Δήλωση του Nίκου Γαλάνη, εκπροσώπου της ΚΟΕ στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ
1.Είναι γνωστό ότι ζούμε μια βαθύτατη οικονομική κρίση που στη χώρα μας έχει ως συνέπεια άγριες και πειραματικές πολιτικές διάλυσης της κοινωνικής συνοχής, ολοκληρωτικής υποταγής των εργαζομένων, αφαίρεσης της δυνατότητας από τη νεολαία να ζήσει σχετικά ευτυχισμένα τα καλύτερά της χρόνια.
Εξελίσσεται και αναπτύσσεται επικαιροποιημένη, με βάση το κατάπτυστο μνημόνιό τους μια σκληρή πολιτική που έχει δημιουργήσει μια τεράστια δεξαμενή-μείγμα απελπισμένων, θυμωμένων, αμήχανων, απογοητευμένων συνταξιούχων, ανέργων, εργαζομένων, νεολαίων και μικρομεσαίων.Ένα ανθρώπινο πολυταξικό κοκτέιλ που, στη βάση του, είναι ο κόσμος της εργασίας που μπορεί να εξελιχθεί σε ηφαίστειο, που εγκυμονεί κοινωνικές και πολιτικές εκρήξεις.
Το ζητούμενο, σήμερα, για την επίλυση του σύγχρονου κοινωνικού ζητήματος είναι το πώς η κοινωνική απελπισία και αγανάκτηση θα μετασχηματιστεί σε πολιτική ελπίδα. Αυτό θα παίζεται καθημερινά και κάθε μάχη θα ‘ναι μια μεγάλη μάχη, που θα κρίνει το προς τα πού θα πάει το γραδόμετρο του αγώνα.
2 Σε αυτές τις συνθήκες που, αντικειμενικά, είναι ευνοϊκές για την Αριστερά που η ζήτησή της θα ‘ταν τεράστια, η Αριστερά εμφανίστηκε μπλοκαρισμένη, αυτοαπομονωμένη να κοιτά τον εαυτό της και όχι την κοινωνία, μια Αριστερά της επιβίωσης, των υπαρκτών αλλά αδύναμων κομματιδίων, μηχανισμών, ίντριγκας και όχι παραγωγής ιδίας πολιτικής, δράσης. Εμφανίζεται μια Αριστερά χωρίς πολιτική γραμμή, σχέδιο και προσπάθεια δημιουργίας ενός πολιτικού κινήματος-ρεύματος για να ανατραπούν οι συσχετισμοί.
Μπροστά στην πρώτη μετά Μνημονίου πολιτική μάχη, απογοητευθήκαμε ακόμα μια φορά από την ηγεσία του ΚΚΕ που πρόλαβε ασθμαίνοντας να κατεβάσει τους κομματικούς του υποψηφίους, αδιαφορώντας για το αν υπάρχει δυνατότητα άλλης φωνής με μεγαλύτερη συγκέντρωση δύναμης, άρα και αποτελεσματικότητας. Το μικρόβιο της ενότητας φαίνεται πως για την ηγεσία του ΚΚΕ αποτελεί μεγαλύτερο φόβο από το θηρίο της τρόικας, της Ε.Ε. και της εθελόδουλης κυβέρνησης Γ.Α.Π. Ξεχάστηκε, άραγε, η απορρίφθηκε η ιστορία της εθνικής αντίστασης και του ηρωικού ΕΑΜ;
Παραμένουμε, επίσης, έκπληκτοι μπροστά στη μεγάλη ευκολία αυτοαπομόνωσης, περιχαράκωσης αλλά και αντιΣΥΡΙΖΙΚΗΣ επιθετικότητας τμημάτων της ηγεσίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Στον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, πληγωθήκαμε το τελευταίο διάστημα -βαθύτατα και ανεπανόρθωτα- και βρεθήκαμε να ’μαστε τα αγαπημένα θέματα των γελοιογράφων και φρέσκων αριστερών και λαϊκών ανέκδοτων. Η γελοιοποίηση προήλθε από την πασαρέλα των ονομάτων και τις επακόλουθες ηχηρές αρνήσεις που προβλήθηκαν στον Τύπο για τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές στην Αττική και Αθήνα, αντίστοιχα. Η ευθύνη για την τέτοια εξέλιξη ανήκει αποκλειστικά στην αυθαιρεσία της ηγετικής ομάδας του ΣΥΝ, που μέσα σε ένα χρόνο διαλύει τον ΣΥΡΙΖΑ αφότου διέσπασε τον ΣΥΝ για να τον οδηγήσει (ξανά επίσης) ή σε νέα διάσπαση ή σε μαζική αποστράτευση. Και όλα αυτά για να εκτελεσθεί ένα φθηνό σχέδιο αποκλεισμού του Αλ. Αλαβάνου ή, στην χειρότερη περίπτωση, να ακολουθηθεί ένα «φρέσκο» σχέδιο μιας κεντροαριστεράς.
Είναι φανερό πως χρειαζόμαστε ένα ελπιδοφόρο μέλλον κόντρα σε ένα νεκρό, πλέον, παρελθόν που έφθασε ώς ένα σημείο τα πράγματα στην Αριστερά.
3 Η ΚΟΕ, σε όλη τη διάρκεια του ΣΥΡΙΖΑ, προσπάθησε να υπηρετήσει τη βασική πολιτική της γραμμή που είναι να αλλάξουν τα πράγματα στην Αριστερά, για να αλλάξουν τα πράγματα στην κοινωνία και τη χώρα.
Σε όλη τη διάρκεια του υβριδικού, πρωτότυπου και ελπιδοφόρου εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να διατυπώσει μια δική της ανεξάρτητη άποψη, μια δική της ανεξάρτητη πολιτική γραμμή καθοδηγούμενη από την αντίληψη ότι μέσα από έντιμες-καθαρές πολιτικές αντιπαραθέσεις θα υπάρξουν μεγαλύτερες και ουσιαστικότερες πολιτικές συνθέσεις και ενότητες.
Δεν επεδίωξε ρόλο αντιπολίτευσης αλλά ρόλο βαθέματος της ενότητας, και απεδείχθη αυτό – είτε με προεδρία Αλαβάνου είτε με προεδρία Τσίπρα. Ήμασταν και είμαστε πάντα πρόθυμοι για τη θετική υπέρβαση της πολυδιάσπασης, θέτοντας την οργάνωσή μας σε αυτό το σχέδιο. Δεν είμαστε, όμως, καθόλου πρόθυμοι του ΣΥΝ, ούτε θελήσαμε να ανήκουμε στην παρέα του και στο σχέδιο ΣΥΝ και λοιπές δυνάμεις.
Σήμερα, αναπνέοντας τον αέρα που μυρίζει εκρήξεις, κατανοώντας τις ευθύνες και την αναγκαιότητα για μια άλλη κατάσταση στο χώρο της ευρύτερης Αριστεράς, αναζητώντας μια Αριστερά που να συνδέεται μα την κοινωνία, που να τολμά να οικοδομεί νέα μαζικά πολιτικά εγχειρήματα, η ΚΟΕ στήριξε και στηρίζει την υποψηφιότητα του σ. Αλέκου Αλαβάνου στην περιφέρεια Αττικής, θεωρώντας ότι έχει αποδείξει την ικανότητα του: 1) να προσεγγίζει από τα αριστερά μεγάλα κοινωνικά ακροατήρια, 2) να συγκινεί τις γνήσιες αντιδεξιές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, 3) να ακούγεται από το πιο ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας, τη νεολαία και 4) να αποτελεί μια σημαντική συγκολλητική ουσία για την Αριστερά. Επιζητούμε την δυνατότητα οικοδόμησης της πολιτικής ελπίδας.
Οι περιφερειακές εκλογές στην Αττική είναι μια πρώτη ευκαιρία, ένα ξεκίνημα του μεγάλου παρατεταμένου αγώνα ενάντια στην Ε.Ε., την τρόικα και την κυβέρνηση.
4 Ακόμα και την ύστατη στιγμή δεν θέλαμε με ευκολία και άνεση να θυσιάσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ προς δικαίωση της δικής μας αλήθειας. Γι’ αυτό και αποδεχτήκαμε πρόταση υποψηφιότητας της σ. Νάντια Βαλαβάνη. Παρ’ όλα αυτά και ενώ η κατά πλειοψηφία απόφαση της ΚΠΕ του ΣΥΝ επέμενε στην υποψηφιότητα Μητρόπουλου οι εκπρόσωποι του ΣΥΝ εμφανίστηκαν στη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζοντας τα τερτίπια και προς χάρη εντυπώσεων, παίζοντας με νέες δήθεν εναλλακτικές, χωρίς ταυτόχρονα να αποκλείουν την υποψηφιότητα Μητρόπουλου.
Πιστεύουμε πως η ιδέα της ενότητας της Αριστεράς δεν διασπάται, δεν αυτοκτονεί, δεν χρησιμοποιείται. Η ιδέα της ενότητας δεν μπορεί, όμως, να αφεθεί να ‘ναι μια κακόφημη έννοια, δεν μπορεί ταυτόχρονα να φυλακίζει την πολιτική δυναμική της ανατροπής των συσχετισμών –ειδικά σε αυτή τη σκληρή και δύσκολη εποχή για τη χώρα και την κοινωνία– γιατί, γι’ αυτό το λόγο δημιουργήθηκε και έχει χρησιμότητα.
Η ενότητα της Αριστεράς δεν μπορεί να μας κάνει να δικαιολογήσουμε πράγματα απαράδεκτα για τις αξίες, τα οράματα, το ήθος και τους ηρωικούς αγώνες της Αριστεράς που διαπράττονται διαρκώς από ορισμένους καιροσκόπους των μηχανισμών, που παραμένουν μηχανισμοί εξυπηρέτησης ατομικών συμφερόντων και μικροεξουσιών κι όχι υπηρέτες της λεγόμενης –από παλιά– υπόθεσης.
Το σχέδιο της συγκόλλησης με δήθεν αντάρτες του ΠΑΣΟΚ, δεν αφορά το σχέδιο της ενότητας της Αριστεράς, δεν αφορά το σχέδιο μιας νέας πολιτικής και κοινωνικής πλειοψηφίας με κέντρο-πυρήνα την Αριστερά.
Ας βάλουμε ένα τέλος στη συνεχιζόμενη παρακμή, γελοιοποίηση και εκφυλισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ας τολμήσουμε να δοκιμαστούμε στο φρέσκο αέρα της κοινωνίας, παραμένοντας ένθερμοι υποστηρικτές της Αριστεράς και της ενότητάς της.
