διότι αυτοί που μας κυβερνούν γνωρίζουν καλά τι θα πει φόβος Θεού. Διότι ξέρουν τι σημαίνει Δευτέρα Παρουσία. Διότι πιστεύουν στο δίκαιο του δούλου του Θεού, στην προστασία της ιδιωτικής ζωής, στην ιερότητα των παιδιών, στο δίκαιο του αθώου…! Πιστεύουν ότι ο Παράδεισος απλώνεται κάτω από τα πόδια των μανάδων, πως το κλάμα του μωρού θυμίζει άγγελο… Πιστεύουν στη ζωή και στον άνθρωπο! «Δώσε ζωή στον άνθρωπο για να ανθίσει το κράτος», κηρύττουν. Είναι πιστοί. Αν στενάξει ένας αθώος οπουδήποτε στη γη, δακρύζουν. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που τους εμπιστευτήκαμε τη μοίρα μας. Μόνο περήφανοι θα μπορούσαμε να νιώθουμε.
Ο Πρόεδρός μας Ταγίπ Ερντογάν, που κουβαλάει όλες τις αρετές πάνω του και κάθε που ανοίγει το στόμα του μιλάει για αξίες και για πίστη, πριν από λίγες μέρες συγκινήθηκε πάλι, καθώς μιλούσε για τη νίκη μας. Μόλις είχε πάρει ένα μήνυμα από την περιοχή.
Ένα μήνυμα με αυτή τη φωτογραφία:
Οι Κούρδοι που ζούσαν σ’ αυτό μάλλον το έχουν εγκαταλείψει προ πολλού. Aφού oı 100 από τις 120 χιλιάδες Κούρδους της Τσίζρε είχαν υποχρεωθεί να μετακινηθούν.
Ο Ερντογάν μας είπε πως δεν εξαναγκάστηκαν να φύγουν από ’κεί, όχι. Απλά άλλαξαν τόπο διαμονής. Και το σπλαχνικό μας κράτος, για κάθε πολίτη που ξεσπιτώθηκε, πήρε όλα τα μέτρα που χρειαζόταν για να τον βοηθήσει. Στη φωτογραφία βλέπουμε δυο αστυνομικούς των ειδικών δυνάμεων με αυτόματα στα χέρια και μάσκες στο πρόσωπο να στέκονται κρατώντας την τουρκική σημαία μπροστά στο διάτρητο από σφαίρες σπίτι ενός Κούρδου, στον τοίχο του οποίου έχουν γράψει: «Σε Αγαπάμε Ψηλέ». Ο Ερντογάν λοιπόν κατά την ομιλία του είπε με τρεμάμενη φωνή: «Χτες μου έστειλαν ένα μήνυμα με μια φωτογραφία. Δύο άνδρες των ειδικών δυνάμεων. Έγραφε “Προχώρα Ψηλέ. Είμαστε μαζί σου”. Συγκινήθηκα. Μαζί με τα όπλα κρατούσαν στα χέρια και την τουρκική σημαία. Και πίσω στον τοίχο το ίδιο μήνυμα. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν πίστη βαθιά. Πιστεύουν πως ναι, αξίζει να μαρτυρήσει κανείς γι’ αυτά τα χώματα, γι’ αυτό το έθνος…». Όσοι Κούρδοι ζουν σ’ αυτή τη χώρα είδαν τη φωτογραφία. Προχώρα Ψηλέ, προχώρα…
Μήνυμα από την περιοχή σαφώς και δεν πήρε μόνο ο Ερντογάν. Οι μασκοφόροι αστυνομικοί ανέβασαν στο διαδίκτυο και άλλες φωτογραφίες και βίντεο. Σε μία από αυτές βλέπουμε τι γράφει πάνω στον τοίχο ενός άλλου σπιτιού:
«Μπάσταρδοι των Αρμένηδων»
Και σε ένα από τα βίντεο που ανέβασαν στο διαδίκτυο βλέπουμε ένα τεθωρακισμένο να περιφέρεται στους δρόμους της Τσίζρε και τα μεγάφωνα του να διατυμπανίζουν: «Είστε όλοι μπάσταρδοι των Αρμένηδων. Θα ψοφήσετε».
Σε μια άλλη φωτογραφία φαίνεται άλλο ένα μήνυμα σε τοίχο:
«Αν είσαι Τούρκος περηφανέψου, αν όχι υπάκουσε»
Σε άλλη μία πάλι έγραφε:
«Τώρα θα μάθετε τι σημαίνει Τούρκος»
Σε όλους τους γκρεμισμένους τοίχους της ρημαγμένης πόλης είχαν γράψει:
«Το κράτος είναι εδώ»
Το άψυχο σώμα –και όχι η φωτογραφία– της μάνας Taybet που έχασε τη ζωή της από σφαίρες του κράτους έμεινε μέσα στη μέση του δρόμου για εφτά ολόκληρες μέρες:
Ο γιος της, ο Μεχμέτ Ινάν, μας είπε: «Όταν μιλήσαμε με την εισαγγελία και τις δυνάμεις ασφαλείας, μας είπαν πως μπορούμε να βγούμε με λευκή σημαία για να πάρουμε τη σορό της μητέρας μου. Όταν βγήκαμε όμως έξω, άρχισαν να μας πυροβολούν. Ο πατέρας μου, όταν βγήκε ξανά έξω να πάρει τη σορό, πυροβολήθηκε κι αυτός. Κατέφυγε πληγωμένος σε ένα από τα γύρω σπίτια. Πάνε δυο μέρες που δεν πήραμε νέα του. Δεν ξέρουμε αν ζει ή αν πέθανε.». Είπε ακόμα ο Μεχμέτ: «Για πολλή ώρα περίμενα με καρφωμένα τα μάτια στο σώμα της μάνας μου, να μην το φάνε τα άγρια σκυλιά»…
Η μάνα της 10χρονης Τσεμιλέ στέλνει και αυτή το δικό της μήνυμα στην ανθρωπότητα που συνεχίζει ακόμα να αναπνέει: «Το σπίτι μας βρίσκεται ψηλά. Ακούσαμε από την πόλη εκρήξεις και πυροβολισμούς. Βγήκαμε στην πόρτα για να δούμε τι γίνεται. Ξαφνικά άρχισαν να μας πυροβολούν. Καταφύγαμε στην αυλή. Η Τσεμιλέ έπεσε μπροστά μου. Για να την προστατεύσω από τις σφαίρες που έρχονταν κατά πάνω μας, τη σκέπασα με το σώμα μου. Όταν σηκώθηκα, είδα πως ήταν πληγωμένη. Φώναζα, ζητούσα βοήθεια… αλλά η Τσεμιλέ ξεψύχησε στα χέρια μου. Ξεψύχησε στα χέρια μου… Εκείνη τη νύχτα κοιμήθηκα σφίγγοντας το κορμί της κόρης μου πάνω στο στήθος μου»…
Έφτασε και η φωτογραφία του τρίμηνου βρέφους, του Μιράι… Για τα μάτια που ακόμα βλέπουν:
Αυτόπτες μάρτυρες δήλωσαν πως το βρέφος πυροβολήθηκε από ελεύθερους σκοπευτές καθώς η θεία του το κρατούσε στην αγκαλιά της και κατέβαινε τις σκάλες του σπιτιού τους, που βρίσκεται στο δεύτερο όροφο. Ειδοποίησαν αμέσως τις Πρώτες Βοήθειες και ζήτησαν ασθενοφόρο. Τους είπαν ότι το ασθενοφόρο θα βρίσκεται στη λεωφόρο Νουσαϊμπίν, 500 μέτρα πιο κάτω από το σπίτι, και να φέρουν το μωρό εκεί. Ο 80χρονος παππούς του Μιράι, ο Ραμαζάν Ιντσέ, και η γιαγιά του, η Ρουκιγιέ Ιντσέ, καθώς πήγαιναν το μωρό στο ασθενοφόρο με λευκή σημαία στα χέρια τους, πυροβολήθηκαν και έπεσαν στο έδαφος. Το μωρό ξεψύχησε μόλις έφτασε στο νοσοκομείο. Ο παππούς υπέκυψε στα τραύματά του παρά τις πρώτες βοήθειες που του δόθηκαν. Η γιαγιά μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο των Αδάνων.
Όλα αυτά έγιναν επί διακυβέρνησης αυτών των αχρείων, οι οποίοι είναι άξιοι ακόμα και να σκοτώσουν για την ιερότητα μιας τρίχας από τα μαλλιά της δικής τους γυναίκας. Και τώρα αλαλάζουν από χαρά πάνω στα συντρίμμια των κουρδικών πόλεων αυτοί, οι Πιστοί που μας κυβερνούν. Και ο Ερντογάν διατυμπανίζει τη συγκίνηση που του προκαλεί το μήνυμα που έλαβε από τους μασκοφόρους αστυνομικούς.
Κι ύστερα σου λένε πως πιστεύουν στο δίκαιο του δούλου του Θεού, στην προστασία της ιδιωτικής ζωής, στην ιερότητα των παιδιών, στο δίκαιο του αθώου… Πιστεύουν, λένε, πως ο Παράδεισος απλώνεται κάτω από τα πόδια των μανάδων, πως το κλάμα του μωρού θυμίζει άγγελο… Πιστεύουν, λένε, στη ζωή και στον άνθρωπο! Δίχως ίχνος ντροπής…
Μα το Θεό, το πήραμε το μήνυμα! Τα μάτια μας τα είδαν όλα! Τ’ αυτιά μας τα άκουσαν όλα! Κανείς δεν δικαιούται πλέον να παριστάνει πως δεν συνέβη τίποτα. Τα πτώματα των ανθρώπων που απλώσατε χέρι πάνω τους, ας είναι η καταστροφή σας.
Θα σας ζητήσουμε λογαριασμό… Σε όλες τις γλώσσες που ξέρουμε: στα κούρδικα, τα αρμένικα, τα λάζικα, τα τούρκικα, τα τσερκέζικα… Για τα μωρά, τα παιδιά, τις γυναίκες, τους γέρους… Για όλους εκείνους τους ανθρώπους: Θα πληρώσετε.
* Ο δημοσιογράφος Χάικο Μπαγκντάτ ζει και εργάζεται στην Κωνσταντινούπολη. Είναι γεννημένος το 1976 από μητέρα Ελληνίδα και πατέρα Αρμένη. Άρχισε να δημοσιογραφεί το 2002. Έκτοτε έχει εργαστεί σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά και έχει εκδώσει δύο βιβλία. Σήμερα γράφει στην ηλεκτρονική εφημερίδα Diken (www.diken.com.tr), όπου και δημοσιεύθηκε το παρόν κείμενο.
