Ο υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής, αξιότιμος εργατολόγος και καθηγητής κ. Αλέξης Μητρόπουλος, στον υπαινιγμό του Αλέκου Αλαβάνου ότι οι συνυποψήφιοί του που προέρχονται από το σοσιαλιστικό χώρο (ΠΑΣΟΚ) «…Βγαίνουν μέσα από χρόνια παραμονής σε έναν κυβερνητικό χώρο αλώβητοι και ακέραιοι, χωρίς εμπλοκές σε γκρίζες μέρες, γκρίζα υπουργεία και γκρίζες διαχειρίσεις, χωρίς συμμετοχές σε δικαστικές ή άλλες περιπέτειες, χωρίς έκθεση σε στήριξη αντικοινωνικών μέτρων, με αντιστάσεις και λαϊκότητα», θέλησε να απαντήσει.
Στη γνωστή, μάλιστα, συνέντευξη του στο κεντρικό δελτίο του MEGA, όταν ο Μ. Καψής επέμεινε σε αυτό -δηλαδή αν ο κ. Αλαβάνος υπονοούσε τη σχέση συνεργατών του από τη «Δημοκρατική Συνεννόηση» με τον κ. Τσοχατζόπουλο όταν αυτός ήταν υπ. Εθνικής Άμυνας- ο κ. καθηγητής έδωσε μια μνημειώδη απάντηση: «Δεν γνωρίζω και δεν με αφορά». Βεβαίως δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει με κάθε λεπτομέρεια τη ζωή και δράση των συνεργατών του. Αλλά όχι ότι δεν τον αφορά. Αν, δηλαδή, υπάρξει καταγγελία ότι κάποιος είναι καταχραστής δημόσιου χρήματος ή ακόμα και «ιδιωτικού» ή ότι είναι «παιδεραστής» θα εξακολουθήσει να μην τον αφορά; Τέτοια κυνικότητα;
Αλλά και αντίστροφα οι συνεργάτες και αυριανοί συνυποψήφιοί του θα πρέπει να ενδιαφερθούν για το ποιος πραγματικά είναι ο κ. Αλ Μητρόπουλος. Όχι μόνο για το ποιος «φαίνεται» ή ισχυρίζεται πώς είναι.
Γι’ αυτό, λοιπόν, θα τους βοηθήσουμε λιγάκι. Ο κ. Αλ. Μητρόπουλος εμφανίζεται ως εργατολόγος. Και με αυτή την εικόνα του –που φροντίζει ο κ. Αυτιάς να της δίνει πανελλαδική διάσταση– εξασφαλίζει εντελώς άκοπα μεγάλη πελατεία – με το αζημίωτο φυσικά.
Η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Ο κ. Αλέξης Μητρόπουλος που αρέσκεται να υπογράφει στα άρθρα του στην Ελευθεροτυπία ως «καθηγητής», ξεχνάει να προτάξει το «επίκουρος». Όπως, επίσης, εντελώς συνειδητά αποκρύπτει και σε αυτό έχει μεγάλη ευθύνη και η διοίκηση του Πανεπιστημίου Αθηνών: ο πρύτανης, οι καθηγητές της Νομικής Σχολής κ.λπ. που δεν τον έχουν βάλει στη θέση του, πώς είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διοίκησης. Συνεπώς, δεν μπορεί να παρουσιάζεται ως «εργατολόγος», όπως δεν παρουσιάζονται ως τέτοιοι οι καθηγητές του τμήματος, όπως ο κ. Μακρυδημήτρης κ.λπ. Ο κ. Αλ. Μητρόπουλος διδάσκει -γι’ αυτό έχει προσληφθεί- το μάθημα Εργασιακοί Θεσμοί που εντάσσονται στην Διοικητική Επιστήμη, όπως εντάσσονται και τα μαθήματα και άλλων συναδέλφων του κ. Γιαννακούρου (Θεσμοί και πολιτικές πολεοδομίας, χωροταξίας και περιβάλλοντος-Δ.Ε.), Τασόπουλου (Δημόσιο Δίκαιο) , Ν-Κ Χλέπας (Περιφερειακή Διοίκηση και Αυτοδιοίκηση) κ.λπ. κ.λπ.
Όπως μας πληροφορεί το ίδιο το τμήμα «Το πρόγραμμα σπουδών εκφράζει τη φιλοσοφία του Τμήματος που αποβλέπει στο συνδυασμό αφενός της συνολικής θεώρησης της πολιτικής επιστήμης και αφετέρου της εξειδικευμένης γνώσης σε συγκεκριμένους κλάδους της». Έχει να κάνει, λοιπόν, με τη συνολική θεώρηση της πολιτικής επιστήμης και όχι του Δικαίου και την εξειδικευμένη γνώση π.χ. στο Εργατικό Δίκαιο.
Αυτά το ολίγα για τον πραγματικό Αλέξη Μητρόπουλο. Μπορεί, βέβαια, να υπάρχουν και άλλες πτυχές που ακόμα δεν τις γνωρίζουμε. Αλλά και αυτά αρκούν για να «υποψιαστούν» οι συνεργάτες του πως κάτι δεν πάει καλά. Να ανησυχήσουν, μάλιστα, σφόδρα. Γιατί όταν άνθρωπος -επιστήμονας και πανεπιστημιακός- αλλοιώνει στοιχεία της προσωπικότητάς του, του βίου του, της θέσης του μέσα στην κοινωνία, για ποιο λόγο να τον εμπιστευτεί ο «αγνός» εργαζόμενος -σοσιαλιστής, κομμουνιστής ή όχι- την τύχη του;
Ποιος μπορεί να τον διαβεβαιώσει πώς άλλα λέει, άλλα πιστεύει και άλλα τελικά θα κάνει ο κύριος υποψήφιος-σωτήρας του; Άλλωστε, αυτό έχει συμβεί, συμβαίνει και θα εξακολουθήσει να συμβαίνει μέχρις ότου ο λαός, οι υπεξούσιες τάξεις, αποκτήσουν τέτοιες γνώσεις και ικανότητες που και να «μη μασάνε» εύκολα παρόλες και να μπορούν να ελέγχουν αυστηρά ιδέες, προτάσεις, προγράμματα και άτομα.
Τελειώνω με τις «πασοκογενείς συλλογικότητες» που τον στηρίζουν, το προτείνουν κ.λπ. Μία από αυτές είναι και η «Ένωση για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους (ΕΝΥΠΕΚΚ)», της οποίας είναι (τυχαίο;) πρόεδρος. Ο κ. Μητρόπουλος ως «συλλογικότητα» προτείνει τον εαυτό του!
Αυτά προς το παρόν. Θα επανέλθουμε, επί της ουσίας, σε αυτά που γενικά υποστηρίζει – και ιδιαίτερα ως υποψήφιος.
Αλλά και αντίστροφα οι συνεργάτες και αυριανοί συνυποψήφιοί του θα πρέπει να ενδιαφερθούν για το ποιος πραγματικά είναι ο κ. Αλ Μητρόπουλος. Όχι μόνο για το ποιος «φαίνεται» ή ισχυρίζεται πώς είναι.
Γι’ αυτό, λοιπόν, θα τους βοηθήσουμε λιγάκι. Ο κ. Αλ. Μητρόπουλος εμφανίζεται ως εργατολόγος. Και με αυτή την εικόνα του –που φροντίζει ο κ. Αυτιάς να της δίνει πανελλαδική διάσταση– εξασφαλίζει εντελώς άκοπα μεγάλη πελατεία – με το αζημίωτο φυσικά.
Η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Ο κ. Αλέξης Μητρόπουλος που αρέσκεται να υπογράφει στα άρθρα του στην Ελευθεροτυπία ως «καθηγητής», ξεχνάει να προτάξει το «επίκουρος». Όπως, επίσης, εντελώς συνειδητά αποκρύπτει και σε αυτό έχει μεγάλη ευθύνη και η διοίκηση του Πανεπιστημίου Αθηνών: ο πρύτανης, οι καθηγητές της Νομικής Σχολής κ.λπ. που δεν τον έχουν βάλει στη θέση του, πώς είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διοίκησης. Συνεπώς, δεν μπορεί να παρουσιάζεται ως «εργατολόγος», όπως δεν παρουσιάζονται ως τέτοιοι οι καθηγητές του τμήματος, όπως ο κ. Μακρυδημήτρης κ.λπ. Ο κ. Αλ. Μητρόπουλος διδάσκει -γι’ αυτό έχει προσληφθεί- το μάθημα Εργασιακοί Θεσμοί που εντάσσονται στην Διοικητική Επιστήμη, όπως εντάσσονται και τα μαθήματα και άλλων συναδέλφων του κ. Γιαννακούρου (Θεσμοί και πολιτικές πολεοδομίας, χωροταξίας και περιβάλλοντος-Δ.Ε.), Τασόπουλου (Δημόσιο Δίκαιο) , Ν-Κ Χλέπας (Περιφερειακή Διοίκηση και Αυτοδιοίκηση) κ.λπ. κ.λπ.
Όπως μας πληροφορεί το ίδιο το τμήμα «Το πρόγραμμα σπουδών εκφράζει τη φιλοσοφία του Τμήματος που αποβλέπει στο συνδυασμό αφενός της συνολικής θεώρησης της πολιτικής επιστήμης και αφετέρου της εξειδικευμένης γνώσης σε συγκεκριμένους κλάδους της». Έχει να κάνει, λοιπόν, με τη συνολική θεώρηση της πολιτικής επιστήμης και όχι του Δικαίου και την εξειδικευμένη γνώση π.χ. στο Εργατικό Δίκαιο.
Αυτά το ολίγα για τον πραγματικό Αλέξη Μητρόπουλο. Μπορεί, βέβαια, να υπάρχουν και άλλες πτυχές που ακόμα δεν τις γνωρίζουμε. Αλλά και αυτά αρκούν για να «υποψιαστούν» οι συνεργάτες του πως κάτι δεν πάει καλά. Να ανησυχήσουν, μάλιστα, σφόδρα. Γιατί όταν άνθρωπος -επιστήμονας και πανεπιστημιακός- αλλοιώνει στοιχεία της προσωπικότητάς του, του βίου του, της θέσης του μέσα στην κοινωνία, για ποιο λόγο να τον εμπιστευτεί ο «αγνός» εργαζόμενος -σοσιαλιστής, κομμουνιστής ή όχι- την τύχη του;
Ποιος μπορεί να τον διαβεβαιώσει πώς άλλα λέει, άλλα πιστεύει και άλλα τελικά θα κάνει ο κύριος υποψήφιος-σωτήρας του; Άλλωστε, αυτό έχει συμβεί, συμβαίνει και θα εξακολουθήσει να συμβαίνει μέχρις ότου ο λαός, οι υπεξούσιες τάξεις, αποκτήσουν τέτοιες γνώσεις και ικανότητες που και να «μη μασάνε» εύκολα παρόλες και να μπορούν να ελέγχουν αυστηρά ιδέες, προτάσεις, προγράμματα και άτομα.
Τελειώνω με τις «πασοκογενείς συλλογικότητες» που τον στηρίζουν, το προτείνουν κ.λπ. Μία από αυτές είναι και η «Ένωση για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους (ΕΝΥΠΕΚΚ)», της οποίας είναι (τυχαίο;) πρόεδρος. Ο κ. Μητρόπουλος ως «συλλογικότητα» προτείνει τον εαυτό του!
Αυτά προς το παρόν. Θα επανέλθουμε, επί της ουσίας, σε αυτά που γενικά υποστηρίζει – και ιδιαίτερα ως υποψήφιος.
ΥΓ. Ένας σχολιασμός της επιστολής που έστειλε στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ δεν αξίζει ιδιαίτερα να μας απασχολήσει. Μόνο να σημειώσουμε πώς πολύ αργά -και πολύ λειψά- κατάλαβε αυτά που άλλοι από την Αριστερά ήξεραν και έλεγαν για το ΠΑΣΟΚ χρόνια τώρα. Ακόμα και ο Τσίπρας, που δεν γνώριζε αν ο Κέινς ζει ή πέθανε, είναι πιο «προχωρημένος» σε σχέση με αυτά που ακόμα και τώρα υποστηρίζει ο Μητρόπουλος. Ε, να μπαίνεις κάτω από τα λάβαρά του είναι σαν να φτύνεις το πρόσωπο σου και την ιστορία του κόσμου της Αριστεράς. Ο Μητρόπουλος θα έπρεπε κανονικά να ζητήσει συγγνώμη από αυτό τον κόσμο και να προσέλθει ως απλός και ταπεινός «στρατιώτης» για να προσφέρει τις υπηρεσίες του.
Ρ.Σ.Ε.
Σχόλια
