Παράνομες αποφάσεις και εξαναγκασμός, σε έναν από τους σημαντικότερους Οργανισμούς της χώρας
Το Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών και Εξοικονόμησης Ενέργειας είναι ο εθνικός φορέας για την προώθηση των Ανανεώσιμων Πηγών, της Ορθολογικής Χρήσης και της Εξοικονόμησης Ενέργειας στη χώρα. Όπως αναφέρει στην ιστοσελίδα του, «στο σύγχρονο ενεργειακό τοπίο το ΚΑΠΕ δραστηριοποιείται δυναμικά, στο πλαίσιο της εθνικής και κοινοτικής πολιτικής και νομοθεσίας, για την προστασία του περιβάλλοντος και την αειφόρο ανάπτυξη. Στην πρωτοπορία των τεχνολογικών εξελίξεων υλοποιεί καινοτόμα έργα και σημαντικές δράσεις για τη διάδοση και εδραίωση των νέων ενεργειακών τεχνολογιών».
Όχι παίξε-γέλασε, δηλαδή. Αποτελεί το σημαντικότερο εργαλείο για την ανάπτυξη και εφαρμογή μεθόδων παραγωγής ανανεώσιμης ενέργειας σε μια χώρα που το έχει ανάγκη, καθώς και μεγάλο δυναμικό έχει, αλλά και ανάγκη, λόγω του γεωφυσικού της αναγλύφου. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και ακραία συστημικά κέντρα, όπως η εταιρία επενδυτικών συμβούλων Mckinsey, αναγνωρίζουν τη σημαντικότητα της ανάπτυξης του συγκεκριμένου τομέα. Όμως, επιβεβαιώνεται για ακόμη μια φορά, ότι κύριο μέλημα των «μεταρρυθμίσεων» που έχει… υποστεί το ΚΑΠΕ είναι, εκτός από την πειθάρχηση των εργαζομένων, η διάλυση κάθε τεχνογνωσίας που δεν βρίσκεται σε ιδιωτικά χέρια. Το ΚΑΠΕ καταστρέφεται, μέσω της καταστροφής των εργαζομένων του. Πως; Μα φυσικά, με το εργαλείο του χρέους.
Από πού χρηματοδοτείται
Τα έσοδα του Οργανισμού είναι, κυρίως, από προγράμματα, έργα και υπηρεσίες προς τρίτους. Οι επιχορηγήσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό δεν ξεπέρασαν ποτέ το 50%. Επίσης, τα όποια έσοδα από τον κρατικό προϋπολογισμό δεν είναι τακτικά, υποχρεωτικά – και δυνητικά θα μπορούσε να μην δοθεί ούτε ένα ευρώ (όπως έγινε το έτος 2013). Κυμαίνονται δε, τα τελευταία χρόνια, από 7% έως 11% του ετήσιου τζίρου. Τα έσοδα από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων είναι σε άμεση συνάρτηση με τα έργα και προγράμματα που εκτελούνται, όπου και αυτό το ποσοστό δεν έχει υπερβεί το 15%. Ακόμη, για τη μισθοδοσία του προσωπικού του ΚΑΠΕ, δεν διατίθεται ούτε ένα ευρώ από τον τακτικό κρατικό προϋπολογισμό. Το προσωπικό του ΚΑΠΕ αποτελείται από 118 συμβασιούχους Αορίστου Χρόνου και 47 περίπου συμβασιούχους έργου και η μισθοδοσία του καλύπτεται 100% από ίδιους πόρους.
Αναδρομικό χρέος…
Η περιπέτεια του ΚΑΠΕ αρχίζει από το έτος 2010 και τους μνημονιακούς νόμους. Λίγα έτη μετά, η ΕΛΣΤΑΤ εντάσσει το ΚΑΠΕ στο Μητρώο Φορέων Γενικής Κυβέρνησης, παρότι υπήρξε ένσταση από τις τότε διοικήσεις του ΚΑΠΕ, όπου με συγκεκριμένα στοιχεία τεκμηρίωναν ότι το ΚΑΠΕ δεν πληροί και τα τρία κριτήρια που απαιτούνται σωρευτικά. Ουσιαστικά, ένας Οργανισμός που έφερνε λεφτά στο κράτος, κρατικοποιήθηκε μόνο και μόνο για να «χτυπηθεί» μισθολογικά. Το προσωπικό του ΚΑΠΕ κατ’ επέκταση δέχθηκε μείωση μισθών 10% (όπως προβλέπονται στα πλαίσια των εισοδηματικών πολιτικών του 2010 και 2011) και κατάργηση/μείωση των δώρων Πάσχα, Χριστουγέννων και επιδόματος αδείας (Νόμοι 3833 και 3845 του 2010). Παράλληλα απαγορεύτηκε η σύναψη νέων συμβάσεων ΙΔΑΧ, απαραίτητες για την εκτέλεση έργων. Έπειτα από πιέσεις, παραιτήσεις 2 Διοικητικών Συμβουλίων και αποφάσεις στα όρια της νομιμότητας, επιδιώχθηκε να επιβληθεί και το ενιαίο μισθολόγιο. Παράλληλα ξεκίνησαν εκβιασμοί από τα στελέχη της κυβέρνησης (π.χ. μη καταβολή δεδουλευμένων από έργα), συκοφαντικές διαρροές προς τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, μια προσπάθεια απαξίωσης του ΚΑΠΕ. Εν τω μεταξύ το ΚΑΠΕ παρέμενε χωρίς διοίκηση με κίνδυνο να μην μπορούν να υλοποιηθούν έργα, αφού οι διαδικασίες απαιτούν αποφάσεις από το ΔΣ του Κέντρου. Ένα μέσο πίεσης, που έχουμε δει και στην διάλυση του ΙΓΜΕ.
Ώσπου φτάσαμε τον Φλεβάρη του 2014, οπότε διορίζεται η παρούσα Διοίκηση. Μοναδικό μέλημά της, σύμφωνα με τους εργαζομένους, η «πειθάρχηση» του ΚΑΠΕ και η υπαγωγή τους στο ενιαίο μισθολόγιο. «Χωρίς εκτίμηση αν υπαγόμαστε ή όχι, χωρίς μελέτη επιπτώσεων, χωρίς σχέδιο, με “πληρωμένη” γνωμοδότηση –και δη εκ των υστέρων– νομικού εκτός ΚΑΠΕ, το Δ.Σ. του ΚΑΠΕ αποφάσισε την υπαγωγή μας. Ο τρόπος και η διαδικασία εφαρμογής έγιναν όλα με προφορικές οδηγίες από στελέχη του ΥΠΕΚΑ και του Υπ. Οικονομικών της τότε κυβέρνησης».
Η πλειοψηφία του προσωπικού «πείστηκε» μετά το δίλημμα που έθεσε η Διοίκηση του κ. Κουρνιώτη: «ή αποδέχεστε το ενιαίο μισθολόγιο ή με εντολή Σαμαρά κλείνει το ΚΑΠΕ». Η αποδοχή του ενιαίου μισθολογίου συνοδεύθηκε με την υπόσχεση για εφαρμογή του από το 2014 και τη θεσμοθέτηση επιμισθίων. Πολύ γρήγορα η υπόσχεση για εφαρμογή του ενιαίου από το έτος 2014 αποδείχθηκε ψευδής, διότι η απόφαση που πάρθηκε από το Δ.Σ. του ΚΑΠΕ (1.04.2014) ήταν η εφαρμογή του από 1-1-2013. Αυτό συνοδεύτηκε από την πρόθεση της Διοίκησης να αναζητήσει διαφορές στους μισθούς και να χρεώσει το προσωπικό με αναδρομικό «χρέος», παρότι υπάρχει εισήγηση της Νομικής Υπηρεσίας ότι δεν μπορεί να ζητηθούν αναδρομικά από τους εργαζόμενους. Από εργαζομένους, που είδαν να μειώνεται ο μισθός τους μέχρι και 45%.
Ο Πρόεδρος το… χαβά του
Την Τετάρτη 16/04, οι εργαζόμενοι του ΚΑΠΕ πραγματοποίησαν παράσταση διαμαρτυρίας στο γραφείο της Διοίκησης του ΚΑΠΕ και απαίτησαν την άμεση απομάκρυνση του Προέδρου κ. Κουρνιώτη, καθιστώντας σαφές ότι είναι ανεπιθύμητος. Το ποτήρι ξεχείλισε μετά την ανακοίνωση που έστειλε στους εργαζομένους το απόγευμα της Μ. Τετάρτης, με την οποία ισχυρίζεται ότι πραγματοποιήθηκε συνεδρίαση του Δ.Σ. στις 06/04/2015 ενημερώνοντας ότι ενέγραψε στον ισολογισμό του Κέντρου το ανύπαρκτο «χρέος» που προκύπτει από την αναδρομική εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου. Όπως τονίζουν οι εργαζόμενοι, «η επιμονή του να προχωρήσει στον καταλογισμό αυτού του “χρέους” έρχεται σε αντίθεση με το συμφέρον του Κέντρου, δημιουργεί υποχρέωση επιστροφής πόρων από δεδουλευμένα έργα σε διεθνείς οργανισμούς και απειλεί την επιβίωση εκατοντάδων εργαζομένων του Κέντρου. Επίσης, έρχεται και σε ευθεία αντιπαράθεση με την πρόθεση της πολιτικής ηγεσίας του εποπτεύοντος υπουργείου για τη διερεύνηση του θέματος, πρόταση που εκφράστηκε δις από τον υπουργό ΠΑΠΕΝ Π. Λαφαζάνη. Το ακατανόητο της επιμονής του δημιουργεί τουλάχιστον υποψίες ως προς την πραγματική σκοπιμότητα αυτής της επιλογής».
Οι εργαζόμενοι δεν επιζητούν, όπως δήλωσε στο Δρόμο ο πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων, Κώστας Σολωμός, «να λυθούν όλα τα θέματά μας τώρα. Ζητούμε τουλάχιστον να έχουμε μια Διοίκηση ώστε να μπορούμε να συνεννοηθούμε και να δουλέψουμε. Είναι επιχειρησιακό το πρόβλημα».
Τελικά την Πέμπτη έγινε γνωστό ότι η Διοίκηση Κουρνιώτη παραιτήθηκε, και αναμένεται νέα. Και με νέο δείγμα γραφής εφ’ όλης της ύλης, ελπίζουμε.
