«Κοινή» γραμμή

Του Μάριου Διονέλλη.
Να γυρίζεις από διακοπές και να βρίσκεις σε συναίνεση το πολιτικό σύμπαν (εκτός της Αριστεράς, of course) δεν είναι και λίγο πράγμα.

Και μάλιστα σε ένα «καυτό» θέμα όπως ο Νόμος-Πλαίσιο. Τους ακούω να πανηγυρίζουν για την πρώτη συμφωνία στην Παιδεία, μετά τη Μεταπολίτευση, τόσο αυτούς όσο και τους παπαγάλους στα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ. Κατόρθωμα μεγάλο και επίτευγμα της Δημοκρατίας για το οποίο χρειάστηκε μόνο ένα τηλεφώνημα των δύο αρχηγών. Και έτσι, πάει και το επαχθές Άσυλο, που στο λαιμό της καθότανε της Μεταπολίτευσης τόσα χρόνια και τώρα που τη γυρίσαμε ανάποδα το έφτυσε και βρήκε την υγειά της.
Αν με την αυγουστιάτικη συναίνεση έχεις την αίσθηση ότι σε πιάσανε στον ύπνο, πάνω που την άραζες κάτω από το αρμυρίκι, κακώς την έχεις. Γιατί ήταν από καιρό «κοινή» η κοινή γραμμή. Τόσο «κοινή» και ξετσίπωτη που οι καταγγελτικές κλάψες για «συμπόρευση ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΛΑΟΣ» δεν κάνουν το αφτί της να ιδρώνει. Στο πεδίο των αγώνων από δω και πέρα το λόγο έχουν οι πιτσιρικάδες που, ως γνωστόν, έχουν να χάσουν πολύ λιγότερα από σένα κι από μένα…
Εσύ κοίτα να δεις τι θα κάνεις τώρα. Ίσως να είναι και μια ευκαιρία.
Εννοώ, τώρα που γίνονται ξεκάθαρα τα πράγματα από την άλλη μεριά, τώρα που παίρνουν όνομα τα στρατόπεδα και σχήμα οι όχθες, μήπως ήρθε η ώρα να δεις τι γίνεται και στην από δω όχθη; Γιατί, αν είναι «κοινή» η πολιτική από κει, μήπως τώρα είναι που πρέπει να είναι κοινή και η πάλη από δω; Οι δρόμοι και οι πλατείες έδωσαν το μήνυμα και ο χειμώνας αναμένεται βαρύς. Εκτός αν επικρατήσει και πάλι η «κοινή» πεποίθηση ότι στο από δω στρατόπεδο στρογγυλοκάθεται ο καθένας στη δική του αλήθεια, οπότε άστα, βράστα.
Εν πάση περιπτώσει, καλό χειμώνα…

Σχόλια