του Απόστολου Αποστολόπουλου
Σύσσωμο το ευρωιερατείο, Βρυξέλλες και Βερολίνο, αλλά και η Ουάσιγκτον, ο Τραμπ αυτοπροσώπως, τρέχουν να σώσουν ό,τι μπορούν κι ό,τι προλάβουν από την καταρρακωμένη, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τον Τσίπρα επικεφαλής. Να τον σώσουν μεν, αλλά αφού εφαρμόσει κατά γράμμα όσα έχει υπογράψει. Σωσίβιο με τόσα βαρίδια μοιάζει «δηλητηριασμένο δώρο» όπως λέει γαλλικό ρητό. Το Μνημόνιο θα εφαρμοστεί ως την τελευταία σταγόνα, ως το ύστατο κόμμα, μέχρι την ακροτελεύτια αράδα. Όχι μόνο η Λαγκάρντ αλλά και ο ίδιος Τραμπ το επανέλαβε («η Ελλάδα να είναι συνεπής») έχοντας τον Τσίπρα δίπλα του, στον Λευκό Οίκο. Και μετά θα δούμε τι θα κάνουμε με το χρέος, πρόσθεσε αορίστως, χωρίς εννοείται να αναλάβει κάποια δέσμευση. Αφού, βεβαίως, είχε ήδη «εισπράξει» περί τα 2,5 δισ. για να ανακαινιστούν τα πεπαλαιωμένα F16. Ακόμα και ο πιο βλαξ καταλαβαίνει: Και θα τηρήσουμε τις υποχρεώσεις, και πληρώσαμε από πάνω 2,5 δισ., και δεν εξασφαλίσαμε κάτι χειροπιαστό για τη μείωση του χρέους. Τότε, θα πείτε, γιατί λέμε ότι τρέχει το ευρωιερατείο να σώσει την κυβέρνηση; Απάντηση: Από τότε που οι κυρίαρχοι ανακάλυψαν ότι οι ιθαγενείς ενθουσιάζονται με τα καθρεφτάκια, τα ‘χουν πρόχειρα στην τσέπη και τα μοιράζουν αφειδώς. Οι ιθαγενείς τηρούν τις υποχρεώσεις τους και παίρνουν καθρεφτάκια για το σπίτι.
Αλήθεια είναι ότι με όλα αυτά η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ με τη Ν.Δ. παραμένει μεγάλη, με ισχυρό διψήφιο αριθμό. Και αυτή η διαφορά διαμορφώθηκε και παραμένει λίγο-πολύ σταθερή οκτώ μήνες μετά τις τελευταίες εκλογές, λένε δημοσκόποι. Η κοινή γνώμη σχηματίζει αργά άποψη. Χρειάστηκαν δεκαετίες φθοράς και διαφθοράς για να καταλήξει η πλειοψηφία ότι, δεν γίνεται αλλιώς, πρέπει να έρθει και η Αριστερά στην κυβέρνηση μπας και δούμε Θεού πρόσωπο. Και μάλιστα δεν έφτανε η φθορά και διαφθορά του αστικού πολιτικού κόσμου αλλά χρειάζονταν και η παροχή «εγγυήσεων», εξ ίσου μακρόχρονων, από την Αριστερά, ότι αν κληθεί να κυβερνήσει, τα μαχαίρια θα είναι μόνο για να αλείφουν το βούτυρο. Οι επιφυλάξεις των ψηφοφόρων φάνηκαν στην κάλπη. Δεν είναι τυχαίο ότι ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε μόλις το 1/3 του εκλογικού σώματος. Και από αυτούς η απολύτως συντριπτική πλειοψηφία ήταν οπαδοί άλλου κόμματος επί δεκαετίες.
* * *
Ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ο Τσίπρας, ενθαρρυμένος ότι, επιτέλους, βρήκε στήριξη, έχει ξεκινήσει μια προεκλογική εκστρατεία ανατροπής των εντυπώσεων του εκλογικού σώματος που προβλέπεται σχετικώς μακρά με κεντρική ιδέα ότι «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία». Διότι, είπαμε, το ευρωιερατείο και ο Τραμπ ούτε θέλουν ούτε μπορούν να προσφέρουν κάτι περισσότερο από καθρεφτάκια. Τα μνημόνια έγιναν για να ελεγχθεί ο πλούτος της χώρας, όχι για να ανακάμψει η οικονομία και να διορθωθούν «λάθη» των υποτίθεται «τεμπέληδων» Ελλήνων που, όμως, σύμφωνα με τη Γιούροστατ δουλεύουν περισσότερες ώρες από κάθε Ευρωπαίο. Π.χ. η κυβέρνηση μπορεί να καυχάται ότι μειώνεται η ανεργία, αλλά ο κόσμος ξέρει πως ή δεν βρίσκει δουλειά ή πρόκειται για «ελαστική απασχόληση» (όνειρο και απαίτηση των εργοδοτών εδώ και δεκαετίες) με αμοιβή ελεημοσύνης. Τώρα μπορεί να γίνεται ανεκτό με την έννοια «καλή κι η Παναγιώταινα», αλλά αργά ή γρήγορα αυτό θα αλλάξει. Παρένθεση: αυτό είναι το πρόβλημα όλων των ελίτ των ισχυρών ευρωπαϊκών δυνάμεων (και των ΗΠΑ) ότι, δηλαδή, στέρεψαν οι δυνατότητες εκμετάλλευσης των παλαιών αποικιών και τρώνε πλέον τις σάρκες τους, φτωχαίνουν τους πληθυσμούς των χωρών τους. Τον περασμένο αιώνα αυτό κατέληξε δυο φορές σε πόλεμο. Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη. Την τρίτη φορά ίσως δεν είμαστε εμείς εδώ αλλά δεν θα είναι ούτε αυτοί. Την Ειρήνη ημών την επιούσια.
* * *
Η κυβέρνηση επαναλαμβάνει, όπως και οι προηγούμενες, ότι η Ελλάδα είναι όαση ειρήνης σε ένα ταραγμένο διεθνές περιβάλλον. Ασφαλώς και είναι όαση επειδή οι επικυρίαρχοι δεν θέλουν (για την ώρα;) φασαρίες σ’ αυτή την περιοχή των Βαλκανίων που, μεταξύ άλλων, χρησιμεύει και ως αποθήκη ανεπιθύμητων μεταναστών / εν δυνάμει «τρομοκρατών» / προσφύγων κ.λπ. Ειδικά η Τουρκία βλέπει (και οργανώνει) τη σταδιακή αλλοίωση του πληθυσμού στα ελληνικά νησιά που εποφθαλμιά. Ο χρόνος, οι εθνομηδενιστές του ΣΥΡΙΖΑ, Φίληδες και λοιποί, η Χρυσή Αυγή από την πλευρά της, ο υπόλοιπος πολιτικός κόσμος, ένα σύνολο που δεν βλέπει ή και σιωπά, συμβάλλουν όλοι, από ποικίλες πλευρές, στη δημιουργία δυσμενών συνθηκών για την ηρεμία του τόπου. Η κυβέρνηση κάνει προεκλογικό αγώνα, νομίζει ότι χτίζει το μέλλον της και η αξιωματική αντιπολίτευση, όπως και οι υπόλοιποι, πιστεύουν ότι επέρχεται θριαμβευτικά το δικό τους μέλλον αλλά στην πραγματικότητα το μόνο που μπορεί να εύχονται είναι οι αναπόφευκτες εκρήξεις να συμβούν όταν θα κυβερνούν οι άλλοι και όχι οι ίδιοι. Απωθώντας από τη σκέψη τους το ενδεχόμενο ότι όλοι, μοιραίοι για την τύχη της χώρας, και άβουλοι καθώς είναι ίσως σαρωθούν αντάμα στο καλάθι της Ιστορίας.
