Πολλή συζήτηση προκάλεσε η υποτιθέμενη στήριξη που προσέφερε ο Ομπάμα στη διάρκεια της διαπραγμάτευσης κυβέρνησης-δανειστών. Και γιατί και πώς και με τι ανταλλάγματα και άλλα τέτοια. Ακόμη περισσότερη συζήτηση προκάλεσε η οργή τους για τον κατ’ οίκον περιορισμό του Σάββα Ξηρού. «Χάσατε ένα διεθνή σύμμαχο για να ωφελήσετε έναν τρομοκράτη» ξιφουλκούσε σύσσωμο το μνημονιακό πολιτικό προσωπικό. Τι τους έπιασε ξαφνικά τους Αμερικανούς με τον Ξηρό; αναρωτιέται ένας «πολιτικός και -αθλητικός- στροβιλιστής» στο strovilos.gr: «Και γιατί δεν είχαν πει τίποτα, όταν είχε αποδράσει ο Χριστόδουλος; Μήπως επειδή ήταν μεταμφιεσμένος σε Μέριλιν Μονρόε με μούσι; Η γελοιοποίηση ενός χολιγουντιανού μύθου, της διαχρονικής εθνικής σταρ των ΗΠΑ, δεν ήταν “μη φιλική ενέργεια προς τις ΗΠΑ”, ενώ είναι (“μη φιλική ενέργεια προς τις ΗΠΑ”) ο κατ’ οίκον περιορισμός (με βραχιολάκι παρακαλώ) ενός 98% ανάπηρου; Τίποτα δεν τους έπιασε τους Aμερικάνους με το Σάββα. Στα από τέτοια τους (στα παλιά τους υποδήματα δηλαδή) γράφουνε και τον ξηρό, και τον χλωρό, και τον υγρό. Η συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με την ΓΚΑΖΠΡΟΜ τους πείραξε και θέλανε, να βρούνε κάτι, για να την πουν στον Τσίπρα. Και επειδή δεν είχαν πρόχειρο τίποτα άλλο, θυμήθηκαν τον ξηρό…
Θα μπορούσαν, βέβαια, να βγουν και ως εξής: “Ρε συ ALEX, γιατί ξηγιέσαι έτσι, ρε φιλαράκο; Εμείς δε σε στηρίξαμε στη Μέρκελ; Εμείς δε λέμε, όπου σταθούμε και όπου βρεθούμε, καλά λόγια για σένα; Αλλού τρως, αλλού πίνεις, αλλού πας και τον δίνεις (τον αγωγό), ALEX;”
Θα απαντούσε, όμως, ο ALEX: “Ούτε τρώω, ούτε πίνω (από σας), όπου θέλω, τον εδίνω (τον αγωγό)” Ή: “Όλο υποσχέσεις είστε, από έργα; Χορτάσαμε απ’ τα καλά λόγια, κοκό δεν έχει; Σας ευχαριστούμε, λοιπόν, για τα καλά σας λόγια, αλλά χρειαζόμαστε το παραδάκι του ξανθού γένους (των Ρώσων δηλαδή)” Έτσι θα τους απαντούσε ο Αλέξης, οπότε οι Αμερικάνοι δε θα είχαν και τίποτα να πούνε – πέρα από μπούρδες: “Ναι, αλλά εσείς γιατί απελευθερώνετε τον χλωρό (σόρυ, τον ξηρό); Και γιατί δεν υλοποιείτε τις μεταρρυθμίσεις, που σας ζητάνε οι θεσμοί (και σ’ αυτό σκλήρυναν τη στάση τους οι Αμερικάνοι μετά τη συμφωνία με τη ΓΚΑΖΠΡΟΜ, κάνοντας στροφή 180 μοιρών από εκεί που υποστήριζαν -λεκτικά έστω- τις ελληνικές θέσεις). Και γιατί κάνετε πορεία στην Αμερικάνικη πρεσβεία; Και γιατί δεν έχετε πρωτάθλημα μπέιζμπολ και αμέρικαν φούτμπολ;” και πάει λέγοντας…
Μ’ άλλα λόγια: από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα. Αν, από την άλλη, η κυβέρνηση έσπαγε τη συμφωνία της με τη ΓΚΑΖΠΡΟΜ ή έκανε μια άλλη οικονομική συμφωνία (και) με τους αμερικάνους, ο κατ’ οίκον περιορισμός του ξηρού θα ξεχνιόταν στο πιτς-φιτίλι. Και ο Ομπάμα θα ξανατηλεφωνούσε στη Μέρκελ, ζητώντας της να μην επιβληθεί κι άλλη λιτότητα στην Ελλάδα.
Γεωπολιτική σκακιέρα, σου λένε μετά…. Ολοκληρώνουμε την ενασχόληση μας με την τραγελαφική αυτή ιστορία με δυο ερωτήματα: 1) Πώς είναι δυνατόν, να ξεμπλέξει η χώρα μας απ’ αυτό το γεωπολιτικό τρελοκομείο; Με κατ’ οίκον περιορισμό; 2) Γιατί οι Αμερικάνοι δεν κατήγγειλαν και τη συμφωνία της παράγκας του Πλατινί (της ΟΥΕΦΑ – της ευρωπαϊκής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας δηλαδή) με τη ΓΚΑΖΠΡΟΜ; Το να τα παίρνει (τα ρούβλια της ΓΚΑΖΠΡΟΜ) ο Πλατινί είναι καλό, ενώ να τα παίρνει ο Τσίπρας είναι κακό; Δύο μέτρα και δύο σταθμά;
Θητεία τυμβωρύχου εκτελεί ο Ιοβόλος
