Η Παλαιστίνη, κράτος μη μέλος στον ΟΗΕ πλέον.
Η Χαμάς γιόρτασε με μεγάλη συμμετοχή τα 25 χρόνια από την ίδρυσή της, ενώ το παλαιστινιακό υπουργείο Ενημέρωσης ανακοίνωσε ότι θα αντικαταστήσει τον όρο «Παλαιστινιακή Εθνική Αρχή» με το «Κράτος της Παλαιστίνης». Η καθημερινότητα, όμως, στη Δυτική Όχθη; Πώς είναι να είσαι Παλαιστίνιος και να ζεις στην Παλαιστίνη; Η πρόσφατη επίσκεψή μας στην περιοχή επιβεβαίωσε για ακόμη μια φορά πως η ειρήνη και η ηρεμία κάθε άλλο παρά δεδομένα αποτελούν.
Περνώντας από το χωριό Nabi Saheh βλέπουμε στρατιώτες να κυνηγούν στα χωράφια μια μικρή ομάδα ατόμων. «Δεν είναι τίποτα. Εργάτες που προσπαθούν να κάψουν τα κλαριά από το πρόσφατο μάζεμα των ελιών και οι στρατιώτες τους εμποδίζουν», μας είπε ο οδηγός. «Εδώ κάθε μέρα έτσι είναι. Δεν μας αφήνουν ούτε να πατήσουμε στα χωράφια μας μερικές φορές. Κι όταν πατάμε, μας πυροβολούν». Συνεχίσαμε την πορεία μας χωρίς διακοπή. Γυρνώντας το κεφάλι μου πρόλαβα να δω τα πολλά δακρυγόνα που είχαν ήδη πέσει, ενώ άκουγα τον ήχο από τους πυροβολισμούς…
Στο σπίτι που μέναμε στη Χεβρώνα, την πόλη-φάντασμα μετά την εισβολή των Ισραηλινών δυνάμεων, ήμασταν στο σύνολο εννέα διεθνείς. Ξαφνικά αντιληφθήκαμε μεγάλη παρουσία στρατιωτών κάτω από το σπίτι. Μας ενημέρωσαν πως μπαίνουν στα σπίτια και κάνουν συλλήψεις. Δεν πέρασαν 10 λεπτά και δύο πάνοπλοι στρατιώτες άρχισαν να χτυπάνε ουρλιάζοντας την πόρτα μας. Ανοίξαμε το κοντινό παράθυρο, τους ενημερώσαμε πως είμαστε ξένοι και πως αρνούμαστε να τους αφήσουμε να μπουν. Εξοργίστηκαν, ζητούσαν να ανέβουν στη σκεπή και συνέχισαν να χτυπούν με τα όπλα για να ανοίξουμε. Ζητήσαμε σχετικό έγγραφο. «Εδώ είναι Ισραήλ και δεν ισχύουν αυτά», απάντησαν. «Εδώ είναι Παλαιστίνη!», φωνάξαμε όλοι σχεδόν ταυτόχρονα ενώ τα όπλα τους μας σημάδευαν από το παράθυρο. Παρέμειναν όλη νύχτα έξω από την πόρτα μας απειλώντας μας πως μας ξέρουν.
Firing area 918. Περιοχή με απαγορευμένη είσοδο. Ο ισραηλινός στρατός τη χρησιμοποιεί για ασκήσεις με αληθινά πυρά. Τα βράδια συνήθως οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής εισβάλλουν στους γύρω οικισμούς, ενώ πραγματοποιούν ασκήσεις σε απόσταση αναπνοής. Η αλλαγή του χρόνου μας βρήκε σε μια σπηλιά μαζί με οικογένεια της περιοχής, ενώ η νύχτα γινόταν μέρα από τα πυρά. Ο ήχος νομίζω αντηχεί ακόμα στα αυτιά μου…
Καθημερινότητα, όπλα, απειλή, εισβολές στα σπίτια, οι διαρκείς απαγορεύσεις, οι συλλήψεις. Ακόμη και δέκα σελίδες είναι λίγες για να περιγράψεις δέκα μέρες στην Παλαιστίνη. Εμείς φύγαμε. Οι Παλαιστίνιοι, έμειναν. Έμειναν να μάχονται σε έναν δίκαιο αγώνα για ελευθερία και αξιοπρέπεια.
Α.Κ., μέλος του Συλλόγου Ιντιφάντα
https://intifadagr.wordpress.com
