Προβλήματα για την γεωργία, το περιβάλλον και την ασφάλεια των πολιτών
του Αθανάσιου Μπόικου
Η διαφήμιση βέβαια τα λέει αντίστροφα: «Ο αόρατος αγωγός με τα ορατά αποτελέσματα». Πρόκειται για τον αγωγό φυσικού αερίου ΤΑΡ (Trans Adriatic Pipeline), για την κατασκευή του οποίου έχουν αρχίσει εργασίες και στην Περιφερειακή Ενότητα Σερρών.
Οι διαφημιστές κάνουν τη δουλειά τους. Σύμφωνα λοιπόν με την καλοπληρωμένη γλώσσα τους, ο αγωγός είναι «αόρατος» (θαμμένος στο έδαφος), αλλά τα «αποτελέσματά» του ορατά και απτά: Ενεργειακή αναβάθμιση της χώρας (η συνήθης πιπίλα πολιτικών και ειδημόνων), προσφορά εργασίας στους «ντόπιους» άνεργους κατά τη διάρκεια των έργων, σεβασμός στο περιβάλλον κ.ά.
Υπάρχουν επιπτώσεις
Έχουμε πολλές φορές επισημάνει, από το Φλεβάρη του 2013 ακόμη, ότι ο ΤΑΡ, σύμφωνα με τις ίδιες του τις μελέτες (Έκθεση Οριοθέτησης Περιεχομένου ΜΠΚΕ/Νοέμβριος 2012 και Μελέτη Περιβαλλοντικών & Κοινωνικών Επιπτώσεων/Ιούνιος 2013) και όσα συνάγονται από αυτές είναι αγωγός διέλευσης (τράνσιτ). Δεν κατασκευάζεται για να δώσει φυσικό αέριο στην Ελλάδα αλλά για να το στείλει στην Ευρώπη μέσω Ιταλίας.
Επίσης, σύμφωνα πάντα με τις ίδιες μελέτες, διέρχεται κατά το μεγαλύτερο μέρος του από καλλιεργήσιμες εκτάσεις και πυκνοκατοικημένες αγροτικές περιοχές. Οι περιορισμοί που τίθενται στις καλλιέργειες και τους όρους δόμησης εκατέρωθεν του αγωγού, η υποβάθμιση του εδάφους και το μικρό βάθος υπογείωσής του (1 με 1,20 μέτρα) απομειώνουν σημαντικά την αξία της αγροτικής γης και καθιστούν σχεδόν απαγορευτικό οποιονδήποτε αναδασμό στο μέλλον. Να πούμε, επίσης, ότι η ζώνη διέλευσης του αγωγού από την πατρίδα μας διέπεται από ένα καθεστώς όπου το ελληνικό κράτος ελάχιστη δικαιοδοσία έχει, αν έχει.
Από τους 2.700 συνολικά εργαζόμενους που θα χρειαστούν για την κατασκευή του μόνο το 20-30% θα είναι Έλληνες ανειδίκευτοι εργάτες. Νότια της πόλης των Σερρών (μεταξύ Ν. Σκοπού-Νεοχωρίου-Κρίνου-Κωνσταντινάτου) θα χτιστεί σταθμός συμπίεσης 125 ΜW, ο οποίος: α) Θα παράγει καθημερινά τεράστιες ποσότητες καυσαερίων (επικίνδυνα οξείδια του αζώτου ) τα οποία θα επιβαρύνουν τη γη, τα νερά, τις καλλιέργειες, τα ζώα και τον άνθρωπο, ενώ το φαινόμενο της θερμοκρασιακής αναστροφής επιδεινώνει την κατάσταση, διατηρώντας και απλώνοντας σαν οροφή τους αέριους ρύπους σε μικρό ύψος πάνω από τον κάμπο και τα χωριά. β) Εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους σε περίπτωση ατυχήματος- έκρηξης. Σε τέτοια περίπτωση το ωστικό κύμα θα κινηθεί ανεμπόδιστα, φθάνοντας στη μέγιστη δυνατή ακτίνα. Ένας σταθμός σε πεδιάδα, ανάμεσα και πολύ κοντά σε χωριά και στην πόλη! γ) Υποβαθμίζει με δυνατούς θορύβους (ηχορύπανση) την ποιότητα της ζωής μας.
Σχετικά με την «ενεργειακή αναβάθμιση», να (ξανα)παρατηρήσουμε ότι αυτή είναι δίκοπο μαχαίρι. Χώρες ή περιοχές που είναι ενεργειακοί κόμβοι αποτελούν και στόχους στρατιωτικών επιχειρήσεων ή τρομοκρατικών χτυπημάτων. Αν μάλιστα αναλογιστούμε ότι ο αγωγός δε θα μάς δίνει αέριο και ότι ζούμε σε μια περίοδο όπου οι ισχυροί του κόσμου ξαναμοιράζουν τη γη χαράσσοντας νέα σύνορα, τότε αναρωτιέται κανείς για ποιο λόγο «αναλαμβάνουμε» ένα τόσο μεγάλο ρίσκο, μπαίνοντας σε μια τόσο μεγάλη διακινδύνευση.
Ποιοι ευθύνονται;
Παράλογα φαίνονται εκ πρώτης όψεως όλα αυτά. Όχι όμως και σε δεύτερη σκέψη. Σε μια χώρα όπου τα μνημόνια και η επικυριαρχία του χρηματιστικού-τοκογλυφικού κεφαλαίου είναι η μοναδική πολιτική βίβλος αριστερο-κεντρο-δεξιών κυβερνήσεων (του συνόλου σχεδόν των πολιτικών δυνάμεων) δεν είναι καθόλου περίεργα όσα συμβαίνουν. Και αυτό τόσο σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, όπου η «κυβέρνηση της ελπίδας» σπεύδει να κρατήσει χαρτομάντιλα στον κρυολογημένο Θείο Σαμ, κάθε φορά που αυτός βήχει και φτερνίζεται («επενδύσεις έναντι οιουδήποτε κόστους»), όσο και στη μικροκλίμακα της τοπικής αυτοδιοίκησης, όπου ένας δήμαρχος, ο οποίος μάλιστα κρατά στο χέρι του ομόφωνη σχεδόν απόφαση του δημοτικού συμβουλίου για αλλαγή όδευσης του αγωγού και απομάκρυνση του σταθμού συμπίεσης από κατοικημένες περιοχές (σύμφωνα με την εναλλακτική πρόταση ΓΕΩΤΕΕ και ΤΕΕ Ανατ. Μακεδονίας – Θράκης), «πουλάει» τη συναίνεσή του για 2.000-2.500 ευρώ, ανακηρύσσοντας τον ΤΑΡ «μέγα χορηγό» του ECO FESTIVAL 2016 (Ιούνιος). Πολύ φτηνά, κε Δήμαρχε… πολύ φτηνά! Ακόμη και με όρους ελεύθερης αγοράς. Να μην ξεχάσουμε και τον κ. Αντιπεριφερειάρχη, που μας διαβεβαίωνε ότι τουλάχιστον ο σταθμός του συμπιεστή θα αλλάξει θέση.
Σε μια χώρα όπου η αστυνομία, λειτουργώντας σαν ιδιωτική σεκιούριτι της εταιρείας, παρακολουθεί τις κινήσεις ιταλών πολιτών, μελών κινήματος κατά του ΤΑΡ στην πατρίδα τους, οι οποίοι ήρθαν στον τόπο μας να γνωρίσουν τους εδώ συναγωνιστές τους (Οκτώβριος 2016). Σε μια χώρα ανεργίας, απελπισίας, απόγνωσης και παραίτησης, όπου δεν είναι καθόλου δύσκολο για τον ΤΑΡ – τον οποιονδήποτε ΤΑΡ – να αγοράσει από τους αγρότες τη γη και τη σιωπή τους και όπου οι «ενημερωτικές συναντήσεις» της εταιρείας με αυτούς – «πόσο και πότε θα σας αποζημιώσουμε» – βαφτίστηκαν «δημόσια διαβούλευση» και «κοινωνική συναίνεση», την οποία ενέκρινε η «αριστερή» κυβέρνηση ως καλώς γενομένη (Σταθάκης/Ιούνιος 2015)!
Σε μια χώρα όπου ισχύει το «για τον πεινασμένο σκύλο το χέρι που τον ταΐζει είναι το χέρι του Θεού, κι ας είναι του μεγαλύτερου απατεώνα». Σε μια χώρα και σε ένα τόπο, όπου και οι πολίτες ακόμη που όρθωσαν φωνή και ανάστημα ενάντια στα σχέδια της κοινοπραξίας, φαίνεται πως απογοητεύτηκαν/αμε και αποσύρθηκαν/αμε, μετά την εξαπάτηση από μια κυβέρνηση, που φάνηκε αρχικά να δικαιώνει τον αγώνα τους/μας.
Και τώρα τι; Μνημόσυνα και κλάψες; Όχι
Να δείχνεις εκεί που κανείς δε βλέπει – δε θέλει να δει
Να μιλάς όταν κανείς δεν ακούει – δε θέλει ν’ ακούσει
Έτσι μάθαμε εμείς
